به گزارش مجله خبری نگار، یک مقاله تحقیقاتی جدید با عنوان «میتوفاژی و سرطان: نقش BNIP۳/BNIP۳L به عنوان محرکهای پرانرژی ویژگیهای بنیادینگی، تولید ATP، تکثیر سلولی و مهاجرت» روی جلد مجله Aging منتشر شد.
میتوفاژی نوعی اتوفاژی انتخابی است که امکان حذف میتوکندریهای ناکارآمد یا اضافی را فراهم میکند. این امر به عنوان یک پاسخ تطبیقی به عوامل استرسزای فیزیولوژیکی مانند هیپوکسی، کمبود مواد مغذی یا آسیب DNA رخ میدهد. میتوفاژی توسط گیرندههای خاصی روی غشای خارجی میتوکندری، از جمله BNIP۳ و BNIP۳L، تقویت میشود.
نقش میتوفاژی در سرطان، به ویژه در حفظ خواص سلولهای بنیادی سرطانی (CSC) مانند خودنوزایی، به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است. با توجه به اینکه CSCها مسئول شکست درمان و ظرفیت متاستاتیک هستند، هدف قرار دادن میتوفاژی ممکن است رویکردی جالب برای از بین بردن CSCها باشد. در این مطالعه جدید، محققان مارتا مائورو-لیزکانو، فدریکا سوتگیا و مایکل لیسانتی از دانشگاه سالفورد، یک سیستم مدل جدید برای غنیسازی زیرمجموعههای سلولهای سرطانی با سطوح بالای میتوفاژی پایه، بر اساس فعالیت رونویسی عملکردی BNIP۳ و BNIP۳L، توصیف میکنند.
محققان افزودند: «به طور خلاصه، ما از سیستم گزارشگر پروموتر-eGFP BNIP۳ (L) برای جداسازی سلولهای سرطانی با فعالیت رونویسی بالای BNIP۳/BNIP۳L با استفاده از فلوسیتومتری (FACS) استفاده کردیم.»
این مدل با استفاده از پروبهای مکمل لیزوزومی و میتوفاژی و همچنین پروتئین فلورسنت قرمز (RFP) هدفمند میتوکندری، یعنی mt-Keima، اعتبارسنجی شد. فعالیت رونویسی بالای BNIP۳/BNIP۳L با افزایش ۱) سطح پروتئین BNIP۳/BNIP۳L، ۲) جرم لیزوزومی و ۳) فعالیت میتوفاژی پایه همراه بود. علاوه بر این، سلولهای سرطانی با افزایش فعالیت رونویسی BNIP۳/BNIP۳L، ویژگیهای خاص CSC مانند ظرفیت تشکیل ماموسفر بیشتر و سطح بالای CD۴۴ را نشان دادند.
دانشمندان گفتند: «برای بررسی بیشتر این مدل، ما سایر ویژگیهای بنیادینگی را در ردههای سلولی سرطان سینه MCF۷ و MDA-MB-۲۳۱ نیز تجزیه و تحلیل کردیم و مستقیماً نشان دادیم که سلولهایی با سطوح بالای BNIP۳ (L) از نظر متابولیکی فعالتر، تکثیرپذیرتر، مهاجرتپذیرتر و مقاومتر به دارو هستند و ظرفیت آنتیاکسیدانی بالاتری دارند. بنابراین، به نظر میرسد سطوح بالای میتوفاژی پایه، ویژگیهای سلولهای بنیادی سرطانی را افزایش میدهد.»