به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان دانشگاه سائوپائولو (USP) در برزیل، ارتباط بالقوهای بین بیماری آلزایمر و صرع از طریق مقاومت به انسولین در مغز شناسایی کردهاند. همانطور که در مجلهی انتقال عصبی گزارش شده است، اختلال در حساسیت نورونی به انسولین ممکن است نقش کلیدی در ایجاد هر دو بیماری داشته باشد.
بیماری آلزایمر یک اختلال عصبی پیچیده با علل متعدد در نظر گرفته میشود. اعتقاد بر این است که تجمع پلاکهای بتا آمیلوئید در درجه اول باعث تخریب نورونی و اختلال در حافظه و توجه میشود. کاهش سطح استیل کولین، التهاب عصبی و هیپرفسفوریلاسیون پروتئین تاو که منجر به تشکیل گرههای پاتولوژیک در مغز میشود، نیز از عوامل مهم در نظر گرفته میشوند.
فرضیه جدیدی که توسط دانشمندان برزیلی مطرح شده است، نشان میدهد که مقاومت به انسولین در مغز، عملکرد هیپوکامپ را مختل میکند، انعطافپذیری سیناپسی را کاهش میدهد، انتقال کولینرژیک را مختل میکند و تجمع پروتئینهای سمی را افزایش میدهد. محققان تأکید میکنند که این فرآیندها حتی در غیاب دیابت نیز میتوانند رخ دهند.
در طول آزمایشها، دانشمندان استرپتوزوتوسین، مادهای که مدلی از بیماری آلزایمر را القا میکند، را به موشها تزریق کردند. علاوه بر تغییرات عصبی معمول، حیوانات علائم صرع را نیز نشان دادند. عکس این موضوع در موشهای صحرایی WAR که مستعد تشنجهای صرعی هستند، مشاهده شد: آنها نشانههای مولکولی بیماری آلزایمر، از جمله کاهش گیرندههای انسولین و هیپرفسفوریلاسیون پروتئین تاو را نشان دادند.
نویسندگان این مطالعه اظهار داشتند: «همراه با اختلال حافظه، ما افزایش حساسیت به تشنجهای شنواییزا و افزایش فعالیت عصبی در نواحی غنی از گیرندههای انسولین را مشاهده کردیم. این نشان میدهد که مقاومت به انسولین ممکن است ارتباطی بین این دو بیماری باشد.»