به گزارش مجله خبری نگار،پژوهشهای علمی نشان داده است که نوع آغوش گرفتن میتواند بازتابی از ویژگیهای شخصیتی افراد باشد. مدت زمان آغوش، شدت فشار و حتی فاصله میان بدنها در هنگام در آغوش گرفتن، نشانههایی از درونیترین ابعاد شخصیت را آشکار میسازد. بررسیهای اخیر نشان میدهد که رابطه میان سبک آغوش و شخصیت، پیچیدهتر از آن است که به نظر میرسد.
در این تحقیق، متخصصان از فناوری تحلیل ویدئویی مبتنی بر هوش مصنوعی استفاده کردند. افراد شرکتکننده موظف بودند بارها به سمت یکدیگر حرکت کنند و یکدیگر را در آغوش بگیرند. همچنین پرسشنامههایی درباره ویژگیهای شخصیتی آنان تکمیل شد.
نتیجه نشان داد که میان دوستان و زوجهای عاشق تفاوتهایی آشکار وجود دارد. آغوشهای عاشقانه به طور میانگین ۷٫۰۲ ثانیه طول کشید، در حالی که دوستان تنها حدود ۲٫۸۸ ثانیه یکدیگر را در آغوش گرفتند.
پروفسور سباستین اوکلنبرگ از دانشکده پزشکی MSH هامبورگ در یادداشتی در مجله «روانشناسی امروز» (Psychology Today) نوشت:
افرادی که نمره بالایی در شاخص روانرنجوری یا نوروتیسیزم (Neuroticism) دارند، یعنی در مدیریت هیجانات منفی ضعیفترند، فاصله بیشتری را در آغوش ترجیح میدهند و در نتیجه آغوشهای آنان کمتر فشرده است.
او در ادامه افزود:
در مقابل، افراد با وجدانگرایی (Conscientiousness) یا وظیفهشناسی بالا که مسئولیتپذیر و دقیق هستند تمایل دارند فاصله کوتاهتری با فرد مقابل خود داشته باشند و بنابراین آغوشهای فشردهتری ایجاد میکنند.
این یافتهها نشان میدهد سبک آغوش بیش از آنکه وابسته به نوع رابطه باشد، از ویژگیهای شخصیتی تأثیر میگیرد.
بر اساس این مقاله که در نشریه «رفتار غیرکلامی» (Journal of Nonverbal Behaviour) منتشر شده، در فاصله بخشهای مختلف بدن مانند زانو یا پا میان دوستان و زوجها تفاوت قابل توجهی دیده نشد.
پروفسور اوکلنبرگ تأکید کرد:
برخلاف انتظار، برخی زوجها فاصله زیادی میان خود در آغوش داشتند و در مقابل، بعضی دوستان بسیار فشرده یکدیگر را در آغوش میکشیدند؛ بنابراین شدت آغوش میان دوستان و زوجها تفاوت معناداری نداشت؛ این نکتهای شگفتانگیز بود.
اوکلنبرگ توصیه میکند هنگام خداحافظی به مدت زمان آغوش توجه شود، زیرا این موضوع میتواند معنای رابطه را آشکار سازد. اگر آغوش کمتر از سه ثانیه طول بکشد، به احتمال زیاد نشانهای از یک رابطه صرفاً دوستانه است. در مقابل، آغوشی که هفت ثانیه یا بیشتر ادامه یابد، میتواند نشاندهنده وجود احساسات عمیقتر و فراتر از دوستی باشد.
پژوهشگران پیشتر در دانشگاه گلداسمیت لندن به بررسی «آغوش ایدهآل» پرداخته بودند. در این مطالعه، شرکتکنندگان تجربه خود را از آغوشهایی با زمانها و سبکهای مختلف بیان کردند. نتایج نشان داد:
آغوشهای بین ۵ تا ۱۰ ثانیه از نظر احساسی خوشایندتر بودند.
آغوشهای بسیار کوتاه یکثانیهای کمترین لذت را ایجاد کردند.
وضعیت بازوها تأثیر چندانی بر تجربه کلی نداشت.
در بخش دیگری از تحقیق دانشگاه گلداسمیت، مشخص شد که آغوشهای ضربدری بیشترین بسامد را داشتند. تفاوت قد میان افراد نیز تأثیر چشمگیری بر سبک آغوش نداشت.
این نتایج نشان میدهد که نوع آغوش پدیدهای مشترک و مستقل از شرایط جسمانی مانند قد است، اما شدت و مدت آن میتواند تصویری روشن از شخصیت یا نوع رابطه ارائه دهد.
منبع:روزیاتو