نسخه انصارالله برای کشیدن افسار ترامپ

به گزارش مجله خبری نگار، انصارالله، به عنوان بخشی از محور مقاومت و با حمایت ایران، از اواخر سال ۲۰۲۳ عملیات موشکی و پهپادی خود را علیه اهداف اسراییلی افزایش داد.

این عملیات برای حمایت از مردم غزه و فشار بر اسراییل برای پایان دادن به عملیات نظامی در آنجا انجام شد، این عملیات شامل هدف قرار دادن کشتی‌های تجاری و نظامی در دریای سرخ نیز بود. این اقدامات که مسیر‌های حیاتی تجارت جهانی را مختل کرد، واکنش تند آمریکا و اسراییل را برانگیخت.

از مارس ۲۰۲۵، آمریکا کمپینی دو ماهه از حملات هوایی علیه اهداف انصارالله در یمن با هدف تضعیف توانایی‌های نظامی این گروه و حفاظت از کشتیرانی بین‌المللی آغاز کرد. اسراییل نیز به صورت مستقل، از جمله با حمله دریایی به بندر حدیده در یمن به این عملیات پیوست. این حملات همزمان نشان‌دهنده هماهنگی اولیه بین آمریکا و اسراییل بود، اما به زودی شکاف‌هایی ظاهر شد.

جزئیات حملات آمریکا و واکنش انصارالله

کمپین نظامی آمریکا، که از مارس تا می ۲۰۲۵ ادامه داشت، شامل صد‌ها حمله هوایی به زیرساخت‌های نظامی و اقتصادی انصارالله بود. این حملات که به گفته مقامات آمریکایی برای باز کردن مسیر‌های کشتیرانی طراحی شده بود، به شدت مورد انتقاد قرار گرفت، زیرا غیرنظامیان نیز آسیب دیدند.

انصارالله در پاسخ علاوه بر اینکه مقاومت خود را افزایش داد، بلکه تهدید کرد که اگر آمریکا به ایران حمله کند، ناو‌های آمریکایی در دریای سرخ را هدف قرار می‌دهد. این تهدید که در ژوئن ۲۰۲۵ مطرح شد، نشان‌دهنده عزم راسخ انصارالله برای دفاع از محور مقاومت بود.

انصارالله در جریان درگیری‌های مارس تا می ۲۰۲۵، چندین حمله موشکی و پهپادی به ناو‌های آمریکایی در دریای سرخ انجام داد که باعث خسارت به تجهیزات ناو‌های USS Dwight D. Eisenhower و USS Harry S. Truman شد، هرچند آمریکا این خسارات را کم اهمیت جلوه داد این حملات، فشار نظامی و روانی قابل توجهی بر نیرو‌های آمریکایی وارد کرد و به تصمیم‌گیری برای توافق آتش‌بس کمک کرد.

این فشار تا جایی پیش رفت که دو فروند جنگنده آمریکایی در ماه‌های آوریل و می‌میلادی در دریای سرخ سقوط کردند که نشان‌دهنده فشار‌های عملیاتی بر ناو‌های آمریکایی در منطقه بود.

توافق آتش‌بس و چرخش ۱۸۰ درجه‌ای ترامپ

در ۶ می ۲۰۲۵، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، توافق آتش‌بسی با انصارالله اعلام کرد که به گفته وی، در ازای توقف حملات انصارالله به کشتی‌های آمریکایی حملات آمریکا به یمن را متوقف می‌کند. این توافق که با واسطه‌گری عمان انجام شد، نشان‌دهنده چرخش ۱۸۰ درجه‌ای در سیاست‌های ترامپ بود که پیش‌تر حملات گسترده‌ای علیه انصارالله را تأیید کرده بود.

تحلیل عواملی که به این عقب‌نشینی منجر شد نشان می‌دهد که کمپین نظامی آمریکا با وجود هزینه‌های بالا (بیش از ۱ میلیارد دلار در ماه اول) و از دست دادن تجهیزات نظامی (مانند هفت پهپاد MQ-۹ و دو جنگنده)، نتوانست اهداف خود را محقق کند.

فشار‌های بین‌المللی از جمله انتقادات به تلفات غیرنظامیان و احتمالاً شناخت از مقاومت انصارالله نیز در این میان نقش داشت. نکته قابل توجه در این میان این است که این توافق اسراییل را شامل نمی‌شد و انصارالله بلافاصله اعلام کرد که حملات خود علیه اهداف اسراییلی را ادامه خواهد داد.

تنها گذاشتن اسرائیل و واکنش‌ها

توافق آتش‌بس اسرائیل را در برابر تهدیدات انصارالله تنها گذاشت. بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسراییل در واکنش به این توافق، در ۸ می ۲۰۲۵ اعلام کرد: «ما باید خودمان از خودمان دفاع کنیم.»

این اظهارنظر نشان‌دهنده احساس تنهایی اسراییل در برابر محور مقاومت بود. وزیر دفاع اسرائیل، اسرائیل کاتز، نیز در بیانیه‌ای مشابه تأکید کرد که کشورش باید بدون حمایت آمریکا از خود دفاع کند. این اظهارات شکاف رو به رشد بین آمریکا و اسرائیل را برجسته کرد.

ادامه عملیات انصارالله و پیامد‌های منطقه‌ای

پس از توافق انصارالله حملات خود علیه اسراییل را ادامه داد، از جمله حمله به فرودگاه بن‌گوریون در می ۲۰۲۵، که منجر به خسارات و جراحات شد. اسراییل نیز پاسخ داد و حملات هوایی و دریایی خود را علیه یمن افزایش داد، اما این اقدامات نتوانست جلوی عزم انصارالله برای حمایت از فلسطین را بگیرد.

این درگیری‌ها نه تنها بر روابط آمریکا و اسراییل تأثیر گذاشت، بلکه نشان‌دهنده قدرت محور مقاومت در برابر فشار‌های نظامی بود. انصارالله، با وجود حملات گسترده، توانست با آمریکا به توافقی برسد که به نفع استراتژی‌های مقاومت بود.

توافق آتش‌بس ترامپ با انصارالله، اگرچه در ظاهر یک عقب‌نشینی تاکتیکی بود، اما در واقع پرده از یک واقعیت عمیق‌تر برداشت: در منظومه فکری ترامپ – و شاید سیاست آمریکای امروز – آن‌چه حرف اول را می‌زند، منافع اقتصادی و داخلی آمریکاست؛ نه اتحادها، نه تعهدات تاریخی و نه حتی اسرائیل.

زمانی که جنگ پرهزینه شد، فشار‌های سیاسی بالا گرفت و احتمال تلفات بیشتر قوت گرفت، ترامپ بدون تردید عقب نشست، حتی اگر به معنای تنها گذاشتن نزدیک‌ترین متحد آمریکا باشد. این واقعیت برای ناظران منطقه‌ای پیام روشنی داشت: اگر اراده و توان مقاومت وجود داشته باشد، حتی آمریکا هم عقب می‌نشیند؛ لذا اگر روزی هزینه‌های حمایت از اسرائیل از منافع آن بیشتر شود، هیچ تضمینی نیست که کاخ سفید مستقیما در کنار تل‌آویو بایستد.