به گزارش مجله خبری نگار،با این وجود، طبق نتایج تازهترین تحقیقات و نظر کارشناسان این یک وضعیت کاملا طبیعی است. دانشمندان علوم شناختی بر این باورند که فراموشی بخش مهمی از نحوه عملکرد مغز ما میباشد و یک عملکرد سالم و ضروری است.
تجربه "فراموشی طبیعی" (مثل نام گربه یا جایی که عینک یا کلید ماشین خود را میگذارید) برای همه ما رخ میدهد و میتواند با افزایش سن بیشتر شود، زیرا مانند بقیه بخشهای بدن انسان خود بزرگتر ما نیز همیشه به همان اندازه کارآمد عمل نمیکنند مگر آن که اتفاق جدی تری در حال وقوع باشد مانند زوال عقل یا ضربهای که به سر اصابت کرده است.
واقعیت آن است که تلاش برای به یاد آوردن مسائل و چیزها مثل تعطیلات گذشته یا محل نگهداری کیف پول شما همگی بخشی از زندگی در دنیایی شلوغ و پیچیده هستند. مغز انسان مجبور است با خیلی چیزها دست و پنجه نرم کند. اطلاعات به طور مداوم به ما میرسد ما روزانه درگیر تجربیات بی پایانی هستیم و حواس پرتیهای بیشمار بدان معناست که ما باید باید سخت کار کنیم تا روی موضوع مدنظر تمرکز نماییم. جای تعجبی نیست که ما نمیتوانیم همه آن مسائل را به خاطر بسپاریم.
حافظه شما چگونه کار میکند؟
دکتر "توماس رایان" دانشیار کالج ترینیتی دوبلین و متخصص در علوم اعصاب است. او ۱۸ سال است که بر روی موضوع حافظه مطالعه میکند و به طور خاص به نحوه ذخیره خاطرات فردی در مغز علاقمند است. نتایج مطالعات تازه نشان میدهد که چیزهای بیش تری در مورد آن وجود دارد، زیرا خاطرات دارای اولویت هستند.
خاطرات در مغز جا افتاده اند، اما در یک زمان خاص خاطرات دیگری تسخیر میشوند. بنابراین، وقتی میخواهید چیز خاصی را به خاطر بسپارید مغز ممکن است چیز دیگری را به سمت خود بکشاند. شما معتقدید که آن را فراموش کرده اید، اما آنجاست و صرفا در پس زمینه پنهان شده است.
تحقیقات اخیر توسط تیم دکتر رایان در ترینیتی بر روی سلولهای انگرام (سلولهای حافظه) موشهای آزمایشگاهی متمرکز شده است. به حیوانات داروهایی برای از دست دادن حافظه داده شد، اما زمانی که سلولهای انگرام تحریک شدند حافظه بازگشت حتی در موشهایی که اشکال ژنتیکی بیماری آلزایمر داشتند بازگشت حافظه رخ داد.
این نشان داد که حافظه در مغز آنان باقی مانده است، اما در آن قفل شده است. این به شدت نشان میدهد که خاطرات تاریخ انقضا ندارند و میتوانند دائمی باشند. بنابراین، زمانی که فکر میکنیم در حال فراموش کردن هستیم به احتمال زیاد مغز در حال گذراندن این فرآیند از یادآوری متفاوت است.
نحوه عملکرد حافظه پیچیده است و هنوز چیزهای زیادی وجود دارند که متخصصان مغز و اعصاب نمیدانند. میلیاردها نورون در مغز مان وجود دارند و اکثر کارشناسان معتقدند که عملکرد حافظه توسط هیپوکامپ در لوب تمپورال انجام میشود. قشر جلوی مغز هم چنین در تعیین این که چه چیزی باقی میماند و چه چیزی گم میشود نقش دارد.
کتاب "چرا به یاد میآوریم: علم حافظه و این که چگونه ما را شکل میدهد" توسط دکتر "چاران رانگانات" این واقعیت را بررسی میکند که فراموشی خوب است. رانگانات میگوید: "به جای مبارزه با انتخاب حافظه در تلاش بیهوده برای به یاد آوردن بیشتر میتوانیم بپذیریم که ما برای فراموش کردن و استفاده از قصد برای هدایت توجه خود طراحی شده ایم.
بنابراین، میتوانیم به یاد داشته باشیم که چه چیزی مهم است". رانگانات در ادامه توضیح میدهد که مغز انسان یک دستگاه یادبود نیست بلکه یک ماشین تفکر است. این به ما کمک میکند تا دنیایی را که در آن زندگی میکنیم حس کنیم.
او مینویسد: "افراد خاصی وجود دارند که به اصطلاح حافظه تصویری یا فتوگرافیک دارند و آنها معمولاً در یک منطقه خاص مانند استاد بزرگهای شطرنج یا بازیکنان حرفهای بسکتبال با توانایی تولید خاطرات واضح و مفصل مربوط به تخصص خود متخصص هستند.
با این وجود، دست کم در سطح دانش من و تجربهای که داشته ام هیچ فردی گزارش نشده که نشان دهد برای همه چیز از حافظه تصویری جامعی برخوردار است. صادقانه بگویم من برای هیچ فردی نیز آرزو نمیکنم از حافظه تصویری جامع برخوردار باشد"!
چرا مغز شما آن چه را که باید به خاطر بسپارد اولویت بندی میکند؟
او میافزاید: "افرادی که اختلالات حافظه جدی تری دارند اغلب برای ایجاد خاطرات جدید تلاش میکنند. به جای عدم موفقیت در یادآوری نام شخصی که تازه با آنان ملاقات کرده اند ممکن است به یاد بیاورند که تاکنون با آن شخص ملاقات کرده اند".
پیام کتاب رانگانات مشخص است این که دیگر نگران نباشید که نمیتوانید به خاطر بسپارید و روی اینجا و اکنون تمرکز کنید. او مینویسد: "زندگی کوتاه است.
ماهیت گذرای حافظه میتواند زندگی را بسیار کوتاهتر به نظر برساند. ما تمایل داریم که حافظه را به عنوان چیزی تصور کنیم که به ما اجازه میدهد تا گذشته را نگه داریم و در واقع مغز انسان به گونهای طراحی شده که به سادگی یک بایگانی از تجربیات ما باشد.
با این وجود، فراموش کردن یک شکست حافظه نیست بلکه نتیجه فرایندهایی است که به مغزمان اجازه میدهد تا اطلاعاتی را در اولویت قرار دهد که به ما کمک میکند تا حرکت کرده و جهان را حس کنیم. ما میتوانیم با ایجاد انتخابهای ذهن آگاهانه در زمان حال نقش مهمی در مدیریت فراموشی داشته باشیم تا مجموعهی از خاطرات غنی را با خود به آینده برسانیم".