به گزارش مجله خبری نگار، تشعشعات اتمی، ناشی از مواد رادیواکتیو یا حوادث هستهای، میتوانند تهدیدی جدی برای سلامت انسان باشند. قرار گرفتن در معرض پرتوهای یونیزهکننده مانند اشعه گاما یا بتا میتواند به DNA آسیب رسانده و خطر ابتلا به بیماریهایی مانند سرطان، مشکلات قلبیعروقی و اختلالات ژنتیکی را افزایش دهد. اثرات طولانیمدت شامل افزایش ریسک لوسمی، سرطان تیروئید و آسیب به سیستم ایمنی است، در حالی که اثرات کوتاهمدت ممکن است شامل سوختگیهای پوستی و بیماری تشعشع حاد باشد. برای کاهش خطرات، استفاده از محافظهای سربی، رعایت فاصله از منبع پرتو و پایش مداوم سلامتی ضروری است.
در دنیای امروز، تشعشعات اتمی یکی از موضوعات مهم و داغ در بحثهای بهداشتی و ایمنی عمومی است. با توجه به پیشرفتهای تکنولوژیکی و صنعتی، آشکار است که نیاز به درک و شناخت خطرات ناشی از تشعشعات اتمی بیشتر از همیشه احساس میشود. در این مقاله، به بررسی جامع خطرات تشعشعات اتمی بر روی سلامتی انسان خواهیم پرداخت و تلاش خواهیم کرد به سؤالات متداولی که در این زمینه وجود دارد، پاسخ دهیم.
تشعشعات اتمی به امواج یا ذراتی گفته میشود که از ناپایداری هستههای اتمی آزاد میشوند. این تشعشعات شامل انواع مختلفی از ذرات و پرتوها میشود، از جمله پرتوهای آلفا، بتا و گاما. هر یک از این انواع تشعشعات ویژگیها و خطرات خاص خود را دارند.
پرتوهای آلفا بزرگترین و سنگینترین نوع تشعشعات هستند. این پرتوها از دو پروتون و دو نوترون تشکیل شدهاند و در محیطهای خارجی به راحتی قابل شناسایی نیستند. اما اگر این ذرات به داخل بدن نفوذ کنند، میتوانند آسیبهای جدی به بافتهای داخلی برسانند.
پرتوهای بتا به الکترونها یا پوزیترونهایی اطلاق میشود که از هسته اتمی خارج میشوند. این پرتوها میتوانند به بافتهای نرم آسیب برسانند و معمولاً دارای قدرت نفوذ بیشتری نسبت به پرتوهای آلفا هستند.
پرتوهای گاما نوعی تشعشع الکترومغناطیسی هستند و قدرت نفوذ بسیار بالایی دارند. این پرتوها میتوانند از چندین سانتی متر مواد سخت عبور کنند و به راحتی به سلولها آسیب میزنند.
تشعشعات اتمی میتوانند تأثیرات متعددی بر سلامتی انسان داشته باشند. این تأثیرات بستگی به نوع و شدت تشعشعات، مدت زمان قرارگیری در معرض آنها و همچنین سن و وضعیت بهداشتی فرد دارند.
برخی از اثرات ناشی از قرارگیری در معرض تشعشعات اتمی به صورت فوری و کوتاه مدت بروز میکنند. این اثرات میتوانند شامل علائم زیر باشند:
تهوع و استفراغ: یکی از علائم اولیه قرارگیری در معرض تشعشعات بالا است.
کاهش ایمنی: تشعشعات میتوانند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کنند و فرد را در برابر عفونتها آسیب پذیرتر کنند.
علائم پوستی: سوختگیهای ناشی از تشعشعات میتوانند در نواحی که در معرض آنها قرار گرفتهاند، بروز کنند.
تحقیقات نشان دادهاند که قرارگیری مداوم در معرض تشعشعات اتمی میتواند منجر به بروز مشکلات جدی تری شود. این مشکلات شامل موارد زیر است:
سرطان: یکی از خطرناکترین اثرات تشعشعات اتمی، افزایش خطر بروز انواع مختلف سرطان است. مطالعات نشان میدهد که افرادی که در معرض تشعشعات قرار دارند، احتمال ابتلا به سرطانهای خون، ریه، و تیروئید بیشتر از افراد عادی دارند.
نقصهای ژنتیکی: قرارگیری در معرض تشعشعات میتواند به تغییرات ژنتیکی و نقصهای مادرزادی در نسلهای آینده منجر شود.
اختلالات عصبی: برخی از تحقیقات نشان دادهاند که تشعشعات اتمی میتوانند به مشکلات روانی و عصبی منجر شوند.
تشعشعات اتمی میتوانند از منابع مختلفی ناشی شوند. مهمترین این منابع شامل موارد زیر است:
رادون: این گاز طبیعی که از تجزیه اورانیوم در خاک و سنگها ناشی میشود، میتواند به عنوان یک منبع مهم تشعشعات در نظر گرفته شود.
تشعشعات فضایی: فضایی که ما در آن زندگی میکنیم نیز دارای سطوحی از تشعشعات طبیعی است که از ستارهها و دیگر منابع کیهانی ناشی میشود.
نیروگاههای هستهای: این مراکز تولید انرژی، با استفاده از فرآیندهای هستهای، میتوانند تشعشعاتی را آزاد کنند که اگر مدیریت نشود، خطرناک خواهد بود.
تجهیزات پزشکی: برخی از تجهیزات مانند رادیولوژی و پرتودرمانی نیز میتوانند منابع تشعشعات اتمی باشند.
برای کاهش خطرات ناشی از تشعشعات اتمی، افراد میتوانند اقداماتی را انجام دهند. این اقدامات شامل:
افزایش آگاهی در مورد خطرات ناشی از تشعشعات اتمی و روشهای پیشگیری میتواند به کاهش خطرات کمک کند. افراد باید بدانند کجا و چگونه با تشعشعات اتمی مواجه میشوند.
در محیطهای صنعتی و پزشکی که ممکن است در معرض تشعشعات قرار داشته باشند، باید از تجهیزاتی مانند لباسهای حفاظتی و ابزارهای اندازه گیری استفاده شود.
کاهش مدت زمان قرارگیری در معرض تشعشعات یکی از بهترین روشها برای جلوگیری از آسیبهای بهداشتی است.
تحقیقات در مورد روشهای نوین برای کاهش خطرات ناشی از تشعشعات اتمی در حال انجام است. این تحقیقات میتوانند به توسعه روشهای درمانی و پیشگیرانه کمک کنند.