به گزارش مجله خبری نگار به نقل از خبرگزاری شین هوا، مطالعه ژنوم انسان باستانی از استان شاندونگ در شرق چین، مسیرهای مهاجرت پیچیده در شرق آسیا را در ۶۰۰۰ سال گذشته روشن کرده است.
این مطالعه که در مجله Nature Communications منتشر شده است، دادههای جدیدی را در مورد چگونگی مهاجرت و مخلوط شدن انسانهای باستان بین مناطق ساحلی شمالی، داخل چین و جزایر مجاور ارائه میدهد.
تیمی از دانشمندان به سرپرستی فو شیائومی از موسسه دیرینهشناسی و دیرینهانتروپولوژی آکادمی علوم چین، ژنوم هستهای ۸۵ فرد مدفون در ۱۱ مکان باستانشناسی در شاندونگ را تجزیه و تحلیل کردند که قدمت آنها بین ۶۰۰۰ تا ۱۵۰۰ قبل از میلاد باز میگردد. این مطالعه نشان داد که گروههای انسانی از شمال و جنوب شرق آسیا حداقل ۷۷۰۰ سال پیش، زودتر از آنچه قبلا تصور میشد، شروع به مخلوط شدن در مناطق ساحلی کردند.
دادههای ژنتیکی از جمعیت Xiaojingshan با قدمت ۷۷۰۰ سال نشان میدهد که پیوندهای قوی با آسیای جنوب شرقی و همچنین با جمعیتهای باستانی در حوضه رودخانه Heilongjiang وجود دارد. این مطالعه همچنین دو موج عمده از نفوذ ژنتیکی از داخل شمالی شاندونگ بر مناطق ساحلی را در طول فرهنگ داونکو (۶۰۰۰-۴۶۰۰ سال پیش) و دوره اولیه سلسله قدیم (۳۵۰۰-۱۵۰۰ سال پیش) برجسته میکند. این مهاجرتها قبلاً شناخته شده نبودند، که نشان دهنده پویایی پیچیده جمعیتی است.
از جمله اکتشافات قابل توجه، شناسایی پیوندهای ژنتیکی بین مردم شاندونگ و ساکنان باستانی جزیره میاکو (بخشی از مجمع الجزایر ریوکیو در جنوب ژاپن) بود. قوم میاکو ۵۰۰ سال پیش حدود ۷۵ درصد از ژنهای گروه شاندونگ دوره لونگشان (۴۶۰۰-۴۰۰۰ سال پیش) را حمل میکردند. بقیه از ژنهای شکارچیان بومی مجمع الجزایر ژاپن به دست آمد. این کشف منشأ جزء اسرارآمیز قبلی آسیای شرقی را در اصل و نسب ژنتیکی جمعیت جزایر ریوکیو روشن میکند و تفاوتهای ژنتیکی بین جمعیت مجمعالجزایر و بقیه ژاپن را توضیح میدهد.
نتایج مطالعه نقش شاندونگ را به عنوان یک پل ژنتیکی که مناطق مختلف آسیای شرقی را در طول هزاران سال به هم پیوند میدهد تایید میکند.