شمس آذر؛ نماد تهور و همت/ کار بزرگ «دقیقی» و شاگردانش غیرقابل کتمان است

به گزارش مجله خبری نگار/ایران‌ورزشی: در همان ایام «پیش‌فصل» بود که به سبب شکایت سه، چهار تیم از شمس آذر در خصوص استفاده این تیم از یک بازیکن غیرمجاز در رقابت‌های فصل گذشته «لیگ یک» ۹ امتیاز به عنوان مجازات کسر شد و مقرر گشت که شمس آذر اولین فصل حضورش در بالاترین دسته لیگ کشور را با امتیاز «منفی ۹» شروع کند، بعداً بر اثر فرجام‌خواهی سران باشگاه قزوینی و کوتاه آمدن یکی، دو تا از شاکیان ۶ پوئن به شمس آذر عودت داده شد، ولی این تیم لیگ برتر فصل ۱۴۰۳-۱۴۰۲ را با «من‌های ۳ امتیاز» آغاز کرد و هر چقدر هم از سازمان لیگ درخواست کرد این مجازات را لغو و ۳ امتیاز کسر شده را به حساب این باشگاه از نو واریز نماید، این خواسته اثر نکرد که نکرد.

تیم هراس‌آفرین

در نتیجه شمس آذر در حالی اینک با ۲۰ امتیاز صاحب رتبه نهم در جدول رده‌بندی لیگ برتر است که اگر ۳ امتیاز مورد درخواست‌اش عودت داده می‌شد ۲۳ امتیازی می‌بود و «هم‌امتیاز» با گل‌گهر در جای هفتم جدول نشسته بود. هر جور به قضیه نگاه کنیم، به این نتیجه صریح و واقعی می‌رسیم که عملکرد سعید دقیقی سرمربی جوان شمس آذر و شاگردانش در نیم‌فصل اول لیگ فوق‌العاده و کار‌های بزرگ آن‌ها کتمان‌ناپذیر بوده است. آن‌ها در ۱۵ مسابقه خود فقط متحمل ۴ باخت شدند و ۶ برد و ۵ تساوی هم کسب کردند و اگرچه ۲۰ گل زده و ۱۶ گل خورده‌شان نشانه‌هایی از ضعف را دربر داشت، اما برای تیمی که نه نفر و نیرو به اندازه کافی داشت و نه سرمایه‌ای برای تقویت خویش، این آمار مایه غرور است.

کمبود پول سبب شد شمس آذر در «پیش‌فصل» هم خرید‌های کافی و بزرگی نداشته باشد و آنچنان مهیا نشود که لازمه شرکت در یک سری مسابقه بسیار دشوار همچون لیگ برتر است. به واقع تعداد نامداران در ترکیب شمس آذر به قدری کم است که نمی‌توان باور کرد تیمی تا این حد کم‌مهره و سرشار از نفراتی معمولی می‌تواند نتایجی را بگیرد که شمس آذر در ۱۵ هفته اول لیگ امسال کسب کرد.

در این تیم مردانی مثل پوریا سرآبادانی، محمدرضا رضایی، حسین گودرزی، هومن ربیع‌زاده و علی‌اصغر اعرابی جانانه کار کرده‌اند و عیسی مرادی جوان هم که فصل پیش در سپاهان خوش درخشید و در نقل و انتقال‌های تابستانی به شمس آذر آمد، توان تهاجمی این تیم را افزایش داده، اما در تاریخ ۲۳ ساله برگزاری لیگ برتر کمتر تیمی توانسته با نفراتی متوسط از این دست این همه شگفتی‌سازی کند. کار‌های بزرگ شمس آذر تا آنجا پیش رفت که استقلال را با نتیجه مساوی متوقف کرد، مقابل پرسپولیس فقط با یک پنالتی دیرهنگام با نتیجه ۱-۲ مغلوب شد و سرانجام با شکست دادن سپاهان در واپسین روز نیم‌فصل اول باعث قهرمانی استقلال در این نیم‌فصل شد. به واقع هر تیمی که با شمس آذر بازی داشت، با این هراس و احتمال به میدان می‌رفت که اسیر بازی متهورانه شاگردان دقیقی شود و نتواند همان همتی را بروز بدهد که تیم قزوینی را در تمامی مراحل نیم‌فصل اول همراهی می‌کرد و موجب اوج‌گیری‌اش می‌شد.

طرحی که جواب نداد

این اولین باری است که یک تیم قزوینی از جانب این شهر تاریخی و زیبا و خاطره‌ساز در لیگ برتر شرکت می‌کند. البته پیکان هم ۹-۸ سال پیش با نام «پیکان قزوین» در لیگ برتر به میدان می‌آمد و آن روند دو فصل برقرار بود، اما پیکان به هیچ روی قزوینی نبود و از تهران به دامان فوتبال قزوین فرستاده شده بود تا جزئی از سیاست ارجاع برخی تیم‌های لیگ برتر به شهر‌ها و استان‌هایی باشد که به خودی خود نماینده‌ای در لیگ برتر نداشتند. استدلال طراحان کوچ چند تیم تهرانی به شهرستان‌ها بر این پایه استوار بود که می‌توان با اجرای این سیاست گرمای لیگ برتر را به سطح گسترده‌تری از کشور بسط داد و فوتبال را در آن استان‌ها رایج‌تر و دارای تأثیرگذاری اجتماعی بیشتری کرد. آن طرح البته کارساز واقع نشد و پیکان دوباره تهرانی شد و «پاس» که چند سال زودتر به همدان فرستاده شده بود، هر سال نزول بیشتری کرد و سرانجام در اعماق «لیگ ۲» کشور از مقابل چشم‌ها محو شد. همین موارد نشان می‌دهد کار شمس آذر به عنوان یک تیم واقعاً قزوینی در دو، سه سال اخیر تا چه میزان پر ارزش بوده و سزاوار تقدیر است.

در تدارک یک اردوی خارجی

اگر شمس آذر در نیم‌فصل دوم تنزل هم داشته باشد و نتایجی ضعیف‌تر از نیم‌فصل اول بگیرد، به خاطر دستاورد‌های بزرگش تا همین جای کار از موفق‌ترین تیم‌های لیگ بیست و سوم تلقی خواهد شد. تیمی که همه چیز برای بازگشت سریعش به «لیگ یک» مهیا است، اما هر هفته میل بیشتری به اوجگیری از خود بروز می‌دهد و نگاهش فقط به بالا‌های جدول است.

شمس آذر که تمریناتش را به مدت یک هفته به قصد استراحت دادن به بازیکنانش تعطیل کرده بود و به تازگی تمریناتش را در قزوین از سر گرفته، در راه رسیدن به اهدافش برپایی یک اردوی تدارکاتی ۱۰ روزه در ترکیه را هم در دستور کارش قرار داده است. چیزی که البته به سبب هزینه‌های کلانش و برقرار بودن رویکرد‌های صرفه‌جویانه در باشگاه قزوینی، تحقق آن سخت و دور از ذهن نشان می‌دهد.