به گزارش مجله خبری نگار،قرار گرفتن روزانه در معرض میکروپلاستیکها میتواند باعث تسریع ابتلا به تصلب شرایین در موشهای نر شود، اما در موشهای ماده اینطور نیست. این نتیجهای است که محققان دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید به آن رسیدهاند. یافتههای آنها در مجله Environment International (EnvInter) منتشر شده است.
در این آزمایش، دانشمندان موشهای نر و ماده را به مدت نه هفته در معرض میکروپلاستیکهایی قرار دادند که مشابه میکروپلاستیکهایی بودند که از طریق آب، غذا و هوا در بدن انسان یافت میشوند. موشهای نر افزایش قابل توجهی در حجم پلاک آترواسکلروتیک نشان دادند: ۶۳٪ در آئورت و بیش از شش برابر در یکی از شریانهای اصلی قفسه سینه. چنین تغییراتی در موشهای ماده مشاهده نشد. وزن و سطح کلسترول در موشهای هر دو گروه طبیعی باقی ماند.
تجزیه و تحلیل نشان داد که میکروپلاستیکها عملکرد سلولهای اندوتلیال - لایه داخلی رگهای خونی که اولین بار با آلایندهها مواجه میشوند - را مختل میکنند. ذرات میکروپلاستیک مستقیماً به دیوارههای رگ نفوذ کرده و در پلاکهای در حال توسعه یافت میشوند. توالییابی تک سلولی همچنین فعال شدن ژنهای التهابی را در نمونههای سلولی موشها و انسان نشان داد.
اولگ میتروخین، دکترای علوم پزشکی، استاد، رئیس دپارتمان بهداشت عمومی و مدیر موسسه بهداشت عمومی اف. اف. اریسمن در دانشگاه سچنوف، پس از بررسی مقاله، معتقد است که میزان پلاستیک بلعیده شده توسط موشهای انتخاب شده برای مطالعه و انتخاب مدل تجربی که شامل بلعیدن به جای سایر روشهای تجویز بود، سوالاتی را مطرح میکند.
او توضیح میدهد: «برای مثال، اگر میزان مصرف هر نفر را محاسبه کنیم، یک فرد ۷۰ کیلوگرمی باید روزانه حدود ۱ گرم پلاستیک مصرف کند - تقریباً معادل یک کیسه مواد غذایی یا یک قاشق غذاخوری یونولیت. چنین حجمی در زندگی واقعی از غذا، آب یا هوا غیرممکن است.»
به گفته میتروخین، جدیترین و اثباتشدهترین خطرات، سیگار کشیدن، رژیم غذایی نامناسب، عدم فعالیت بدنی، اضافه وزن و استرس هستند، نه میکروپلاستیکها.
با این حال، نویسندگان مقاله خود خاطرنشان میکنند که نتایج این مطالعه هنوز نمیتواند مستقیماً در مورد انسانها اعمال شود. با این حال، دانشمندان تصریح کردند که سیستمهای قلبی عروقی انسان و موش شباهتهای عملکردی زیادی دارند. احتمالاً میکروپلاستیکها میتوانند تأثیر مشابهی بر خطر تصلب شرایین در انسان داشته باشند.