به گزارش مجله خبری نگار، افرادی که دارای ویژگیهای بارز روانپریشی هستند، ساختارهای تغییر یافتهای در چهار ناحیه مغز مرتبط با کنترل تکانه، تنظیم عاطفی و رفتار اجتماعی دارند. این نتیجهای است که دانشمندان ایالات متحده و آلمان به آن رسیدهاند. نتایج این مطالعه در آرشیو اروپایی روانپزشکی و علوم اعصاب بالینی (EAPCN) منتشر شده است.
دانشمندان از مغز ۳۹ مرد که در مقیاس روانپریشی PCL-R امتیاز بالایی کسب کرده بودند، تصویربرداری عصبی انجام دادند. این ابزار امکان ارزیابی دو مؤلفه اصلی روانپریشی را فراهم میکند: جدایی عاطفی (فاکتور ۱) و رفتار ضداجتماعی (فاکتور ۲).
خاطرنشان میشود که روانپریشی به عنوان یک تشخیص به طور رسمی در روانپزشکی مدرن مورد استفاده قرار نمیگیرد، با این حال، مجموعهای پایدار از صفات مانند سردی عاطفی، تکانشگری، تمایل به دستکاری و رفتار ضد اجتماعی مزمن در ادبیات علمی شرح داده شده است.
شرکتکنندگان تحت اسکن MRI قرار گرفتند و پس از آن دادهها با استفاده از اطلس مغز جولیچ، یک نقشه مغزی دیجیتال که امکان مقایسه ویژگیهای آناتومیکی با ویژگیهای رفتاری را فراهم میکند، تجزیه و تحلیل شدند.
بارزترین تفاوتها در افرادی که در عامل ۲ امتیاز بالایی کسب کردند، مشاهده شد. این شرکتکنندگان در چهار ناحیه مغز، حجم کمتری داشتند: عقدههای قاعدهای، تالاموس، قشر اینسولار، قشر کمربندی قدامی و هیپوکامپ راست. این نواحی نقش مهمی در تنظیم احساسات، انگیزه، یادگیری و تعامل اجتماعی دارند.
همچنین، به طور متوسط، حجم کل مغز افراد مبتلا به روانپریشی شدید ۱.۴۵٪ کوچکتر از گروه کنترل بود. دانشمندان خاطرنشان کردند که برای عامل ۱ - جدایی عاطفی - هیچ تفاوت قابل اعتمادی در ساختار مغز یافت نشد. این ممکن است نشان دهد که اساس نوروبیولوژیکی جنبههای مختلف روانپریشی ناهمگن است.
محققان تأکید میکنند که دادههای بهدستآمده هنوز امکان نتیجهگیری قطعی در مورد مکانیسمهای توسعهی روانپریشی را فراهم نمیکنند. دانشمندان در جریان تحقیقات بیشتر قصد دارند دریابند که این ویژگیهای آناتومیک تا چه حد تحت تأثیر ژنتیک یا محیط شکل میگیرند و آیا میتوانند تحت تأثیر درمان قرار گیرند یا خیر.
پیش از این، میل به رابطه جنسی اتفاقی به عنوان نشانه اختلال شخصیت شناخته میشد.