به گزارش مجله خبری نگار،از نمادینترین هواپیماهای تاریخ هوانوردی گرفته تا هواپیماهایی که در میان جتهای مسافربری فراموش شدهای هستند که زمانی آسمان را زینت بخشیده بودند، نمیتوان انکار کرد که هواپیماها یک سری شاهکارهای مهندسی باورنکردنی هستند. این لولههای فلزی غول پیکر دارای بال میتوانند مسافر، محموله و موارد دیگر را با کمترین مشکل در مسافتهای طولانی حمل کنند. میزان ایمنی به کار گرفته شده در این هواپیماها به اندازه تکنولوژی که آنها را از زمین بلند میکند، خیره کننده و پیشرفته است. از این گذشته، سفر هوایی، مانند هر شکلی از سفر، میتواند به سرعت دچار مشکل شود، بنابراین محافظت از مسافران و اعضای خدمه در صورت بروز خطر بسیار مهم است. برای مثال در مورد هواپیماربایی، دستکم در فیلمها میبینیم که هواپیماربایان معمولاً در ورود به کابین خلبان به مشکل میخورند. اما آیا امکان ورود به کابین خلبان هواپیما با زور وجود دارد؟
اگر تا به حال با هواپیما پرواز کرده باشید، میدانید که یک سری اقدامات ایمنی وجود دارد که بدون شک با آنها مواجه شدهاید؛ مانند ماسکهای اکسیژن در صورت کاهش ارتفاع، جلیقههای بادی در صورت فرود هواپیما در یک فضای آبی و البته کمربند ایمنی برای کاهش اثرات تلاطم. یکی از مواردی که برای مسافران عادی چندان واضح نیست، تقویت درهای کابین خلبان برای محافظت از خلبانان است. در دوران مدرن، درهای کابین خلبان میتوانند در برابر انفجار سلاحهای گرم کوچک و مواد منفجره نه چندان بزرگ مقاومت کنند، که باعث میشود در دسته ضد گلوله قرار گیرند، اما کاملاً ضد گلوله نیستند. این مستحکم سازی برای مطابقت با مقررات کنونی سازمان بینالمللی هوانوردی غیرنظامی – کشورهای عضو شامل ایالات متحده، چین، و بریتانیا و سایر کشورها- است. در چند دهه گذشته، تلاشهای جدی به منظور ساختن درهایی مستحکم و ضد ورود به زور برای کابین خلبانان صورت گرفته است.
بحث در مورد تقویت درهای کابین خلبان در اوایل دهه ۲۰۰۰، به ویژه پس از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به مرکز تجارت جهانی، افزایش یافت. مقامات دولتی و سازندگان هواپیما با موافقت هم تصمیم گرفتند درهای موجود را به شدت تغییر داده و آن را از وسیلهای برای بی صدا نگه داشتن کابین در طول پرواز به یک ابزار دفاعی تبدیل کنند. برای رسیدن به این هدف جدید، درهای کابین خلبان به گونهای طراحی شدهاند که تقریباً هر قطعه تا حد امکان بادوام باشد، در حالی که رویکرد لایهای، عبور از این درها را برای مهاجمان احتمالی بسیار دشوار میکند.
درهای کابین خلبان هواپیماهای مدرن از چند لایه تشکیل شده است. ابتدا لایه بیرونی است که چیزی بیشتر از یک لایه نازک وینیل است که لایه کاهش نویز را میپوشاند و سپس یک لایه ضخیم از کولار قرار دارد. این همان چیزی است که درب را در برابر گلوله و مواد منفجره مقاوم میکند و همچنین در برابر نیروی ضربهای تا حدود ۱،۵۰۰ پوند مقاوم است. برای بسته و قفل نگه داشتن در، سه پیچ الکترونیکی به شکلی ایمن به داخل بدنه هواپیما رفته و یک پیچ فعال دستی در بالای در برای محافظت بیشتر به این قفلها اضافه شده است. اتصال در به هواپیما به کمک لولاهای تقویت شده صورت میگیرد. اگر این برای حفظ امنیت خلبانان در شرایط اضطراری کافی به نظر نمیرسد، باید گفت که اقدامات حفاظتی فراتر از در و لولاهای آن است.
چند عنصر اضافی وجود دارد که درهای کابین خلبان را بسیار ایمنتر میکند. یکی از آنها تحول اخیری است که در سال ۲۰۲۳ و پس از بحث به عنوان یکی از اولویتهای دولت بایدن-هریس در سال ۲۰۲۱ رخ داد. طبق دستورالعملهای اداره هوانوردی فدرال، اکنون لازم است که کابین خلبان هواپیماهای تجاری دارای یک مانع ثانویه فراتر از درب بزرگ باشد. ایده این است که این مانع، در زمانهایی که در اصلی باز میشود از خلبانان محافظت میکند. متأسفانه، این قانون هنوز در مورد هواپیماهای قبلی اعمال نمیشود، فقط هواپیماهای جدید به این مانع ثانویه مجهز میشوند. در صورت تصویب این قانون که هواپیماهای قدیمی را ملزم میکند به موانع ثانویه مجهز شوند، این شرایط میتواند در آینده تغییر کند.
یکی دیگر از نوآوریهای مهم در مورد ایمنی کابین خلبان، سیستم قفل و باز کردن قفل پیچیدهای است که در درهای کابین به کار گرفته شده است. درها را میتوان از طریق صفحه کلید با وارد کردن کد امنیتی و در بیشتر موارد با تایید خلبانان باز کرد. دسترسی به کابین خلبان دارای سه حالت است: حالت عادی که در آن در قفل است، اما اگر خلبانان اجازه دسترسی ندهند، بعد از ۳۰ ثانیه خودبخود باز میشود، قفل برای شخصی که از سرویس بهداشتی برمی گردد باز میشود، و قفل شدن در صورتی که صفحه کلید غیرقابل استفاده شده و نمیتواند در را باز کند. در شرایط اضطراری که خلبان ناتوان است، میتوان یک کد اضطراری را وارد کرد، که اجازه میدهد زمان محدودی برای ورود به کابین خلبان وجود داشته باشد.
منبع:روزیاتو