خاطره‌ای جذاب و خواندنی از دوران جوانی «پوری سلطانی»

پوری سلطانی، مادر کتابداری نوین ایران، خاطره‌ای جذاب از زندگی ساده و دور از هیاهوی احمد شاملو در شمال ایران روایت کرد.

به گزارش مجله خبری نگار،پوراندخت سلطانی شیرازی، مشهور به پوری سلطانی (۱ شهریور ۱۳۱۰ − ۱۶ آبان ۱۳۹۴) از پایه‌گذاران علوم کتابداری و اطلاع رسانی در ایران، استاد گروه کتابداری کتابخانه ملی ایران و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران بود. وی را به عنوان «مادر کتابداری نوین ایران» می‌شناسند.

او طی پنجاه سال کار مستمر، تأثیر بسزایی بر فعالیت و شکل‌گیری کتابخانه ملی ایران داشته‌است. پوری سلطانی همسر مرتضی کیوان، روزنامه‌نگار و منتقد ادبی بود.

بین مرتضی کیوان و احمد شاملو شاعر بزرگ ایران زمین دوستی عمیقی وجود داشت در این مجال به ذکر خاطره جالب پوری سلطانی از نحوه زندگی احمد شاملو می‌پردازیم:

«با همه اینکه به نظر می‌آمد خیلی شوخ طبع و خیلی خوش گذران است. من همیشه یک نوع غم و یک نوع تنهایی در این آدم احساس می‌کردم. وقتی که از خانه و زندگی و دوست و همه به عذاب می‌آمد و ناراحت می‌شد، بالاخره در یک لحظه‌ای یک کاری در شمال پیدا کرد و تراکتور می‌راند.

در نامه‌ای که از ساری به من نوشت اینطور می‌نویسد: «مدتی در گرگان و ترکمن صحرا تراکتور رانی می‌کردم، از کاری که داشتم خوشم می‌آمد. میان تمام مردمی که از صبح تا شام کار می‌کردند، زندگی می‌کردم.

شب‌ها اگر از آبادی دور بودیم، در چادر و اگر نزدیک بودیم در آلاچیق ترکمن‌ها می‌خوابیدیم. کتاب‌هایی را که داشتم یا کیوان می‌فرستاد می‌خواندم. روزنامه‌ها را برای دهقانان ترکمن ترجمه می‌کردم، برایشان شعر می‌خواندم.»

به یاد آر عموهایت را می‌گویم... از مرتضی سخن می‌گویم...