به گزارش مجله خبری نگار/فرارو: به نقل از اسپکتیتر، هفته گذشته گزارشی از طرف اندیشکده «پالسی اکسچنج» در لندن منتشر شد که نشان داد دانشآموزان آن دسته از مدارس متوسطه که در آن ممنوعیت بههمراهداشتن و استفاده از گوشیهای تلفن همراه هوشمند اجرا شده بود، به میزان یک یا دو درجه نتایج بهتری در آزمونهای پایان سال کسب کردند.
همچنین نتایج این مطالعه نشان میدهد که ۵۷درصد از دختران نوجوان که هر روز از شبکههای اجتماعی استفاده میکنند، میگویند: «غمگینبودن یا ناامیدی را تجربه میکنند». این میزان در سال ۲۰۱۱ میلادی ۳۶درصد بود. اکنون ۳۰درصد از آنها میگویند بهطور جدی به خودکشی فکر کردهاند. این میزان در سال ۲۰۱۱ میلادی ۱۹درصد بود. میزان افسردگی و اضطراب گزارششده در پسران به این اندازه زیاد نیست و افزایش نرخ مرتبط با این موضوع در آنها از سال ۲۰۱۱ میلادی هم کمتر است.
یکی از محققان این پژوهش درباره دلایل این تفاوت آمار از آسیبهای روانی میگوید: «نتایج بررسیهای ما نشان میدهد دختران زمان بیشتری را با گوشیهای تلفنهمراه هوشمند خود میگذرانند. ۶۰درصد از دختران نوجوان استفاده بیش از اندازه از گوشیهای تلفن همراه هوشمند را گزارش کرده بودند که این میزان در میان پسران نوجوان تنها ۳۵درصد گزارش شده بود.
با وجود این، با فرض این که سیاستگذاریهای مدرسه بر پسران و دختران به یک اندازه تاثیر میگذارد و با فرض این که والدین بدون توجه به جنسیت از گوشی تلفن همراه هوشمند فرزندانشان بهشیوهای مشابه استفاده میکنند، این اختلافات مربوط به سلامتروان باید با چیز دیگری هم توضیح داده شود: نوع محتوایی که آنها مصرف میکنند». این جایی است که به نظر میرسد الگوریتم وارد عمل میشود. الگوریتمها بیش از آن که تقاضا را بازتاب بدهند، آن را ایجاد میکنند. این موضوع موجب میشود گمان کنیم رسانههای اجتماعی به جای دستکاری تقاضا، علایقمان را به ما نشان میدهند. برای مثال، ما میدانیم الگوریتمهای اینستاگرام، دختران نوجوانی را که حتی برای مدتزمان کوتاهی با تصاویر مرتبط با تناسب اندام درگیر میشوند، به سمت سیل محتوای کاهش وزن سوق میدهند.
اکنون نتایج دهها مطالعه وجود دارد که ارتباط بین استفاده از گوشی تلفنهمراه هوشمند و هرگونه تغییر منفی در رفتار را اثبات کردهاند: «خواب ضعیف، تمرکز ضعیف، سلامتروان ضعیف و مهارتهای اجتماعی ضعیف». درنتیجه دادههای اثباتشده در این حوزه افزایش مییابند، اما کار بسیار کمی درباره آن و اندیشیدن برای راهحل انجام میشود. تا زمانی که کاری انجام ندهیم، نوجوانان و بهویژه دختران نوجوان همچنان متحمل رنج خواهند شد.