به گزارش مجله خبری نگار، بیاییم برای لحظاتی از روزگار غبارگرفته فاصله بگیریم و به جایی پناه ببریم که مثل آغوش خدا مهربان است و آرام!
آنجا که در میان شلوغیها و رفتوآمدهای پر تکرار مردم، بنایی هنوز استوار مانده و شکوه و عظمتش را از دوران سلجوقیان به رخ میکشد، دیوارههایی که قرنهاست مأمن و ملجا مومنان خداست!
مسجد امام خمینی (ره) را میگویم، قدیمترها به آن ملک هم میگویند، خاص بودن اینجا تنها به در و دیوار با اصالت و معماری خاصش نیست، اینجا قرنها محل رازونیاز و جلای روح و تن بوده است.
خشت به خشتش، عبادتها به خود دیدهاند، الهی العفوها از اینجا بلند شده، و طولانیترین سالها محل استغفار و بخشش گناهان کوچک و بزرگ بوده است.
حال خوب این مسجد برای همین است، اشک چشم مومنان خدا روی زمینش ریخته و ملائکه از همینجا بال گشوده و قدم روی خاک کرمان گذاشتهاند!
اینجا اولین و قدیمیترین مسجد کرمان است، صدای الله اکبر در این خطه از همینجا بلند شده و برای هزارهها مورد تعظیم بندگان خدا بوده.
این مسجد پیشنمازهای بزرگی داشته، علمای سرشناس و نامدار کرمانی در این مکان نمازگزاران را از زمین و زمان جدا کردند و با آهنگ الهی خود به ملکوت متصل و برایشان خیر خریدند.
یکی از آن والا مقامها، آیتالله شاکری بود که برای سالها در کسوت پیشنمازی مسجد امام نشست و برای خودش آبرو برداشت.
او سال گذشته بعد از ۵۰ سال تلاش بیوقفه در حوزه دین به قافله معراجیها پیوست، اما درهای مسجد امام به روی نمازگزاران باز ماند تا مخلصانه در آن سر به سجود بگذارند، خدا را یاد کنند و به افلاکیان بپیوندند.