به گزارش مجله خبری نگار/همشهری: حملات رژیم صهیونیستی علیه غیرنظامیان فلسطینی در نوار غزه پس از ۱۱۲ روز به میانه فصل زمستان رسیده است؛ جایی که روزها دمای هوا اغلب حدود ۹ تا ۱۰ درجه است و در شب به زیر صفر هم میرسد. بسیاری از فلسطینیها پس از آنکه خانههایشان در حملات صهیونیستها تخریب شده مجبورند در نبود امکانات - ازجمله تجهیزات گرمایشی - در اردوگاههای پرجمعیت یا چادر روزگار بگذرانند. این روزها روایتهای زیادی از کودکان فلسطینی که با سرمای گزنده غزه دستوپنجه نرم میکنند منتشر میشود. شیوع بیماریهای واگیر ازجمله ویروس آنفلوآنزا نیز به مشکلی مضاعف تبدیل شده است.
«روی یک ملحفه نازک میخوابیم و شنها را به شکل بالش در میآوریم تا بتوانیم سرمان را روی آن بگذاریم و استراحت کنیم.» این بخشی از مصاحبه احمد فلسطینی ۴۵ ساله با روزنامه نیویورکتایمز است. احمد میگوید: «جانا تنها دختر و کوچکترین فرزندم که ۹سال دارد تقریبا ۲هفته است که بهدلیل کمآبی شدید دچار دلدرد شده، اما نمیتوانم او را به بیمارستان یا کلینیک ببرم، چون در حال حاضر مراکز پزشکی کمی در غزه وجود دارد و دسترسی به آنها با پای پیاده تقریبا غیرممکن است. دخترم از درد جیغ میکشد و تنها چیزی که میتوانیم به او بدهیم، مقداری آب باران است.»
اصیل الخطی زن فلسطینی به خبرگزاری آناتولی ترکیه میگوید که برای در امان ماندن دخترش از سرما مجبور شده یک ژاکت پشمی دست دوم برای او بخرد. اصیل میگوید: «تا حالا لباس مستعمل نخریده بودم، اما اکنون برای حفاظت از فرزندانم در برابر سرما مجبور به این کار شدهام. هیچ وقت فکر نمیکردم مجبور بشوم لباسهای دست دوم بپوشم. تمیز نبودن لباسهای مستعمل یک مشکل جدی است. ما هیچ امکاناتی برای پاک کردن لباسها از گردوغبار و میکروبها نداریم و این میکروبها باعث بیماریهای پوستی و تنفسی در کودکان میشود، اما چارهای نداریم و مجبوریم از آنها استفاده کنیم.»
اسماعیل نبهان، پدر فلسطینی این روزها در چادری از پارچه و پلاستیک که در جنوب شهر رفح در نوار غزه برپا شده با فرزندان و نوههایش روزگار میگذراند. نبهان که ۶۰ سال را پشت سر گذاشته به خبرگزاری فرانسه میگوید: «با شروع زمستان بادهای شدیدی میوزد و ما تمام شب سعی میکنیم که با نایلون درزهای چادرمان را مسدود کنیم. ما مجبوریم برای گرم شدن چادر گاهی چوبهایتر یا پلاستیک بسوزانیم که دود زیادی تولید میکند و چشمانمان را بهشدت میسوزاند. بوی نامطبوعی که از سوختن پلاستیک تولید میشود نیز ریههای ما بهخصوص کودکان را بهشدت ناراحت میکند.»
علیاء السمونی مادر آواره فلسطینی نیز شرایط این روزهای خود و کودکانش را تراژیک توصیف میکند. علیاء به شبکه الجزیره میگوید: «هوا بسیار سرد است. ما زمانی که خانه را ترک کردیم فقط با خودم لباس تابستانی برای بچههایم آوردم و حالا وقتی بازار را جستوجو میکنم چیزی پیدا نمیکنم، حتی لباسهای دست دوم هم موجود نیست، اما ما هنوز زنده و صبوریم و بر اشغالگران پیروز خواهیم شد و در بیتالمقدس نماز خواهیم خواند حتی اگر با یک شمع شبهایمان را سر کنیم و سرمان را روی یک تکه چوب بر زمین بگذاریم و بخوابیم.»
شادی بلیها ۲۰ ساله که پیش از جنگ دانشجو بوده، با اشاره به اینکه به همراه چند کودک ۵ تا ۱۲ ساله در سرپناهی برپا شده از نایلون روزگار میگذراند، میگوید شبها بیرون در کنار آتش میخوابد، چون جای کافی برای همه در چادر نیست. بلیها به سیانان میگوید: «سعی میکنم پیش از خواب با بچهها بازی کنم و آواز بخوانیم تا گرم شوند و حداقل مدت کوتاهی غصهها را فراموش کنند، اما با هربار بارندگی، آب باران حجم زیادی زباله و فاضلاب را به داخل چادرها میآورد و همه چیز را خیس و گلآلود میکند. باران اغلب منابع محدود آب و غذای ما را هم آلوده میکند.»
محمد شبان پزشکی که در بیمارستان صحرایی در غزه کار میکند، هم به خبرنگار گاردین میگوید: «من کودکان زیادی را میبینم که بدون تشک و پتو روی زمین میخوابند. حتی کسانی هم که پول دارند نمیتوانند لباس زمستانی و پتو تهیه کنند، چون در بازار نیست. اغلب اردوگاهها سرد و شلوغ است. در هر اتاقی که قبل از جنگ کلاس درس بوده ۵۰ نفر در آن روزگار میگذرانند که باعث میشود بیماریها به راحتی شیوع پیدا کنند. هفته گذشته، بهدلیل آب و هوای بد، موارد زیادی از آنفلوآنزا و سرماخوردگی داشتیم.»
خبرنگار میدلایست مونیتور نیز از سرمای شدید و بارانهای سیلآسای غزه میگوید. بهگفته محمد اسد، خوششانسترین خانوادههای فلسطینی این روزها کسانی هستند که چادری برای پناه گرفتن دارند، اما همین چادرها نیز بهسختی میتواند از آنان در برابر بارشهای شدید باران محافظت کند؛ بنابراین گزارش، خانوادههای آواره فلسطینی در زمستان سخت غزه و در غیاب کمکهای انساندوستانه به هر ابزار ممکن برای زنده ماندن متوسل شدهاند. اسد میگوید: «همسو با تجاوزهای نظامی اسرائیل و محاصره شدید غزه که باعث کمبود موادغذایی شده، نبود سرپناه و زمستان نیز جان کودکان فلسطینی را بهشدت تهدید میکند.»
سلام الطیبی فلسطینی ۵۳ ساله نیز با یادآوری اینکه چگونه ناامیدانه کیلومترها در جستوجوی پتو و چادر پیادهروی کرده تا ۴ فرزندش را از گزند سرما در امان نگه دارد، به شبکه سیانان میگوید: «خسته شدهام و عمیقا نگران بچهها هستیم، چون چیزی نداریم که بتوانیم آنها را گرم نگه داریم. بچهها شبها از سرما میلرزند و گریه میکنند. من شدیدا نگران جان آخرین کودکم هستم که تنها ۳ماه دارد. بچهها تمام روز از گرسنگی گریه میکنند، غذا کم است و اگر چیزی هم پیدا شود هزینه بسیار گزافی دارد که توان خریدنش را ندارم.»
انگلز پزشک انگلیسی مستقر در غزه میگوید برای کسانی که در حال حاضر درگیر یافتن سرپناهی گرم و امن هستند، شیوع بیماریهای واگیر تهدیدی مضاعف است. انگلز میگوید: در اردوگاههای پرجمعیت که امکان برآورده شدن نیازهای بهداشتی و بهداشتی اولیه هم وجود ندارد بیماریهای واگیر مانند آتشسوزی در جنگل خشک بهسرعت شیوع پیدا میکند. بهگفته این پزشک انگلیسی، فلسطینیها بهویژه کودکان بهدلیل نبود تهویه مناسب علاوه بر آنفلوآنزا و سرماخوردگی در معرض بیماریهای دیگری ازجمله اسهال و هپاتیت A و همچنین شپش بدن و ناراحتیهای پوستی قرار دارند.
شبکه خبری قدسنیوز نیز ویدئویی را از خلیل کودک خردسال فلسطینی منتشر کرده که بزرگترین آرزویش داشتن لباس گرم زمستانی است. در این ویدئو، خلیل در پاسخ به این پرسش که چه چیزی نیاز دارد میگوید که لباسهایش را در خانهای که اسرائیلیها بمباران کردهاند جا گذاشته است و برای همین هیچ لباس گرمی ندارد. آناستازیا ماریا لوپز فعال حقوق بشر نیز در شبکه اجتماعی ایکس فیلمی را از گروهی از کودکان فلسطینی که با خوشحالی کاور حمل جنازه را برتن کردهاند منتشر کرده و نوشته کودکان در آرزوی لباس گرم تصور میکنند که این پوششها لباس زمستانی هستند که به آنها اهدا شده است.