به گزارش مجله خبری نگار، این کشف پس از آن صورت گرفت که رودریگز دانشکده پزشکی را برای تحصیل در رشته شیمی آلی ترک کرد، جایی که متوجه شد توسعه داروهای مؤثر میتواند به تعداد بیشتری از بیماران نسبت به یک حرفه بالینی کمک کند.
این ترکیب جدید، ونتومایسین-۱، مکانیسمی را هدف قرار میدهد که سلولهای سرطانی برای ذخیره آهن در محفظههای خاصی به نام لیزوزومها از آن استفاده میکنند و آنها را تهاجمیتر میکند، اما در عین حال آسیبپذیری پنهانی نیز به آنها میدهد.
همین آهن فرآیندی به نام فروپتوز را آغاز میکند، یک مرگ سلولی برنامهریزیشده که سلولها را از درون نابود میکند. بنابراین، این ترکیب از این نقطه ضعف در سلولهای سرطانی برای از بین بردن سریع آنها، به ویژه سلولهای سرطانی متاستاتیک که به سایر قسمتهای بدن گسترش مییابند، استفاده میکند.
ونتومایسین-۱ در آزمایشهای آزمایشگاهی روی سلولهای سرطانی پانکراس، سینه و سارکوم که به درمانهای مرسوم مقاوم هستند و سطح آهن بالایی دارند، اثربخشی قابل توجهی نشان داده است. در آزمایشهای انجام شده روی موشها، این ترکیب رشد تومور را کند کرده و سیستم ایمنی را تحریک کرده است که میتواند اثربخشی درمانهای فعلی را افزایش دهد.
این ترکیب همچنین روی نمونههای توموری که مستقیماً از بیماران گرفته شده بود، آزمایش شد و در آنجا تعداد سلولهایی را که به مقاومت سرطان در برابر داروها و گسترش آن کمک میکنند، کاهش داد. به لطف دقت آن در هدف قرار دادن سلولهای غنی از آهن، این ترکیب به سلولهای سالم آسیبی نمیرساند.
علیرغم این نتایج امیدوارکننده، رودریگز تأکید میکند که گام بعدی نیاز به آزمایشهای بالینی در مقیاس بزرگ دارد تا چگونگی تعامل این ترکیب با سلولهای انسانی در بدن و همچنین ارزیابی پایداری، روشهای تجویز و اثرات طولانیمدت آن مشخص شود. این امر مستلزم افزایش بودجه و مطالعات گسترده است.
شایان ذکر است که گسترش سرطان به اندامهای جدید، بزرگترین چالش در درمان بیماران است، زیرا سلولهای متاستاتیک با محیطهای جدید سازگار میشوند و در برابر شیمیدرمانی و پرتودرمانی مقاومت میکنند.
نتایج این مطالعه که در مجله Nature منتشر شده است، گامی مهم در جهت توسعه درمانهای جدید است که به طور مؤثر متاستازهای سرطانی را هدف قرار میدهند و به طور بالقوه راههای گستردهای را برای بهبود میزان بقای سرطان در آینده باز میکنند.
منبع: دیلی میل