به گزارش مجله خبری نگار به نقل از مجله علمی علوم اعصاب، محققان واکنشهای جوانانی را که در ارتفاع ۳۶۵۸ متری در تبت زندگی میکنند با همسالان خود که در سطح دریا در پکن زندگی میکنند، مقایسه کردند. با نشان دادن تصاویر به شرکت کنندگان در مطالعه از چهرههایی با احساسات مختلف (شاد، عصبانی، خنثی) و ثبت فعالیت مغز آنها با استفاده از الکتروانسفالوگرام (EEG).
در این مطالعه، محققان بر روی دو جزء امواج مغزی تمرکز کردند - P۱ (توجه بصری اولیه) و N۱۷۰ (حالات ویژگیهای چهره). نتایج نشان داد که زندگی در ارتفاعات با افزایش خطر ابتلا به افسردگی و اضطراب همراه است.
به گفته محققان، این امر به دلیل کمبود اکسیژن ایجاد میشود که منجر به اختلال در عملکردهای مغز، به ویژه لوب فرونتال میشود که مسئول عملکردهای شناختی و پردازش عاطفی است.
محققان همچنین دریافتند که افرادی که در مناطق کوهستانی زندگی میکنند در تشخیص حالات شاد مشکل دارند و تمایل دارند چهرههای خنثی را به عنوان احساسی تفسیر کنند.
این مطالعه ثابت کرده است که زندگی در ارتفاعات بر پردازش عاطفی تأثیر میگذارد و خطر ابتلا به اختلالات روانی را افزایش میدهد.
به گفته محققان، برای تعیین رابطه مستقیم بین زندگی در ارتفاعات بالا و تغییرات مغز و افسردگی، باید مطالعات بیشتری انجام شود که حتی شامل نظارت بر وضعیت افرادی باشد که برای زندگی در ارتفاعات نقل مکان میکنند.
منبع: gazeta