به گزارش مجله خبری نگار، تیمی از محققان نروژ و فرانسه راهی برای هماهنگی و تنظیم مجدد سیستمهای مختلف تاریخ گذاری سطح ماه یافته اند. آخرین ارزیابی این تیم پژوهشی نشان میدهد، بخشهای بزرگی از پوسته ماه بسیار قدیمیتر از آن چیزی است که قبلاً تصور میشد. این کشف به دانشمندان اجازه میدهد تا توالی وقایع در تکامل سطح قمر زمین را روشن کنند.
گفتنی است ماه از نظر زمین شناسی نسبتاً غیرفعال است، به این معنی که دهانههای سیارکها و دنبالهدارهایی که در طول زمان آن را بمباران کردند، دچار فرسایش نشده و تقریبا به همان شکل اولیه حفظ شده اند.
پروفسور استفانی ورنر، از مرکز زیست پذیری سیارهای دانشگاه اسلو، با ارائه این مطالعات در کنفرانس ژئوشیمی گلداشمیت در لیون، گفت: نگاه کردن به نشانههای این برخوردها بر روی ماه نشان میدهد که بدون تکانهای زمین شناسی، شرایط زمین چگونه خواهد بود. کاری که ما انجام داده ایم این است که کشف کردیم بخشهای بزرگی از پوسته ماه حدود ۲۰۰ میلیون سال قدیمیتر از آن چیزی است که قبلا تصور میشد.
باید اذعان داشت محققان میدانند که روش استاندارد اندازه گیری سن سطح ماه و فرآیندی که به عنوان شمارش دهانهها شناخته میشود، نتایج کاملاً متفاوتی با آنچه در هنگام بررسی سنگهای ماه در ماموریتهای آپولو مشاهده شد، ارائه میکند؛ بنابراین محققان تصمیم گرفتند که تفاوتها را با همبستگی نمونههای آپولو با تاریخ جداگانه با تعداد دهانههای موجود در منطقه اطراف محل نمونه هماهنگ کنند. به گزارش سیناپرس، آنها همچنین اطلاعات کسب شده را با دادههای مأموریتهای مختلف ماه، به ویژه چاندرایان-۱ هندی، تطبیق دادند تا مطمئن شوند که کدام نمونه آپولو به سطحی تعلق دارد که در آن دهانهها را مورد بررسی قرار میدهند.
به گفته دانشمندان، با انجام این تحقیقات، آنها توانستند این اختلاف را حل کرده و سن سطح ماه را تا ۲۰۰ میلیون سال به عقب بازگردانند. به گزارش سیناپرس، به عنوان مثال، بر اساس این مطالعه مشخص شد سن حوضه ایمبریوم که در ربع بالای سمت چپ ماه قابل مشاهده بوده و احتمالاً در اثر برخورد یک سیارک به اندازه جزیره سیسیل ایجاد شده است از ۳.۹ میلیارد سال پیش به ۴.۱ میلیارد سال پیش باز میگردد.
محققان تاکید میکنند: یافتههای آنها تخمین سن ماه را تغییر نداده و فقط تخمین عمر سطح آن را تغییر میدهد.