به گزارش مجله خبری نگار،کیست پارااورین (Para ovarian cys) یا پاراتوبال (PTCs) کیسهای کپسولمانند پر از مایع است. این نوع کیست در نزدیکی تخمدان یا لوله فالوپ (لوله رحم) تشکیل میشود و به اندامهای داخلی نمیچسبد.
این کیستها معمولا خود به خود از بین میروند. کیستهای کوچک پارااورین بیشتر در زنان ۳۰ تا ۴۰ ساله و کیستهای بزرگ بیشتر در سنین پایینتر دیده میشود.
کیست پارااورین معمولا کوچک است و قطر ۲ تا ۲۰ میلیمتر دارد. این کیستها معمولا بدون علائم هستند و پزشک با استفاه از عمل جراحی غیرمرتبط یا معاینههای زنانه این کیستها را تشخیص میدهد. اما کیستهای بزرگ باعث درد شکمی یا درد در لگن میشوند.
با شکلگیری جنین، یک ساختار جنینی به نام کانال ولفن ایجاد میشود. این منطقه جنین جایی است که اندامهای جنسی مرد تشکیل میشوند. اگر یک جنین شروع به تشکیل اندامهای جنسی زن کند، کانال از بین میرود. گاهی اوقات، باقیمانده کانال همچنان باقی میماند و کیست پاراتوبال ممکن است از این بقایا رشد کند.
کیستها همچنین ممکن است از باقی مانده کانالهای پروکسون فرونیک (Müllerian) تشکیل شوند. این ساختار جنینی است که در آن اندام جنسی زن رشد میکند.
اگر درد لگن یا شکم دارید، به پزشک مراجعه کنید. پزشک علائم و پرونده پزشکی شما را بررسی میکند و سپس معاینه فیزیکی انجام میدهد تا نقاط درد را بررسی کند. همچنین ممکن است پزشک از یک یا چند تست تشخیصی زیر استفاده کند:
سونوگرافی لگن یا سونوگرافی شکم: این آزمایشات تصویربرداری پزشکی از ارتعاش فرکانس التراسونیک برای انتقال تصاویر منطقه لگن به صفحه کامپیوتر استفاده میکنند.
MRI: این آزمایش به پزشک کمک میکند تعیین کند آیا کیست بدخیم است یا خیر. همچنین برای پیگیری رشد کیست استفاده میشود.
آزمایش خون: اگر بدخیمی مشکوک باشد، دکتر آزمایشات خون، نظیر شمارش کامل خون (CBC) و آزمایش مارکر تومور را تجویز میکند.
لاپاراسکوپی: کیست پاراتوبال میتواند در سونوگرافی به کیست تخمدان شبیه باشد، بنابراین ممکن است پزشک لاپاراسکوپی را نیز پیشنهاد کند. لاپاراسکوپی نیاز به یک برش کوچک در شکم دارد. پزشک یک لوله که دارای یک دوربین فیلمبرداری کوچک است و به نوک لوله متصل است را به داخل برش وارد میکند. این دوربین به پزشک اجازه میدهد تمام ناحیه لگن را ببیند.
اگر کیست کوچک و بدون علامت باشد، پزشک روش انتظار را توصیه میکند و لازم است به صورت دورهای برای بررسی کیست به او مراجعه کنید.
اگر کیست بزرگتر از ۱۰ سانتیمتر باشد، پزشک توصیه میکند کیست خارج شود. در این صورت پزشک از یکی از این روشها برای برداشتن کیست استفاده خواهد کرد:
لاپاراسکوپی: این روش نیاز به یک شکاف شکمی کوچک دارد. این عمل ممکن است تحت بیهوشی عمومی یا بی حسی موضعی انجام شود، اما نسبت به روش لاپاراتومی به زمان کمتری نیاز دارد.
لاپاراتومی: این روش بیشتر تهاجمی است و نیازمند برش شکمی بزرگ است. این عمل همیشه تحت بیهوشی عمومی انجام میشود
قبل از انتخاب روش، پزشک، شرایط، اندازه و مکان کیست را بررسی میکند. اگر به یائسگی نرسیده باشید، پزشک از عملی استفاده میکند که تخمدان یا لولههای فالوپی شما در معرض خطر قرار نگیرند.
هیچ عامل خطر شناخته شدهای برای کیست پارااورین وجود ندارد. اما در این کیستها نیز ممکن است نئوپلاسم خوشخیم مثل Cystadenoma به وجود آید که در سونوگرافی به طور تیپیک با mural nodule و گاهی با Septation ظریف خود را نشان میدهد.
بدخیمی در ۲% کیستهای پارااوارین دیده میشود، اما در کیستهای کوچکتر از ۵ سانتیمتر، بدخیمی کمتر مشاهده گردیده است.
در برخی موارد، کیست پاراتوبال میتواند منجر به عوارض زیر شود:
خونریزی: اگر کیست پاره شود، ممکن است خونریزی داخلی ایجاد کند.
پیچشی: این به چرخش کیست در پایه اشاره دارد. این حالت میتواند درد شدید، ناتوان کننده، و تهوع و استفراغ ایجاد کند. اغلب موارد چرخش تخمدان در دختران جوان گزارش شده است.
پارگی لوله فالوپی: اگر کیست در نزدیکی لوله فالوپی واقع شود، موجب پارگی لوله میشود.
اگرچه کیستهای بزرگ نادر هستند، اما غیرممکن نیستند. این کیستها میتوانند بر اندامهای داخلی زیر فشار وارد کنند:
رحم
کلیه
مثانه
روده
این فشار ممکن است به هیدرونفروز منجر شود. هیدرونفروز تورم کلیه ناشی از تشکیل ادرار اضافی میباشد. کیستهای بزرگ ممکن است باعث خونریزی رحم و مقاربت دردناک شود.
کیست پاراتوبال کوچک نباید روی باروری شما تاثیر بگذارد. اما کیستهای بزرگ، پاره شده و پیچیده ممکن است منجر به عوارض ناخواسته شود. جراحی فوری کمک میکند تا از سلامت تخمدان و لولههای فالوپ مطمئن شوید.
کیست پاراتوبال معمولا یک طرفه است، یعنی فقط در یک طرف بدن تشکیل میشوند. حتی اگر تخمدان یا لوله در طرف آسیب دیده برداشته شود باز هم تخمک گذاری امکان پذیر است.
منبع:روزیاتو