مشخص شده است که چگونه می‌توان استعداد ابتلا به اسکیزوفرنی را از طریق چشم تعیین کرد

NMH: ارتباطی بین خطر اسکیزوفرنی و ساختار فوندوس یافت شد

به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان دانشگاه زوریخ دریافته‌اند افرادی که خطر ژنتیکی ابتلا به اسکیزوفرنی در آنها بیشتر است، ممکن است شبکیه چشم کمی نازک‌تری داشته باشند - حتی اگر هیچ تشخیص یا علائمی از این بیماری نداشته باشند. این تحقیق در مجله Nature Mental Health (NMH) منتشر شده است.

نویسندگان داده‌های نزدیک به ۳۵۰۰۰ شرکت‌کننده سالم را در پایگاه داده زیست‌بانک بریتانیا، به استثنای افراد مبتلا به بیماری‌های چشمی، روانی یا متابولیک، تجزیه و تحلیل کردند. آنها با استفاده از داده‌های ژنتیکی، خطر پلی‌ژنیک برای اسکیزوفرنی را محاسبه کردند - یعنی احتمال ترکیبی بیماری بر اساس ده‌ها تنوع ژنتیکی. سپس محققان این شاخص‌ها را با ضخامت شبکیه که با استفاده از اسکن نوری چشم با دقت بالا به دست آمده بود، مقایسه کردند.

مشخص شد که هرچه خطر ژنتیکی ابتلا به اسکیزوفرنی بیشتر باشد، ماکولا - بخش مرکزی شبکیه که مسئول دید واضح و سیگنال‌های عصبی است - نازک‌تر است. این ارتباط به ویژه در لایه‌های دخیل در انتقال تکانه‌های عصبی و مرتبط با فعالیت ایمنی برجسته‌تر بود. تفاوت در ضخامت ناچیز بود - حدود ۰.۱۷ میکرومتر -، اما از نظر آماری قابل اعتماد بود.

نویسندگان اظهار می‌کنند که شبکیه نازک ممکن است نشانه اولیه‌ای از تأثیرات ژنتیکی پنهان، به ویژه تأثیرات مرتبط با التهاب در مغز باشد. این یافته تأیید می‌کند که مکانیسم‌های ایمنی ممکن است نقش مهمی در ایجاد بیماری‌های روانی داشته باشند.

در آینده، دانشمندان قصد دارند بررسی کنند که آیا سبک زندگی - رژیم غذایی، استرس، سیگار کشیدن - بر وضعیت شبکیه در افرادی که آسیب‌پذیری ژنتیکی بیشتری دارند، تأثیر می‌گذارد یا خیر، و همچنین تغییرات چشم‌ها را در طول زمان مشاهده کنند.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری