ارلینگ هالند، معمار رنسانس نروژی

به گزارش مجله خبری نگار، نروژ سرانجام بیست و هشت سال پس از آخرین حضورش در جام جهانی، به این رقابت‌ها بازخواهد گشت. این یک صعود تاریخی برای کشوری است که مدت‌ها از حضور در مسابقات بزرگ بازماند و بازگشتش به سطح اول فوتبال جهان تا حد زیادی به لطف یک مرد است: ارلینگ هالند. مهاجم منچستر سیتی که در طول این رقابت‌ها به یاد ماندنی بود، بیش از هر زمان دیگری، تولد دوباره یک تیم ملی در حال ظهور را تجسم بخشیده است.

پس از ۲۸ سال غیبت، نروژ به جام جهانی بازگشته است. با شکست ۴-۱ ایتالیا در سن سیرو در یکشنبه شب، مردان استاله سولباکن عملاً صعود خود را به جام جهانی بعدی که به میزبانی ایالات متحده، کانادا و مکزیک برگزار می‌شود، قطعی کردند. همانطور که همکار ما خوزه کاسی از FootMercato تحلیل می‌کند، این یک دستاورد تاریخی است که در نهایت پاداش یک عملکرد عالی است، زیرا نروژ بدون شکست در صدر گروه I قرار گرفت (۸ برد در همین تعداد بازی، ۳۷ گل زده، ۵ گل خورده). تیم بیست و نهم فیفا با رهبری یک ماشین خوب روغن‌کاری شده و یک حمله ویرانگر، توانسته است بیش از هر چیز به رهبر عالی خود، ارلینگ هالند، تکیه کند.

مهاجم مهارنشدنی منچسترسیتی با زدن دو گل دیگر مقابل ایتالیا، در طول این دوره از مسابقات مقدماتی، مدافعان حریف را به ستوه آورده است. این بازیکن اهل لیدز در هر مسابقه حساسی گل زده است: یک دو گل در ایتالیا، یک هت‌تریک مقابل اسرائیل، گل‌های سرنوشت‌ساز در لحظات حساس...

این مهاجم میانی ۲۵ ساله، با زدن ۱۶ گل در ۸ بازی، نیرویی غیرقابل انکار بوده است. فراتر از تأثیر آماری، این چپ‌پای ۱۹۵ سانتی‌متری خود را به عنوان یک رهبر واقعی تثبیت کرده و کاملاً نقش کاپیتانی خود را ایفا می‌کند. مهاجم سیتیزن‌ها، در کنار هم‌تیمی‌هایش، بار آنها را بر دوش می‌کشد.

هالند نروژ را متحول کرده است

با این حال، این رتبه‌بندی صرفاً بر اساس غول نروژی نیست. در اطراف او، نسلی که مدت‌ها وعده‌های بزرگی داده بود، انتظارات را نیز برآورده کرده است. مارتین اودگارد، هافبک تهاجمی آرسنال، دقت فنی و خلاقیت خود را به نمایش گذاشته است. در زمین، الکساندر سورلوث جایگزین قابل ستایشی برای شماره ۹ نروژی ارائه داده است. در نهایت، استاله سولباکن، معمار این تیم رو به رشد، کلید‌های ایجاد تعادل کامل بین استحکام دفاعی و انفجار تهاجمی را یافته است. در نتیجه، برای اولین بار در دهه‌ها، به نظر نمی‌رسد نروژ دیگر به استعداد‌های فردی منزوی وابسته باشد.

در ماه‌های اخیر، لوون نشان داده که تیمی منسجم است، به رهبری مردی که مرز‌ها را جابجا می‌کند. در حالی که کیلیان امباپه در ۹۴ بازی ملی ۵۵ گل به ثمر رسانده، هالند تنها در ۴۸ بازی برای نروژ به این آمار رسیده است. این عملکرد شگفت‌انگیز طبیعتاً به نروژی‌ها حق می‌دهد که رویا‌های بزرگی در سر بپرورانند.

با حضور هالند در این سطح، نروژ دیگر یک مهره اضافی صرف نیست؛ این کشور قصد دارد در خاک آمریکا تأیید کند که ملتی که مدت‌ها غایب بود، به صحنه بازگشته است. پایه‌ها بنا نهاده شده‌اند، جاه‌طلبی تزلزل‌ناپذیر است و اکنون ممکن است دنیای فوتبال به لرزه بیفتد.