به گزارش مجله خبری نگار،سن یک مفهوم نسبی و کاملاً فردی است. با این حال، طبق طبقهبندی سازمان بهداشت جهانی، جوانی در انسانهای مدرن رسماً تا سن ۴۴ سالگی در نظر گرفته میشود.
اما یک فرد معمولی از اوایل ۴۰ سالگی علائم پیری را نشان میدهد که ناشی از اختلال در تولید یک پروتئین خاص به نام لامین A است [۱]. RBC گزارش میدهد که متخصصان مؤسسات ملی بهداشت ایالات متحده تأثیر آن بر سن را "از طبقهبندی خارج کردهاند"؛ بنابراین وقتی "کمی بالای ۴۰ سال" هستیم، چه تغییراتی در بدن رخ میدهد؟
در این دوره، کاهش عملکرد تولید مثلی مشاهده میشود. این به دلیل تغییرات هورمونی در بدن است. این کاهش تدریجی و پیشرونده است و برخی تغییرات فردی وجود دارد، اما روند آن اجتنابناپذیر است.
متابولیسم کند میشود. این کاهش سرعت متابولیسم منجر به عواقبی مانند افزایش وزن بیش از حد، افزایش خطر ابتلا به دیابت و تعدادی از بیماریهای جدی دیگر میشود. رگهای خونی نیز سفت میشوند که میتواند عواقبی برای سیستم قلبی عروقی داشته باشد.
بافت عضلانی کاهش مییابد و قد اغلب کوتاه میشود. کلسیم به تدریج از استخوانها خارج میشود و خطر پوکی استخوان را افزایش میدهد.
جدی میگم، سرعت واکنش حدود یک چهارم کاهش پیدا میکنه. حافظه هم بیشتر و بیشتر از کار میفته.
بینایی تار میشود. برخی افراد دچار دوربینی و برخی دیگر دچار نزدیکبینی میشوند. رنگها تار میشوند و چشمها خشک میشوند. به دلیل ضعیف شدن عضلات، چشمها به سرعت خسته میشوند.