به گزارش مجله خبری نگار، پرسپولیس یحیی این فصل بر خلاف ۵ فصل گذشته که تیم با برانکو، کالدرون و یحیی با سیستم ۲-۴-۴ بازی میکرد، با سیستم ۱-۳-۲-۴ بازی کرده و تحول بزرگی در سیستم داشته است. این تغییر سیستم از جهت تنوع حرکات تیم در فاز حمله ایجاد شد تا از قبل خط میانی هم موقعیت ساخته شود که البته جواب نداد.
با این حال یحیی در این سیستم همواره از دو هافبک تدافعی پشت سروش رفیعی به عنوان تنها بازیکن قابل در پست پلیمیکر استفاده کرده است تا در مرکز زمین مثلثی با یک بازیکن در رأس جلو و دو بازیکن مقابل خط دفاعی داشته باشد که نسبت به شرح وظایف شان یکی بیشتر در فاز حمله شرکت میکند.
پرسپولیس فصل را در اصفهان و مقابل ذوبآهن با مثلث کمال – سرلک – سروش شروع کرد و با اینکه در آن مسابقه به پیروزی نرسید، اما از نظر مالکیت و تعداد شوت همان بازی اول بهترین بازی پرسپولیس بود چرا که ۷۳ درصد مالک توپ بود و ۱۶ شوت زد که البته چهار تایش در چهارچوب بود و گلی هم به همراه نداشت. در بازی دوم مقابل فولاد هم همین مثلث شکل گرفت که مالکیت ۶۰ درصدی از آن پرسپولیس بود، هر چند منجر به پیروزی نشد.
از بازی در اراک، یحیی ترکیب میانه زمین را بهم زد و با کنار هم قرار دادن سروش و سرلک، عالیشاه را کمی جلوتر و پشت سر لوکادیا به بازی فرستاد که منجر به نتیجه شد و همین ارنج مقابل صنعت نفت به زمین رفت. در بازی با هوادار هم برد خوبی با این ارنج حاصل شد.
بازی با نفت مسجدسلیمان دوباره همان ۱-۳-۲-۴ با دو هافبک دفاعی شکل گرفت که اسدبیگی کنار سرلک قرار گرفت و برد سختی حاصل شد. پرسپولیس با این سیستم و ارنج به تراکتور باخت تا یحیی مقابل سپاهان کمال را به ترکیب برگرداند و این بار سروش را کنار بگذارد که منجر به نتیجه نشد.
بعد از آن با مصدومیت سرلک، زوج کمال - اسدبیگی شکل گرفت و سروش مقابل آنها بازی کرد که این ارنج در دو بازی مقابل مس رفسنجان و ملوان با دو برد خفیف همراه بود تا اینکه سرلک مقابل مس کرمان برگشت و همان مثلث میلاد – کمال – سروش شکل گرفت که سومین برد خفیف تیم رقم خورد، اما نه آن مالکیت دو بازی اول حاصل شد، نه شوتهای زیاد.
حالا و برای دربی و با بازگشت سرلک از مصدومیت به نظر میرسد همین مثلث دوباره شکل بگیرد، اما سؤال اینجاست که پرسپولیس به مالکیت دلخواه خود و خلق موقعیتهایی که منجر به پیروزی میشود دست خواهد یافت یا نه.