به گزارش مجله خبری نگار، در زندگی روزمره، میبینیم که طنز واقعاً نقش حیاتی در مقابله با استرس و بهبود روابط ایفا میکند. اما مشکل اینجاست: کودکان تا ۴۰۰ بار در روز میخندند، در حالی که برای بزرگسالان، این تعداد به ۱۵ بار کاهش مییابد. تکنیکهای خنده درمانی خاصی وجود دارد، اما آیا این واقعاً علمی است؟
خنده درمانی همچنین به عنوان ژلوتراپی (کلمه یونانی "gelos" به معنای "خنده") شناخته میشود. برخی از دانشمندان برجسته آن را نوعی درمان شناختی رفتاری میدانند. تأثیر اصلی آن در بهبود سلامت روانی است که بدون شک به سلامت کلی کمک میکند. علاوه بر این، خنده از نظر فیزیولوژیکی نیز تأثیر مفیدی بر بدن دارد و قلب و رگهای خونی را فعال میکند.
همانطور که توسط Pravda گزارش شده است، پایههای ژلوتولوژی علمی در دهه ۱۹۶۰ توسط روانپزشک آمریکایی ویلیام فرای، نماینده دانشگاه استنفورد، بنا نهاده شد.
نورمن کازینز، روزنامهنگار، اولین کسی بود که در دهه ۱۹۶۰ به طور عمومی درباره خندهدرمانی صحبت کرد. او با تماشای نمایشها و فیلمهای کمدی توانست بر کمردرد خود غلبه کند، که این موضوع را در کتابش شرح داده است. نمونه مشابهی در کتاب دیل کارنگی با عنوان «چگونه نگرانی را کنار بگذاریم و زندگی را شروع کنیم» آمده است.
خنده درمانی نتایج مثبتی مانند کاهش درد، مسدود کردن هورمونهای استرس، کاهش فشار خون، تحریک تولید اندورفین و بهبود قابل توجه در سلامت روان را به همراه دارد.
*این اطلاعات صرفاً جهت اطلاعرسانی ارائه شده و به عنوان توصیهای برای درمان بیماریها نمیباشد.