چرا در دولت شهید رئیسی این دستورالعمل رسانه‌ای را پیاده نکردید؟!

به گزارش مجله خبری نگار، روزنامه‌های کثیرالانتشار هر روز حاوی مطالب و تحلیل‌های متنوعی است. در این ستون به بررسی روزانه این مطالب و تحلیل‌ها می‌پردازیم.

*** چرا در دولت شهید رئیسی این دستورالعمل رسانه‌ای را پیاده نکردید؟!

روزنامه اعتماد در مطلبی نوشت: «حتی‌المقدور در اظهار نقد نباید عجله کرد و تا حد ممکن منتظر ماند تا حقایق آن روشن شود. براساس فرهنگ آقای پزشکیان از امام علی نقل می‌کنم که: «تا سخن را به زبان نیاورده‌ای، سخن در بند توست، همین که آن را به زبان آوردی، تو در بند سخن در می‌آیی.» بنابراین نیازی به عجله نیست، چون هنگامی که نقد نادرستی را بنویسیم، احتمال دارد که در اصلاح آن تأخیر یا مخالفت کنیم و این نیز به اعتبار نقد‌های ما لطمه می‌زند.»

در ادامه این مطلب آمده است: «نباید شخصیت طرف را مورد هجوم قرار داد. دنبال کسب همدلی او باشیم تا عصبانی کردنش. خودمان را جای طرفی که نقد می‌شود قرار بدهیم و ببینیم اگر این نقد علیه ما بود چه واکنشی می‌داشتیم؟ کل متن باید منطقی، مستند و مستدل باشد. دنبال مچ‌گیری و تحقیر نباشیم. مثل برخی حشرات فقط روی زخم‌ها ننشینیم. البته زخم‌ها را باید گفت ولی نق‌زنی در شأن ناقد نیست.»

این روزنامه اصلاح طلب نکات دقیقی را درخصوص الزامات انتقاد از دولت مطرح کرده است. اما متاسفانه جریان اصلاح طلب در دوران دولت شهید رئیسی به هیچ عنوان به این اصول پایبند نبوده و دولت سیزدهم را آماج توهین و تخریب قرار دادند. 

ما نمی‌توانیم برای نقد، استاندارد دوگانه وضع کنیم و با توجه به اینکه دولت، با ما همسو است یا نه، آن را تغییر دهیم. این رویکرد، منصفانه و جوانمردانه نیست.

*** روزنامه آرمان: مشکل اصلاح‌طلبان این است که نهاد تصمیم‌گیر یا اجماع‌ساز ندارند

روزنامه کیهان در مطلبی نوشت «مطالبه برخی اصلاح‌طلبان از خاتمی برای مرزبندی با طیف تندرو در جبهه اصلاحات، به مباحث اختلاف برانگیز میان رسانه‌های این طیف دامن زده است. روزنامه آرمان اخیراً در واکنش به یادداشت انتقادی روزنامه اعتماد نوشت: «اصلاح‌طلبان پس از دولت خاتمی با مشکلی به‌عنوان نهاد تصمیم‌گیر یا اجماع‌ساز روبه‌رو بوده‌اند و هرگاه که نهادی فرادستی یا بالادستی در این جریان ایجاد شده به اندازه کارایی خود منتقدانی را نیز با خود همراه داشته است. در دهه ۹۰ و انتخابات مجلس آنها برای حضور دوباره در سیاست عملی و نهاد‌های انتخابی به سراغ نهاد اجماع‌ساز جدیدی با نام شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان رفتند که بر مبنای آن بتوانند اتحاد و اجماع را در میان جریان خود پدید آورند که از اتفاق انتخابات مجلس دهم و ریاست جمهوری دوازدهم با ابتکار شعسا برای اصلاح‌طلبان به ثمر رسید. هرچند که در همان زمان نیز برخی از احزاب و چهره‌های اصلاح‌طلب نسبت به روند عملکرد این شورا انتقاداتی را داشتند و احزابی، چون جمهوریت ایران اسلامی، اراده ملت و جبهه نیرو‌های خط امام (ره) از این شورا خارج شدند. هرچند که طی سالیان بعد، این شورا منحل شد و در انتخابات سال ۱۴۰۰ جای خود را به جبهه اصلاحات ایران داد و به نظر می‌رسید که با استفاده از ظرفیت اکثریت چهره‌های حقیقی و حقوقی این نهاد اجماع‌ساز بتواند انتقادات را به حداقل برساند. اما باز هم مشاهده کردیم که در زمان ریاست بهزاد نبوی نیز باز هم انتقاداتی به نوع عملکرد و رویه این جبهه وارد شد تا مشخص شود مشکل عملکرد یا چارچوب کار و برنامه‌های نهاد اجماع‌ساز نیست بلکه انتقادات بهانه‌گیران بیش از رویکرد‌ها و برنامه‌ها به افراد است.»

در ادامه این مطلب آمده است: «پس از آنکه سال گذشته در دور دوم تشکیل جبهه اصلاحات چهره‌هایی مثل آذر منصوری به ریاست و جواد امام به سخنگویی این جبهه برگزیده شدند عده‌ای از اصلاح‌طلبان انتقاداتی را به انتخابات این افراد وارد کردند که چرا افرادی با گرایش‌های اصلاح‌طلبانه تند باید در رأس جبهه قرار گیرند. آنهائی که جبهه اصلاحات را به فقدان رویکرد تحلیلی موثر، اسیر شدن در چارچوب‌های گذشته و عدم انعطاف‌پذیری متهم می‌کنند باید در نگاه خود تجدیدنظر کنند. چرا که یا در مبانی اصلاح‌طلبی تشکیک دارند یا اینکه گذشت زمان و تغییر شرایط نگاه آنها را تغییر داده است. اینکه جبهه اصلاحات از نیرو‌هایی که خود را اصلاح‌طلب می‌نامند به جهت رویکرد‌های تند تخریب شود چندان قابل توجیه نیست.»»

روزنامه کیهان در ادامه نوشت: «یادآور می‌شود اخیراً روزنامه اعتماد از خاتمی خواسته بود با تندرو‌هایی که صدای آنها در جبهه اصلاحات غالب است مرزبندی کند. اعتماد نوشته بود: «اولین نقد به جریان رسمی اصلاح‌طلبی و جبهه اصلاحات، ادبیات سیاسی غالب نزد آنان است. میان ادبیات سیاسی هم با بخشی از نیرو‌های سیاسی اصلاحات تباین آشکار وجود دارد، ولی در نهایت صدای کسانی به عنوان صدای اصلی اصلاح‌طلبی -که در بعضی از اعضای جبهه اصلاحات نمود بارز یافته- شناخته می‌شود که زبانی رادیکال و مبارزه‌جویانه دارند، زبانی که تناسبی با مشی و راهبرد اصلاح‌طلبانه ندارد. این رویکرد، قادر به ایجاد همدلی و فهم مشترک نیست. مشکل دوم آنان، فقدان رویکرد تحلیلی مؤثر و راهگشاست. چارچوب تحلیلی این افراد بیش از آنکه معطوف به آینده باشد، اسیر چارچوب‌های گذشته است. تحلیل‌هایی که معطوف به شخصیت و روانشناسی افراد است (اغلب هم نادرست است) و به ساختار‌ها و عوامل اجتماعی توجهی ندارد. تحلیل‌هایی که در خدمت سیاست مبارزه است و نه در خدمت فهم واقعیت. مشکل سوم این است که این جریان در حال تبدیل شدن به یک گروه بسته با رویش‌های اندک و ریزش‌های فراوان است... مشکل چهارم که برآمده از مشکلات قبلی است، میرایی این جبهه با ادامه وضع موجود است.»»

*** انتظار از رئیس جمهور برای جبران یک اظهارنظر نادرست

روزنامه وطن امروز در مطلبی با عنوان «آقای پزشکیان! جبران کنید» نوشت: «روایت رهبر انقلاب از جلسه مشورتی آقای رئیس‌جمهور درباره وزرای پیشنهادی کابینه، نشان داد روایت آقای پزشکیان از این دیدار در روز رای اعتماد مجلس به وزرای پیشنهادی، یک روایت غیردقیق و مخدوش بوده است. رهبر انقلاب روز گذشته در نخستین دیدار رئیس‌جمهور و اعضای هیات دولت چهاردهم با ایشان، درباره این موضوع فرمودند: «آقای رئیس‌جمهور برای انتخاب وزیران با بنده هم مشورت کردند. من خب! بعضی از افرادی که تعدادی که می‌شناختم یا صلاحیت آنها از طرق مورد وثوق به ما رسیده بود؛ اینها را تایید کردم. بعضی‌ها را هم تاکید کردم. تعداد بیشتری را هم نمی‌شناختم؛ گفتم نظری نسبت به آنها ندارم. خب! بحمدالله ایشان توانستند انتخاب را انجام دهند و مجلس را هم قانع کنند و این موفقیت بزرگی بود و خدا را سپاس می‌گوییم».»

در ادامه این مطلب آمده است: «این اظهارات رهبر انقلاب دارای چند نکته مهم است:۱- جلسه آقای پزشکیان با رهبر انقلاب درباره وزرای پیشنهادی، یک جلسه مشورتی بوده است.۲- رهبر انقلاب برخی وزرای پیشنهادی را می‌شناختند که نظر ایشان درباره این وزرا، تایید یا تاکید بر حضور آنها در کابینه بوده است.۳- رهبر انقلاب تعداد بیشتری از گزینه‌های کابینه پیشنهادی را نمی‌شناختند و درباره آنها نیز نظری مطرح نکردند.»

روزنامه وطن امروز در ادامه نوشت: «یعنی در واقع آقای پزشکیان فهرست وزرای پیشنهادی خود را خدمت رهبری برده و از ایشان خواسته درباره این گزینه‌ها اظهارنظر کنند. رهبر انقلاب برخی گزینه‌ها را می‌شناختند و آنها را تایید کردند و نسبت به حضور برخی از آنها در دولت نیز تاکید کردند و درباره تعداد بیشتری از وزرای پیشنهادی که نمی‌شناختند، اظهارنظر نکردند. خب! این رویه‌ای بوده که قبل از آقای پزشکیان نیز وجود داشته است و روسای جمهور نظر مشورتی رهبر انقلاب درباره وزرای پیشنهادی را جویا شده‌اند، اما آقای پزشکیان به هر دلیلی، برآورد اشتباه و همین‌طور روایت ناقصی از این دیدار را در جلسه رای اعتماد نمایندگان مجلس به وزرای پیشنهادی مطرح کرد.»