آنتی‌بادی آزمایشی جدید ممکن است از رد پیوند جلوگیری کند

به گزارش مجله خبری نگار، یک آنتی‌بادی طراح نوآورانه، که به عنوان یک درمان بالقوه برای اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) توجه‌ها را به خود جلب کرده است، با موفقیت از رد پیوند کلیه در نخستی‌سانان غیرانسانی جلوگیری کرد و راه را برای آزمایش‌ها در گیرندگان عضو انسانی هموار کرد. این مطالعه جدید در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.

اگر آزمایش‌های بالینی انسانی با موفقیت ایمنی و اثربخشی آن را اثبات کنند، این درمان می‌تواند چشم‌انداز پیوند عضو را در آینده به طور قابل توجهی بهبود بخشد.

آلن کرک، ایمونولوژیست و جراح پیوند عضو از دانشگاه دوک، می‌گوید: «این رویکرد کم‌سمی‌تر بیش از ۲۰ سال است که وجود دارد و فکر می‌کنم بالاخره به نقطه عطفی رسیده‌ایم. این می‌تواند پیشرفت بزرگی برای افراد نیازمند پیوند عضو باشد.»

برای بسیاری از بیماران مبتلا به نارسایی برگشت‌ناپذیر عضو، پیوند عضو یک روش نجات‌بخش است. با این حال، سیستم ایمنی بدن اغلب با شناسایی عضو پیوندی به عنوان عامل خارجی و حمله به آن، مانع موفقیت پیوند عضو می‌شود.

این پاسخ ایمنی که به عنوان رد پیوند شناخته می‌شود، می‌تواند منجر به نارسایی عضو پیوندی و در موارد شدید، مرگ شود.

AT-۱۵۰۱، یک آنتی‌بادی مونوکلونال، میزان رد پیوند را بدون افزایش نیاز به دارو‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی یا افزایش لخته شدن خون، که از عوارض جانبی نسخه قبلی این درمان بود، کاهش داد.

عمران انور، جراح و دانشمند دانشگاه دوک، می‌گوید: «دارو‌های فعلی برای جلوگیری از رد پیوند عموماً خوب هستند، اما عوارض جانبی زیادی دارند. این درمان‌ها سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند و بیماران را در معرض خطر عفونت و آسیب به اندام‌ها قرار می‌دهند و بسیاری از آنها باعث عوارض غیرایمنی مانند دیابت و فشار خون بالا می‌شوند.»

آنتی‌بادی‌های مونوکلونال، مانند AT-۱۵۰۱، با شبیه‌سازی یک نوع سلول ایمنی، طوری مهندسی می‌شوند که مانند آنتی‌بادی‌های انسانی عمل کنند. AT-۱۵۰۱ پروتئین خاصی به نام لیگاند CD۴۰ را روی سطح سلول‌های T خاص، نوعی گلبول سفید خون که در پاسخ ایمنی نقش دارد، هدف قرار می‌دهد.

AT-۱۵۰۱ با اتصال به لیگاند CD۴۰ به عنوان یک آنتی‌بادی علیه فعال شدن سلول‌های T عمل می‌کند. بنابراین، سرکوب فعال شدن سلول‌های T به جلوگیری از واکنش‌های ایمنی و التهابی متعدد که در رد پیوند عضو نقش دارند، کمک می‌کند.

AT-۱۵۰۱ از نظر ایمنی و اثربخشی در پیوند کلیه در میمون‌های رزوس و پیوند جزایر پانکراس در میمون‌های سینومولگوس آزمایش شده است. پیوند جزایر، که بافت‌های مسئول تولید انسولین در بدن هستند، اخیراً توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان دیابت نوع ۱ تأیید شده است.

حیواناتی که AT-۱۵۰۱ دریافت کردند، پس از پیوند، عوارض کمتری مانند کاهش وزن یا فعال شدن مجدد سیتومگالوویروس نهفته را تجربه کردند که اغلب پس از روش‌های سرکوب سیستم ایمنی مرسوم مشاهده می‌شوند.

کرک می‌گوید: «این داده‌ها تأیید می‌کنند که AT-۱۵۰۱ یک عامل ایمن و مؤثر در ارتقای بقا و عملکرد پیوند جزایر لانگرهانس و کلیه است و به ما اجازه می‌دهد بلافاصله به آزمایش‌های بالینی بپردازیم.»

انتظار می‌رود AT-۱۵۰۱ در ترکیب با دارو‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی موجود که جنبه‌های دیگری از پاسخ ایمنی را هدف قرار می‌دهند، مورد استفاده قرار گیرد، که استاندارد فعلی مراقبت در پیوند کلیه و جزایر لانگرهانس است.

انور می‌گوید: «انگیزه ما در چند دهه گذشته، توسعه دارو‌های جدید و کم‌سمی‌تر بوده است. ما امیدواریم که این آنتی‌بادی ما را به این هدف نزدیک‌تر کند.»