ایمونوتراپی برای بیماران مسن مبتلا به سرطان مؤثر است

به گزارش مجله خبری نگار، محققان مرکز سرطان جانز هاپکینز کیمل، این باور رایج را که ایمونوتراپی در بیماران مسن‌تر کمتر مؤثر است، رد کردند. یافته‌های آنها که در مجله Nature Communications منتشر شده است، نشان می‌دهد که بیماران سرطانی مسن‌تر به خوبی افراد جوان‌تر به دارو‌های ایمونوتراپی پاسخ می‌دهند.

آمار بالینی نشان می‌دهد که اکثر تشخیص‌های سرطان در افراد بالای ۶۵ سال انجام می‌شود. به طور سنتی، جامعه پزشکی فرض کرده است که کاهش سیستم ایمنی مرتبط با سن، بر پاسخ درمانی، از جمله توانایی بدن در تشخیص و از بین بردن سلول‌های بدخیم، تأثیر منفی می‌گذارد. با این حال، داده‌های جدید شواهد قانع‌کننده‌ای ارائه می‌دهند که دارو‌های ایمونوآنکولوژی، به ویژه مهارکننده‌های نقاط بازرسی ایمنی، صرف نظر از سن بیمار مؤثر هستند.

این مطالعه شامل حدود ۱۰۰ بیمار بود که با مهارکننده‌های نقاط بازرسی، دارو‌هایی که به سیستم ایمنی کمک می‌کنند تا به طور مؤثرتری به سلول‌های تومور حمله کند، تحت درمان قرار گرفتند. دانشمندان ترکیب سلول‌های ایمنی و سیتوکین‌ها (پروتئین‌های سیگنال‌دهنده سیستم ایمنی) را در خون شرکت‌کنندگان که نیمی از آنها بالای ۶۵ سال سن داشتند، بررسی کردند.

جالب توجه است که داده‌های به‌دست‌آمده، برخی از ویژگی‌های مرتبط با سن در عملکرد سیستم ایمنی را نشان دادند. بنابراین، لنفوسیت‌های T در بیماران مسن نشانه‌هایی از «تجربه ایمنی‌شناسی» بیشتری نشان دادند - به نظر می‌رسید که آنها در طول زندگی خود با آنتی‌ژن‌های مختلفی رو‌به‌رو شده‌اند و به تهدیدات جدید با دقت بیشتری پاسخ داده‌اند. محققان نتیجه می‌گیرند که ایمونوتراپی ممکن است نقش مهمی در گروه سنی بالاتر داشته باشد و جبران کاهش طبیعی پاسخ ایمنی مرتبط با سن را انجام دهد.

ارتباط این مطالعه با روند‌های جمعیتی تأیید می‌شود: جمعیت کشور‌های توسعه‌یافته در حال پیر شدن است، به این معنی که تعداد بیماران مسن مبتلا به سرطان نیز رو به افزایش است. پیش از این، این بیماران اغلب به دلیل اثربخشی پایین درمان و افزایش خطر عوارض جانبی، از آزمایش‌های بالینی دارو‌های جدید کنار گذاشته می‌شدند. اکنون مشخص شده است که این رویکرد بی‌اساس است و بیماران مسن‌تر نیز می‌توانند به همان اندازه از درمان‌های نوآورانه سرطان بهره‌مند شوند.

تیم محققان به همین جا بسنده نکرده و قصد دارد رفتار سلول‌های ایمنی را مستقیماً در ریزمحیط تومور در بیماران گروه‌های سنی مختلف بیشتر مطالعه کند. این امر امکان توسعه رویکرد‌های درمانی شخصی‌سازی‌شده‌تری را فراهم می‌کند که ویژگی‌های فیزیولوژیکی یک بیمار خاص را در نظر می‌گیرند و اثربخشی روش‌های موجود را بدون افزایش خطر عوارض جانبی بهبود می‌بخشند.

ایمونوتراپی سرطان در طول دهه گذشته انقلابی در انکولوژی ایجاد کرده و پیش‌آگهی بیماران مبتلا به انواع مختلف تومور‌ها را به طور قابل توجهی بهبود بخشیده است. نتایج این مطالعه، کاربرد‌های بالقوه این روش را گسترش می‌دهد و برای بسیاری از بیماران مسن که گزینه‌های درمانی برایشان قبلاً محدودتر بوده، امیدبخش است.