موتور خاموش، بادبان‌ها پایین! ۵ دلیل برای زمینگیر شدن پرسپولیس در انزلی

به گزارش مجله خبری نگار،  البته که سرمربی پرسپولیس در مواقع اینچنینی هیچ وقت شاگردانش را زیر سؤال نمی‌برد، اما از ری اکشن‌های او در تمام طول بازی و لب خط طولی مشخص بود چقدر از عملکرد آن‌ها ناراضی است؛ اتفاقی که مدت‌ها رخ نداده بود. پرسپولیس یکی از ضعیف‌ترین نمایش‌های یک سال اخیر خود را در انزلی ارائه داد و در فاز حمله حرفی برای گفتن نداشت تا با دومین تساوی فصل دو امتیاز از رقیب سنتی عقب بیفتد. تیم گل‌محمدی در این مسابقه تنها یک موقعیت جدی گل داشت که با یک شوت از راه دور حاصل شد و در واقع تمام کار‌های ترکیبی و نقشه‌های حمله‌وران این تیم به جایی نرسید.

در چنین شرایطی که موتور پرسپولیس از کار افتاده بود حتی شانس هم نتوانست به کمک پرسپولیس بیاید و تیم یحیی حتی بدشانس هم نبود. در چنین شرایطی به نظر می‌رسید تیم پرسپولیس شبیه کشتی است که موتورش خاموش شده و حتی با قدرت باد هم نمی‌تواند حرکت کند چرا که بادبان‌هایش نیز برافراشته نیست!
با در نظر گرفتن خلق تنها یک موقعیت گل حتمی این ضعیف‌ترین بازی پرسپولیس در فصل جاری لیگ برتر بوده و شاید بتوان برای این نمایش ضعیف چند دلیل عمده را شمرد:

۱) خستگی: بین بازی با استقلال تاجیکستان تا دیدار مقابل ملوان انزلی ۵ روز فاصله افتاد، اما به نظر می‌رسید بازی پرفشار مقابل تیمی که ۹ نفره دفاع می‌کرد انرژی زیادی از پرسپولیس گرفته بود. در عین حال پرسپولیس چهارشنبه هفته قبل ریکاوری کرده بود، پنجشنبه تمرین تعطیل بود، جمعه تمرین کاملی انجام شد و تمرین شنبه هم قبل از سفر بسیار سبک بود. به نظر می‌رسد ریکاوری پرسپولیس در فاصله بین دو بازی مناسب نبوده چرا که این تیم در انزلی کوبنده و پرفشار حمله نمی‌کرد و از روز‌های آرمانی‌اش فاصله زیادی داشت.

۲) درگیری فکری با پول: به نظر می‌رسد تداوم مشکلات مالی در باشگاه پرسپولیس هم درصدی روی عملکرد این تیم در انزلی تأثیر گذاشته است. پرسپولیس در حالی به انزلی رفت که طی دو هفته گذشته قرار بوده نیمی از مبالغ آپشن‌ها به اعضای تیم پرداخت شود، اما هر روز این پرداختی عقب می‌افتد. عجیب اینکه حتی قهر یحیی گل‌محمدی و غیبتش در تمرینات و البته اعتصاب بازیکنان هم نتیجه‌ای به همراه نداشت و نه قبل از بازی آسیایی نه پیش از بازی ملوان باز هم خبری از پرداخت آپشن‌ها نشد. البته بازیکنان پرسپولیس غالباً باتجربه‌اند و به خاطر بی‌پولی هیچ وقت کم‌کاری نمی‌کنند، اما ناخودآگاه درگیری‌های ذهنی با مشکلات مالی روی کیفیت این نفرات تأثیر می‌گذارد.

۳) آنالیز دقیق ملوان: به نظر می‌رسد مهدی تارتار و گروه فنی‌اش بخوبی پرسپولیس را آنالیز کرده و تمام راه‌های نفوذ حریف را بسته بودند. پرسپولیس در این مسابقه هر چه نیروی تهاجمی داشت رو کرد، اما خط دفاع فشرده ملوان ترک نخورد. البته که ملوان هیچ گاه به دفاع صرف روی نیاورد و نمی‌توان نمایش این تیم را به دفاع پرتعداد و اتوبوسی متهم کرد بلکه به نظر می‌رسد آنالیز دقیق میزبان از مدل حرکت حمله‌وران پرسپولیس و راه‌هایی که این تیم موقعیت می‌سازد، پرسپولیس را در فاز حمله زمینگیر کرد.

۴) بیرون رفتن سروش و شهاب: تغییرات یحیی گل‌محمدی بین دو نیمه عجیب بود و ذهن همه را به این سمت برد که نکند این بار سروش و شهاب بر سر ضربه ایستگاهی مشاجره کرده‌اند! در نگاه اول بیرون بردن تنها عنصر بازیساز در خط میانی و مهاجم نوک تیم بدون حضور بازیکنانی شبیه آن‌ها در زمین عجیب می‌نمود. یحیی به جای این دو نفر مهدی ترابی و میلاد سورگی را به زمین فرستاد و عملاً تیمش را بدون مهاجم کرد. ترابی به جناح چپ خط میانی رفت و سورگی کنار عمری مهاجم کاذب شد، اما این نقشه نگرفت و مشخص شد شاید اگر سروش و شهاب در زمین می‌ماندند و تغییرات در پست‌های دیگری صورت می‌گرفت شکل حرکت تیم بهتر می‌شد.

۵) عناصر تهاجمی دور از فرم: مهدی ترابی و امید عالیشاه مهم‌ترین ابزار‌های یحیی برای تغییر دادن چهره تیم در فاز حمله فرم خوبی نداشتند. عمری و سورگی دور از حد تصور ظاهر شدند، صادقی دوباره از تک و تاب افتاد، نبیل باهویی چیزی برای ارائه نداشت و البته شهاب و سروش هم چیز دندانگیری ارائه نداده بودند. با این تعداد بازیکن تهاجمی دور از فرم ایده‌آل چگونه می‌شود در چنین مسابقه سختی برنده شد؟