به گزارش مجله خبری نگار، فدراسیون فوتبال بودجهای برای سپردن سکان هدایت تیم ملی به سرمربی خارجی ندارد و به نظر میآید مهدی تاج چارهای جز اعتماد به یک مربی داخلی ندارد. هر چند خود او اخیرا نزد اطرافیانش عنوان کرده در شرایط فعلی هیچ مربی ایرانی نمیتواند از پس این تیم ملی و حواشیاش بربیاید.
اگر عمیقا به این حرف تاج نگاه کنیم پر بیراه نگفته است. برای اینکه با تاج هم عقیده شویم نگاهی به نتایج، رفتارها و اظهارات مربیان داخلی بیاندازیم بد نیست.
از گلگهر شروع کنیم که در تابستان هزینه زیادی را برای جذب بازیکن انجام داد تا این فصل برای قهرمانی بجنگد. اتفاقا شروع خوبی داشت، اما آنجایی که باید اوج میگرفت، زمین خورد. شکست به استقلال، پرسپولیس و سپاهان و تساوی در مقابل تیمهای میانه جدولی و بعضا انتهای جدولی باعث شد گلگهر خیلی زود از کورس قهرمان جا بماند. در واقع امیر قلعهنویی بازیهایی را باخت که نباید شکست میخورد.
فولاد با جواد نکونام یک فصل بد و پر فرازونشیب را پشت سر گذاشته و نه فوتبال خوبی ارائه میدهد (به جز دیدار اخیرش با سپاهان) و نه بازیکن جوانی را در این چند سال تحویل لیگ داده است. اما در عوض جواد نکونام تا دلتان بخواهد در فولاد ریخت و پاش داشته و تا آنجا که توانسته بازیکن بازیکن داخلی و خارجی برای این تیم آورده و کنار گذاشته است.
فرهاد مجیدی در اتحاد کلبا روند خوبی در پیش گرفت، اما رفته رفته دچار افت شد تا الان در خطر اخراج قرار گرفت. صرفا نمیشود او را به خاطر کسب عنوان یک قهرمانی گزینه سرمربیگری دانست و او حالا حالاها برای تبدیل شدن به یک مربی کامل کار دارد. اگرچه مربی مستعد و پرتلاش نشان داده است.
بقیه گزینهها از جمله علی دایی و یحیی گلمحمدی هم تکلیفشان روشن است. آنها به خاطر پرداخت به مسائل سیاسی طبیعتا تا مدتی شانسی برای هدایت تیم ملی ندارند.
شاید بهتر باشد تاج نهایت تلاش خود را برای استخدام سرمربی خوب خارجی حتی در حد خمس اسپانیایی انجام دهد.