به گزارش مجله خبری نگار، رهبر انقلاب روز هفتم فروردین ۱۳۷۱ مصادف با ۲۲ ماه رمضان و روز جهانی قدس (آخرین جمعه ماه رمضان) نماز جمعه را اقامه کردند. ایشان در خطبه جمعه خود به موضوعی جالب توجه درباره امیرالمومنین (علیه السلام) اشاره کردند که بدین شرح است:
«روایتی است که «تاریخ بلاذری» و کتاب «فضایل احمد» آن را [از طرق عامه]نقل کردهاند و در انفاقامیر المؤمنین علیهالسّلام است که: «کانت غلة علیٍّ اربعین الف دینار.» ظاهراً مربوط به دوران بیست و پنجساله است که آن بزرگوار فراغت بیشتری داشت و به آباد کردن ملک و حفر چاه و از این قبیل امور میپرداخت.
زمینهای زیادی را آن حضرت به دست خود آباد کرده بود. در یک روایت دارد: «بکد یده و عرق جبینه.» چنین نبود که کارگر بگیرد و آنها حفر چاه کنند؛ نه. خودش کلنگ برمیداشت، با بازوی خودش چاه میکند و زمین آباد میکرد و در آمد زیادی هم داشت.
باری؛ آن روایت میگوید: در یک سال، چهل هزار دینار در آمد ملکی آن حضرت بود که گندم و خرما و از این قبیل، کاشته و برداشته بود. ۴۰ هزار دینار درآمد یکسال!»
حجت الاسلام «حامد کاشانی» تاریخ پژوه در همین رابطه میگوید: «مثلاً درآمد سالیانهی حضرت را ۴۰ هزار دینار نوشتهاند. به قیمت طلای امروز حساب کنیم ۴۰ هزار مثقال طلا میشود. درآمد زیادی است... این فقط پولی بود که میرسید، غیر از باغات که خیلی از آنها مشهور بود ـ بنی امیّه با آن همه ثروت افسانهای و مدّتها سلطنت، به باغهای امیر المؤمنین چشم طمع داشتند. حضرت وقف میکردند.»
اگر دینار شرعی را معادل ۴/۴۶ گرم طلا در نظر بگیریم، ۴۰ هزار دینار برابر با ۱۷۸،۴۰۰ گرم طلا خواهد شد.
اگر مبنا را طلای ۲۴ عیار قرار دهیم، در حال حاضر هر گرم طلا در بازار تقریباً ۴،۴۱۰،۴۰۰ تومان است.
درآمد سالانه امیرالمؤمنین (علیه السلام) با اعداد امروزی و طبق روایت مذکور بیش از ۷۸۵ میلیارد تومان خواهد شد. حال حساب کنیم جمع این اعداد در دوران ۲۵ سال کناره نشینی حضرت چه عددی است؟
این میزان درآمد به تعبیر رهبر انقلاب اینگونه نبود که حضرت کارگر بگیرند و آنها حفر چاه کنند؛ حضرت امیر با بازوی خودش چاه میکند و زمین آباد میکردند.
رهبر انقلاب در خطبههای روز هفتم فروردین ۱۳۷۱ به این موضوع اشاره کردند که بدین شرح است: «فجعلها صدقة»؛ تمام این چهل هزار دینار درآمد یک سال خود را صدقه داد! حرف را در ذهن خودتان مرور کنید! امیر المؤمنین علیهالسّلام، تمام در آمد سالش را صدقه داد!
دنبالهی روایت این است: «و انه باع سیفه»؛ همان روز که درآمد خود را صدقه داد، به بازار رفت و شمشیرش را در معرض بیع گذاشت که بفروشد.
گفتند: یا امیر المؤمنین! شما امروز چهل هزار دینار وجه نقد یا جنس داشتی و صدقه دادی! یعنی حالا شمشیرت را میفروشی؟ فرمود طبق این روایت: «قال لو کان عندی عشاء ما بعته.» اگر برای شام، غذا داشتم، شمشیرم را نمیفروختم!
اینها افسانه نیست؛ واقعیات است! برای این است که من و شما درس بگیریم که از دادن خمس مالمان، ربع مالمان، نصف مالمان، عشر مالمان، زکات واجبمان و انفاق برای مستحقین، این قدر ابا داریم!
بعد از شهادت امیرالمؤمنین علیهالسّلام، به مناسبتی نام آن بزرگوار در محضر ابنعبّاس به زبان آمد. ابنعبّاس گفت: «وااسفاه علی ابی الحسن؛ وااسفاه علی ابی الحسن مضی و الله ما غیَّر و لا بَّدل و لا قصّر و لا جمع و لامنع و لا آخرالا الله»؛ برای خودش چیزی جمع نکرد. چیزی را مگر خدا ترجیح نداد. در همه کارها، قصدش خدا بود. هدف او فقط و فقط کسب رضایت خدا بود.