دانشمندان چینی با موفقیت بافت قلب انسان را به یک خوک پیوند زدند

به گزارش مجله خبری نگار، این پروژه بلندپروازانه توسط تیمی به رهبری دکتر لای لیانگشو از موسسه زیست‌پزشکی و سلامت گوانگژو، آکادمی علوم چین، رهبری می‌شود. او پیش از این با پیوند کلیه‌های انسان به جنین‌های خوک که به مدت ۲۸ روز عملکردی باقی ماندند، به دستاورد مشابهی دست یافته بود.

این فناوری انقلابی بر چیزی متکی است که از نظر علمی به عنوان موجودات کایمریک شناخته می‌شود، که سلول‌های انسان و حیوان را در یک موجود زنده واحد ترکیب می‌کنند.

در طول این عمل، جنین حیوان تحت اصلاح ژنتیکی قرار می‌گیرد که از تشکیل یک اندام خاص (مانند دم خوک در این مورد) جلوگیری می‌کند و سپس سلول‌های بنیادی انسانی به آن تزریق می‌شود که وظیفه ساخت اندام از دست رفته را بر عهده می‌گیرند. این تیم با اعطای ویژگی‌های ژنتیکی خاص به سلول‌های انسانی، موفق به افزایش توانایی آنها در سازگاری با محیط بیولوژیکی خوک شدند.

کاشت در مرحله بسیار اولیه رشد جنینی، معروف به مرحله مورولا، انجام شد، زمانی که جنین یک توپ میکروسکوپی است که تنها حدود ۱۲ سلول دارد. پس از کاشت موفقیت‌آمیز، جنین‌های اصلاح‌شده به رحم جایگزین خوک منتقل شدند، درست مانند IVF معمولی. پس از یک دوره رشد، محققان تشکیل قلب‌های جنینی کوچک و تپنده را مشاهده کردند و آزمایش‌ها وجود سلول‌های انسانی کارآمد را در این بافت‌ها تأیید کرد، اگرچه نسبت دقیق آن هنوز ناشناخته است.

علیرغم موفقیت چشمگیر، این مطالعه برخی چالش‌های مهم را آشکار کرد. مشاهدات نشان داد که سلول‌های انسانی ممکن است بر عملکرد کلی قلب خوک تأثیر بگذارند و این امر مستلزم تحقیق و توسعه بیشتر است. خوک‌ها به عنوان مدل‌های تحقیقاتی انتخاب شدند، زیرا اندام‌های داخلی آنها بسیار شبیه به اندام‌های داخلی انسان است و آنها را به کاندیدا‌های ایده‌آلی برای چنین آزمایش‌هایی تبدیل می‌کند.

این دستاورد علمی، افق‌های جدیدی را در زمینه پیوند اعضا، به ویژه با توجه به بحران جهانی کمبود اهداکنندگان عضو، می‌گشاید. شایان ذکر است که چندین تیم تحقیقاتی در سراسر جهان در حال کار بر روی تکنیک‌های مشابه هستند. دانشمندان مرکز سرطان MD Anderson دانشگاه تگزاس اخیراً موفق به ادغام سلول‌های انسانی در اندام‌های مختلف جنین موش شده‌اند.

با این حال، این پیشرفت علمی قابل توجه بدون پیچیدگی‌های اخلاقی و قانونی نیست. آزمایش‌های کایمرا سوالات عمیقی را در مورد مرز‌های بین گونه‌ها مطرح می‌کند و دولت‌ها و سازمان‌های علمی را بر آن می‌دارد تا کنترل‌های دقیقی بر این نوع تحقیقات اعمال کنند. با وجود همه چالش‌ها، این فناوری امیدوارکننده می‌تواند در آینده نزدیک یک راه حل انقلابی برای کمبود اعضای بدن انسان ارائه دهد.

منبع: Interesting Engineering