برخورد دو ستاره نوترونی که حیات روی زمین را نابود میکند

به گزارش مجله خبری نگار،به گزارش «ساینس الرت»، برخورد بین دو ستاره نوترونی به نظر می‌رسد که یک رویداد نسبتا نادر باشد. در کل کهکشان «راه شیری» از میان کل ۱۰۰ میلیارد ستاره، دانشمندان گمان دارند که تنها در حدود ۱۰ زوج ستاره نوترونی وجود دارد که در مسیر برخورد قرار دارند.

دانشمندان تا به امروز تنها تعداد انگشت‌شماری انفجار کیلونوا (kilonova) را شناسایی کرده‌اند که در پی چنین برخورد‌هایی روی می‌دهد و هیچکدام از آن‌ها در کهکشان راه شیری نبوده است. اما اگر یک انفجار کیلونوا در کهکشان راه شیری روی دهد، چه می‌شود؟ معنی آن برای حیات روی زمین چه خواهد بود؟ به گفته یک تیم تحقیقاتی با هدایت «هایله پرکینز» فیزیکدان دانشگاه «ایلینویز» اگر چنین انفجاری در فاصله مشخصی روی دهد، تاثیر خوبی نخواهد داشت.

اگر قرار باشد دو ستاره نوترونی در نزدیکی زمین برخورد کنند، این اطلاعات چندان فایده‌ای ندارد، بلکه فقط نشان می‌دهد که فضا تا چه حد می‌تواند مرگبار باشد. یافته این محققان حاکی است که اگر ما در مسیر اشعه گاما ناشی از انفجار کیلونوا نباشیم، بزرگترین خطر ناشی از اشعه‌های کیهانی تا فاصله ۳۵ سال نوری است. اگر در آن مسیر قرار داشته باشیم، فاصله ۳۰۰ سال نوری مرگبار است.

این به ما کمک می‌کند که تهدیدات موجود نسبت به موجودیت خودمان روی زمین را ارزیابی کنیم بلکه همچنین به دانشمندان اجازه می‌دهد تا احتمال نجات حیات روی دنیا‌های بیگانه را مشخص کنند. پرکینز و همکارانش در این خصوص تحقیق کردند که انفجار ناشی از برخورد دو ستاره نوترونی می‌تواند بر یک سیاره تاثیر بگذارد و برای این کار از دانسته‌های موجود از اولین برخورد ستاره‌های نوترونی ردیابی شده GW ۱۷۰۸۱۷ استفاده کردند.

آن‌ها دریافتند که هر موجود زنده‌ای تا فاصله ۲۹۷ سال نوری به علت اشعه نیرومند گاما برشته می‌شود. در بیرون از این محدوده تا حدی ایمن‌تر است. برخی تشعشات دیگر نیز تا فاصله ۱۳ سال نوری تاثیرگذار است و این تهدیدات برای مدت کوتاهی دوام دارند. آن‌ها موجب از بین رفتن اوزون استراتوسفر زمین می‌شوند که بهبود آن چهار سال زمان می‌برد.
این محققان می‌گویند که اشعه ایکس مرگبارتر خواهد بود چرا که تلألوی بعد از انفجار نسبت به اشعه گاما دوام بیشتری خواهد داشت. اما تاثیر آن نیز در فاصله نسبتا نزدیک و ۱۶ سال نوری وجود دارد.

این محققان خاطرنشان کردند که این حباب بلندمدت اشعه‌های کیهانی است که بزرگترین تهدید به شمار می‌رود؛ بنابراین ما در برابر چنین نوعی از مرگ نسبتا ایمن هستیم البته فعلا. در واقع ما از جانب چیزی درست همینجا در منظومه شمسی بیشتر با خطر رو به رو هستیم: شعله‌های عظیم از خورشید خود ما. بعد از آن باید نگران تاثیرات و برخورد‌های سیارک‌ها (asteroid) باشیم و تهدید بعدی هم ناشی از ابرنواختر (supernovae) است. کیلونوا در این فهرست تهدیدات کمتر از دیگران موجب نگرانی است.