توسعه گازرسانی خانگی ادامه یابد؟

به گزارش مجله خبری نگار/خراسان: آخرین آمار‌ها درباره شبکه گازرسانی کشور گویای دستیابی ۹۵ درصد شهر‌ها و روستا‌های کشور به نعمت گاز است و اکنون یک تصمیم معماگونه پیش روی مسئولان حوزه انرژی کشور آن است که آیا ۵ درصد روستا‌ها و نقاط فاقد گازرسانی را که غالبا صعب‎العبور یا دوردست هستند، باید با توسعه بیشتر شبکه موجود، گازرسانی کرد یا این‎که باید از سوخت‎های جایگزین استفاده کرد. در این رابطه از یک سو مخالفانی جدی هستند که معتقدند به دلیل شرایط کنونی و آینده مخازن گازی کشور و مسئله فشارافزایی و نداشتن صرفه اقتصادی و رشد جمعیت طی سال‎های آینده نه تنها گازی برای توسعه شبکه وجود ندارد بلکه گازرسانی به شبکه موجود هم دچار مشکل خواهد بود و از سوی دیگر موافقانی سرسخت هم هستند که با توجه به ذخایر عظیم گازی و امکان کشف منابع جدید از یک‎سو و تحقق عدالت اجتماعی در گازرسانی به نقاط محروم و کم برخوردار معتقدند باید به دنبال توسعه شبکه گازرسانی کشور بود.

با این حال مخالفان نکته درخور تامل دیگری را نیز مطرح می‎کنند و آن این‎که به جای توسعه استفاده از گاز طبیعی که در واقع گاز متان و دارای عوارض زیست محیطی و جزو گاز‌های گلخانه‎ای مخرب جو کره زمین است، باید به فکر توسعه استفاده از نیروگاه‌های تجدیدپذیر باشیم؛ اما موافقان توسعه گازرسانی می‎گویند طی ۴۵ سال پس از انقلاب تاکنون تنها توانسته ایم هزار مگاوات برق اتمی و تقریبا همین میزان برق تجدیدپذیر تولید کنیم یعنی در مجموع کمتر از ۳ درصد کل توان اسمی نیروگاهی ایران از این طریق تولید می‎شود و بنابراین مردم روستا‌ها و نقاط محروم را نباید بیش از این معطل گذاشت.

در این میان یک دیدگاه خاص نیز وجود دارد که معتقد است با توجه به تولید بیش از ۱۲۵ هزار مگاوات ساعت برق تجدیدپذیر در چین در سال میلادی گذشته که نزدیک یک و نیم برابر ظرفیت کل شبکه برق کشورمان می‎شود، باید از تجربه و مشارکت دادن چینی‌ها در این عرصه بهره گرفت در هرحال باتوجه به آنچه ذکر شد، به نظر می‌رسد اکنون این موضوع هرچه زودتر نیازمند تصمیم گیری از طریق خردجمعی و مراکز تصمیم سازی است و نمی‎توان با نگاهی سلیقه‌ای درباره آن تصمیم گرفت.