به گزارش مجله خبری نگار، ابراهیم ژائو، مدیر اجرایی کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با بیابان زایی (UNCCD) گفت: "تجزیه و تحلیل ما عدم اطمینان طولانی مدت در مورد روندهای مرتبط با بیابان زایی جهانی را از بین میبرد و برای اولین بار به طور علمی بزرگی این بحران را نشان دادهایم و تهدیدی را که برای زندگی میلیاردها نفر روی زمین ایجاد میکند افشا کردهایم. "
دفتر اطلاع رسانی UNCCD خاطرنشان میکند که این گزارش اولین گزارش کامل در مورد بیابان زایی جهانی است که توسط کارشناسان UNCCD برای آماده سازی برای اجلاس بعدی UNCCD که برای اولین بار در سال جاری در ریاض، پایتخت عربستان سعودی برگزار میشود، تهیه شده است. اقلیم شناسی، دانشمندان خاک، هیدرولوژیستها و سایر متخصصان مربوطه ارزیابی کردهاند که چگونه وضعیت از سال ۱۹۹۴، زمانی که کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با بیابان زایی امضا شد، تغییر کرده است.
تجزیه و تحلیل دانشمندان نشان داد که طی سه دهه، مساحت کل مناطق بیابانی و خشک از ۵/۳۷ درصد به ۶/۴۰ درصد افزایش یافته است، در حالی که میزان آب در خاک و رویشگاهها در ۶/۷۷ درصد از قارهها و جزایر به طور قابل توجهی کاهش یافته است. در نتیجه، ۴.۳ میلیون کیلومتر مربع تالاب در قارهها به بیابان و خاک خشک تبدیل شده است که یک سوم بزرگتر از هند است.
به گفته محققان، در حال حاضر حدود ۲.۳ میلیارد نفر در مناطق بیابانی و زمینهای خشک و خشک زندگی میکنند که ۱.۳۵ میلیارد و ۶۲۰ میلیون نفر در آسیا و آفریقا هستند. تعداد آنها در سه دهه گذشته حدود یک سوم افزایش یافته است. این رشد نه تنها با افزایش جمعیت در این مناطق، بلکه با بیابان زایی سریع نیز مرتبط است؛ بنابراین کارشناسان انتظار دارند که تعداد آنها تا پایان قرن به حدود ۵ میلیارد افزایش یابد.
به گفته محققان، این روند در اروپا قویتر بوده است، جایی که ۹۵ درصد از سال ۱۹۹۴ شاهد کاهش قابل توجهی در رطوبت خاک و زیستگاه بودهاند. تغییرات در مقیاس بزرگ و بسیار جدیتر نیز در آفریقا (۸۸ درصد) و آسیا (۸۶ درصد) رخ داده است، جایی که به ترتیب حدود ۴۹.۶ و ۳۰ درصد از جمعیت در حال حاضر در مناطق خشک و بیابانی زندگی میکنند. در آینده، این امر میتواند منجر به مشکلات جدی مربوط به در دسترس بودن منابع غذایی و آب در پرجمعیتترین مناطق جهان شود.
منبع: TASS