مارسی پس از عملکرد ضعیفش مقابل آتالانتا مورد انتقاد شدید قرار گرفت

به گزارش مجله خبری نگار، رسوایی داوری در مورد پنالتی اعلام نشده، برای تحت الشعاع قرار دادن آخرین عملکرد فاجعه‌بار مارسی در زمین کافی نیست. با وجود یک برنامه بازی مبهم و بی‌روح و عملکرد‌های فردی بی‌روح، نمایش ارائه شده نتوانست کسی را متقاعد کند.

بیایید از همین ابتدا روشن کنیم: می‌توان به طور مشروع به پنالتی اعلام نشده برای تیم مارسی به دلیل خطای هند ادرسون اعتراض کرد و از باشگاه مارسی به خاطر عملکرد فاجعه‌بارش مقابل آتالانتا انتقاد کرد. این دو موضوع با هم منافاتی ندارند؛ مارسی می‌توانست با یک تصمیم داوری مطلوب که هرگز اتفاق نیفتاد، از یک بازی متوسط ​​دیگر نجات یابد. این تصمیم تا حدودی واقعیت تیمی را که فاقد ایده، جاه‌طلبی تهاجمی و هرگونه ابراز جمعی واقعاً قانع‌کننده است، پنهان می‌کند.

روزنامه اکیپ در شماره امروز خود با تأکید بر اینکه مارسی از زمان وقفه بازی‌های ملی اکتبر «هرگز یک بازی کامل یا عملکرد منسجم ارائه نداده است»، نوشت: «تیم مارسی که حاضر نبود سرنوشت خود را به دست بگیرد، همانطور که در آن سکانس‌های طولانی و بی‌ثمر مالکیت توپ در نیمه اول که با پاس‌های رو به عقب قطع می‌شد، دیده شد، اجازه داد نیرو‌های خارجی سرنوشتش را تعیین کنند.» مهدی بن‌عطیه دیشب در میکسدزون همین نظر را تکرار کرد و نیمه اول کم‌فروغ تیمش را نیز مورد انتقاد قرار داد. «در مادرید، ما در حد استاندارد همیشگی خود نبودیم و امروز هم همینطور بود؛ و این چیزی است که ناامیدکننده است، زیرا ما توانایی انجام کار‌های بسیار بیشتری را داریم.»

«بازگشت آگورد»

اینکه تیم المپیک مارسی در بازی خود فاقد جاه‌طلبی باشد، به طور فزاینده‌ای در حال رایج شدن است، چیزی بسیار متفاوت از لفاظی‌هایی که روبرتو دی‌زربی در کنفرانس‌های مطبوعاتی خود از آن حمایت می‌کند. دیگ بخار ولودروم منتظر شعله‌ور شدن است، اما کسالت با هر مسابقه‌ای پدیدار می‌شود؛ و روزنامه لا پرووانس ناامیدی خود را در خلاصه بازی خود ابراز کرد: «تیم روبرتو دی زربی مطلقاً شایسته پیروزی نبود. آنها تا آن لحظه برای کسب پیروزی چه کرده بودند، در حالی که بازی خانگی مقابل آتالانتا برای آنچه در پیش بود حیاتی بود؟ هیچ چیز. یا تقریباً هیچ چیز... ما «قبل از گنگام» را می‌دانستیم، اما اکنون «آگوئرد صعودی» را کشف کرده‌ایم.» اصل ماجرا کاملاً ساده است: وقتی مارسی توپ را در اختیار دارد (که این اتفاق در عصر چهارشنبه بسیار نادر بود)، آنها مطلقاً نباید مستقیماً به سمت دروازه بروند، بلکه باید سرعت بازی را کم کنند، آن را آرام کنند (تشویق ویژه به هویبرگ، مظهر آرامش در خط میانی) و در نهایت به عقب برگردند تا به دنبال مهاجم مراکشی بگردند، یک دارایی قابل اعتماد در تیمی به پویایی لالایی که آلن سوشون زمزمه می‌کند.

مارسی با نیاز مبرم به امتیاز برای حفظ امید‌های خود به نتیجه مثبت در لیگ و انگیزه مضاعف رویارویی با حریفی که مربی‌اش دی‌زربی از آن بیزار است، وعده یک عملکرد عالی را داده بود. با این حال، هیچ‌کدام از این وعده‌ها محقق نشد، با انتخاب تیمی ضعیف (هرچند غیبت‌ها بدون شک قابل توجه بودند)، تصمیمات گیج‌کننده مربیگری و عملکرد‌های فردی ناامیدکننده (پاوارد، اورایلی، پایژائو). مارسی با تنها یک برد در پنج بازی اخیر خود (پس از عملکرد ضعیف در اوسر) و سه شکست، تمام فرصت‌های خود را از دست داده است؛ و دی‌زربی آتشین مزاج باید سخت تلاش کند تا همه را با فلسفه بازی خود متقاعد کند.