بازی برد-برد برای رسانه ملی و حوزه هنری

یک) اقتباس

زایایی و رشد ادبیات مقاومت از مسیر اقتباس می‌گذرد. از آن‌سو قصه‌های واقعی و قهرمان‌های حقیقی در میان صفحات ادبیات پایداری است که می‌تواند دستمایه پرداخت سینمایی انقلاب اسلامی باشد. علاوه بر این، اقتباس را می‌توان راه نجات سینمای ایران در بحران قصه و متن دانست.

دو) فرار تهران- جغرافیای مرزی

از روز‌های ابتدایی پیروزی انقلاب، دشمن بر تبدیل جغرافیای مرزی به کانون تجزیه‌طلبی و قومیت‌ها به بحران امنیتی تمرکز کرده است. در نقطه مقابل، اما مردم در مناطق مرزی پای کار دفاع از انقلاب، جمهوری اسلامی و ایران ایستاده‌اند. قصه مبارزه و مقاومت دینی و ملی ترکمن، کرد، بلوچ، ترک و عرب، تاریخی طولانی‌تر از انقلاب اسلامی دارد و تا امروز امتداد داشته است، اما تصویر و روایت عمومی چنین نیست، باید این مظلومیت فرهنگی را جبران کرد. روایت کرد، عرب، ترکمن و... از ایران انقلابی و مقاوم، اولویت ادبیات و سینمای ایران است.

سه) میوه همکاری

همکاری راهبردی میان مجموعه‌هایی مانند حوزه هنری و صدا‌و‌سیما یک بازی برد-‌برد است. با واسپاری هوشمند امر تولید به استودیو‌های بزرگ و سامان یک نظام تولید استودیویی، تحول در تلویزیون سرعت خواهد گرفت. در این الگو، رسانه ملی به معنای واقعی کلمه در نقطه طراحی، سیاستگذاری، هدایت و نظارت نشسته و هیولای بوروکراسی سازمان زمینگیر می‌شود.

چرخه هیولایی بوروکراسی سازمان، توان بلعیدن هر ایده تحولی را دارد. در مقابل، شبکه‌ای نظام‌مند از استودیو‌های بزرگ و کوچک تولید برای انقلاب اسلامی شکل گرفته، رشد کرده و به بلوغ می‌رسد. به علاوه طراحی مضمونی برآمده از انقلاب اسلامی منشأ جریان پایدار و گسترده تولید محتوا می‌شود. در مدیریت قبلی سازمان، الگویی نو برای همکاری راهبردی میان صدا‌وسیما و حوزه هنری شکل گرفته و به لطف الهی در دوره تازه مدیریتی هم توسعه پیدا کرده است.

سوران مهم‌ترین میوه این همکاری راهبردی و حسن‌ختام اولین قرارداد جامع حوزه هنری و رسانه ملی است.

مهدی دادمان-رئیس حوزه هنری انقلاب اسلامی