مشاغلی که هوش مصنوعی از پس آن‌ها بر نمی‌آید

به گزارش مجله خبری نگار،جان مینارد کینز، اقتصاددان مشهور در سال ۱۹۳۰ میلادی پیش بینی کرد که با تغییرات تکنولوژیکی و بهبود بهره وری، در آینده نیاز به ۱۵ ساعت کار در هفته خواهد بود البته این رویا هنوز تحقق نیافته و اکثر ما هنوز به طور متوسط ۴۲ و نیم ساعت در هفته مشغول کار هستیم.

یکی از چیز‌هایی که کینز آن را دست کم گرفته میل انسان به رقابت با همتایان خود است انگیزه‌ای که باعث می‌شود بیشتر ما بیش از آنچه نیاز داریم، کار کنیم. الکس سوجونگ کیم پانگ، محقق مدعو در دانشگاه استنفورد و نویسنده کتاب Rest: Why You Get در این رابطه می‌گوید: ما دیگر بهره وری را با تعداد هکتار‌هایی که برداشت کرده ایم اندازه‌گیری نمی‌کنیم، بنابراین مقدار زمانی که صرف کار می‌کنیم تبدیل به یک پروکسی می‌شود و با کمک فناوری حتی وقتی کمتر کار می‌کنید می‌توانید کار‌های بیشتری انجام دهید.

به لطف اختراع کامپیوتر و جهانی‌سازی در دهه ۱۹۸۰، مدیران توانستند با این تهدید که مشاغل آن‌ها به واسطه کامپیوتر در خطر است و می‌تواند به شخص دیگری داده شود، از کارکنان کار‌های بیشتری تقاضا کردند بنابراین فشار زیاد شد. در این میان، اما ثابت شده است که کار بیش از حد به دور از ارائه بهره وری، ارزش یا رضایت شخصی، منجر به فرسودگی شغلی، استرس، خطر بیشتر بیماری قلبی، سکته مغزی و حتی طول عمر کوتاه‌تر می‌شود. با این وجود، ما همین روش را ادامه دادیم تا زمانی که کرونا ظهور کرد. در این دوران همه جهان کشف کرد که امکان دورکاری وجود داشته و نیازی نیست کارمندان هشت ساعت در روز در محل کار حضور داشته باشند.

در واقع کووید-۱۹ علاوه بر اینکه ما را به سمت کار هوشمند سوق داد، حرکت به سمت اتوماسیون و هوش مصنوعی را نیز تسریع کرده است. دکتر کارل فری، اقتصاد دان و مایکل آزبورن، استاد یادگیری ماشینی در دانشگاه آکسفورد، پیش بینی می‌کنند که تا سال ۲۰۵۰ حداقل ۴۰ درصد مشاغل فعلی به دلیل حضور روبات‌ها از بین خواهند رفت، در حالی که شرکت مشاوره مدیریت مک کینزی این رقم را ۵۰ عنوان می‌کند.

در این میان، اما استثنا‌هایی وجود دارد. مشاغلی که شامل تعاملات اجتماعی پیچیده هستند فراتر از مهارت روبات‌های فعلی هستند: بنابراین آموزش، مراقبت اجتماعی، پرستاری و مشاوره و همچنین مشاغلی که به خلاقیت متکی هستند، احتمالاً از انقلاب هوش مصنوعی جان سالم به در خواهند برد.

به گفته فری و آزبورن، همین امر در مورد کار‌های نظافتی نیز صدق می‌کند، به دلیل انبوهی از اشیاء مختلف که پاک کننده‌ها با آن مواجه می‌شوند و روش‌های مختلفی که باید با آن اشیا برخورد کرد.

جالب توجه است، مناطقی از محل کار که به طور سنتی تحت تسلط زنان است، به راحتی توسط هوش مصنوعی پذیرفته نمی‌شوند. همچنین ربات‌ها نمی‌توانند کار در شیفت دوم را انتخاب کنند و با توجه به این که زنان هنوز سه چهارم تمام کار‌های مراقبتی را بر عهده دارند و ۴۰ درصد بیشتر کار‌های خانه را انجام می‌دهند. بعید است روبات‌ها به حوزه آن‌ها ورود کرده و مواردی مانند آموزش و تربیت، آماده کردن نهار و … را انجام دهند. از سوی دیگر مطالعات انجام شده نشان می‌دهد به طور عمومی در حوزه‌هایی که زنان به میزان بیشتری در آن شاغل هستند، کمتر شاهد حضور روبات‌ها خواهیم بود و روبات‌ها عمدتا کار‌های مردانه را به میزان بیشتری تهدید می‌کنند.

از سوی دیگر یک مطالعه در مقیاس بزرگ که توسط شرکت حسابداری PricewaterhouseCoopers انجام شد، پیش‌بینی کرد که طی ۲۰ سال آینده، اگرچه ۷ میلیون شغل به دلیل هوش مصنوعی از بین می‌رود، ۷.۲ میلیون شغل جدید در نتیجه فعالیت روبات‌ها ایجاد خواهد شد؛ بنابراین ما در آینده کار خواهیم کرد، اما فقط نمی‌دانیم که چه کاری انجام خواهیم داد.