به گزارش مجله خبری نگار، پروفسور چارلی کریک گفت: "با این نوآوری ما ضربهای مضاعف به تومور وارد میکنیم. این روش به ما امکان میدهد تومورهای بدخیم را حتی قبل از اینکه سلولهای آنها در برابر اثرات ایمونوتراپی یا پرتودرمانی مصونیت پیدا کنند، به طور کامل از بین ببریم. مزیت ویژه این روش این است که میتواند موثرترین دوز تابش ایمن را محاسبه کند.
چندین سال پیش، دانشمندان آنتی بادی ایجاد کردند که میتواند به طور انتخابی به سلولهای بسیاری از انواع تومورها در ریه ها، رکتوم، مثانه و سایر اندامهای بدن متصل شود. همه این تومورها تعداد زیادی مولکول پروتئین K-Ras تولید میکنند که تکثیر سلولهای سرطانی را تسریع میکند.
به گفته وی، سرکوب فعالیت این پروتئین با کمک آنتی بادیها منجر به کاهش قابل توجه و مرگ دسته جمعی سلولهای سرطانی میشود، اما با گذشت زمان، اثربخشی آنها کاهش مییابد و سرطان به سرعت شروع به رشد میکند. برای جلوگیری از این سناریو، زیست شناسان در ایالات متحده آنتی بادیهایی را که ایجاد کردهاند اصلاح کردهاند که اجازه میدهد هستههای سنگین لوتیتیوم-۱۷۷ و اکتینیوم-۲۲۵ و سایر عناصر رادیوتراپی ناپایدار به آنها متصل شوند.
دانشمندان عملکرد این آنتی بادیها را بر روی موشهایی آزمایش کردند که نمونههای تومور کاشته شده با جهش در پروتئین K-Ras که از مثانه، ریهها و سایر بافتهای بدن انسان استخراج شده بود، بودند. نتایج نشان داد که درمان ترکیبی تومورها را به طور کامل از بین میبرد و باعث کاهش جدی وزن جوندگان نمیشود و سطح فعالیت بدنی آنها را کاهش نمیدهد.
به گفته محققان، عدم وجود عوارض جانبی قابل مشاهده این روش درمانی امکان کاهش دوز اشعه مورد نیاز برای از بین بردن کامل تومورها را فراهم میکند. دانشمندان امیدوارند که پیشرفتهای بعدی در ساختار آنتی بادی به افزایش کارایی پرتودرمانی به سلولهای سرطانی کمک کند که اثربخشی آن را در درمان انواع مختلف تومورها افزایش میدهد.
منبع: TASS