به گزارش مجله خبری نگار، در طول فروپاشی این قاره غول پیکر، که دانشمندان آن را پانگه آ نامیدهاند، فورانهای آتشفشانی عظیم ۱۶ میلیون کیلومتر مکعب ماگما را پرتاب کردند. این ماگما هنوز هم به صورت سنگهای آتشفشانی در آمریکای جنوبی، آفریقا و کف اقیانوس اطلس حفظ شده است. در برخی از مناطق نامیبیا و آنگولا ضخامت لایه این سنگها به یک کیلومتر میرسد.
دانشمندان نتایج مطالعه خود را در مجله Earth-Science Reviews منتشر کردند.
محققان دادههای مطالعات قبلی سنگها را در مناطق مختلف ترکیب کردند تا به این نتیجه برسند که فورانهای آتشفشانی بزرگ بین ۱۳۵ تا ۱۳۱ میلیون سال پیش رخ داده است و ۱۳۴.۵ میلیون سال پیش به اوج خود رسیده است.
زمین شناسان گفتند که حدود ۱۳۴.۵ میلیون سال پیش، زمین چندین انقراض جانوری را تجربه کرد. دانشمندان همچنین شواهدی از یک "ناهنجاری حرارتی" در زیر منطقهای که در آن زمان به عنوان پانگه آ جنوبی شناخته میشد، کشف کردهاند. این قاره غول پیکر حدود ۲۰۰ میلیون سال پیش در قارههای شناخته شده امروزی شروع به تجزیه کرد.
روند فروپاشی تدریجی بود. آمریکای جنوبی برای اولین بار ۱۳۵ میلیون سال پیش از آفریقا جدا شد، در حالی که جدایی آمریکای شمالی از اروپا ۵۵ میلیون سال پیش تکمیل شد.
مطالعات قبلی نشان داده است که فروپاشی جنوب پانگه آ تا حدی با ستون گوشته زمین، ستونی از سنگ بسیار داغ که از گوشته سیاره برخاسته است، مرتبط بوده است. چنین ستونهایی باعث ذوب شدن پوسته قارهای و سست شدن پوسته قارهای از پایین شدند. مطالعه جدید نشان میدهد که ستون گوشته ممکن است باعث ناهنجاریهای حرارتی شده و منجر به فعالیت آتشفشانی شدید شده باشد.
دانشمندان قصد دارند نمونههایی از سنگهای عمیق در آفریقا و کف اقیانوس اطلس را جمع آوری و تجزیه و تحلیل کنند. این ممکن است به توضیح ناهنجاری حرارتی کمک کند. فورانهای آتشفشانی سیاره را گرم میکنند، اما ۱۳۴ میلیون سال پیش زمین شروع به سرد شدن کرد. این احتمالا به دلیل سایش سریع ماگمای ساطع شده است. با فرسایش آنها، سنگها با هوا برهمکنش کردند و دی اکسید کربن را از جو زمین خارج کردند.