شیران بیشه‌های خودی؛ آیا برزیل و آرژانتین واقعاً مدعی فتح جام جهانی هستند؟

به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: قهرمان شدن برزیل در جام جهانی آسیایی بی‌سابقه نیست و در سال ۲۰۰۲ نظاره کردیم. با این حال قهرمانی تیم‌های امریکای جنوبی در جام‌های جهانی معمولاً در مواردی حاصل آمده که میزبانی را کشور‌های همین منطقه در اختیار داشته‌اند.

درست است که قهرمانی برزیل در سال ۱۹۵۸ در خاک سوئد به‌دست آمد که اولین و تنها قهرمانی آنان در گستره قاره اروپا بوده، اما از چهار قهرمانی دیگر این کشور یکی در امریکای جنوبی (۱۹۶۲ در شیلی) و دو تای دیگر در امریکای شمالی و مرکزی (۱۹۷۰ در مکزیک و ۱۹۹۴ در امریکا) به ثبت رسید و دیگری در خاک کره و ژاپن (۲۰۰۲) بود. آرژانتین در حالی برای اولین بار قهرمانی جهان را جشن گرفت که خودش در سال ۱۹۷۸ میزبانی را برعهده داشت و قهرمانی دومش هم در حیطه امریکای شمالی و مرکزی (مکزیک ۱۹۸۶) حاصل آمد. اروگوئه هم در زمان فتح اولین دوره جام جهانی میزبان این پیکار‌ها در خاک خود بود و فتح دومش هم در همان منطقه امریکای جنوبی (خاک برزیل و به سال ۱۹۵۰) ثبت شد.

امسال که برزیل امیدوار است یک بار دیگر در میزبانی یک کشور آسیایی جام قهرمانی را بالای دستش بگیرد، بسیاری این تلاش را به غایت جدی و بر اساس امید‌های واقعی تلقی می‌کنند. بازی‌های نه چندان درخشان رقبا سبب شده برزیل جلوه‌ای بیش از آنچه واقعاً دارد، بیابد و به ارج و قربی برسد که به لحاظ کیفی سزاوار آن نیست. «سلسائو» البته تیم خوبی است و پیروزی ۰-۲ این تیم مقابل صربستان تأییدی بر همین مسأله بود، اما توانایی و کلاسی را ندارد که معمولاً از این تیم توقع آن می‌رود.

با همان ملاک و معیار‌ها هم آرژانتین یک مدعی جدی در جام بیست و دوم تلقی شده است. کیفیت نه چندان عالی اروپایی‌ها و تاخت و تاز «آلبی سلسته» در امریکای جنوبی و ۳۶ دیدار پیاپی بدون شکست چنان تصوری را نسبت به این تیم ایجاد کرده است. با این حال باخت حیرت‌انگیز ۱-۲ آرژانتین مقابل تیم معمولی عربستان نشان داد تاخت و تاز دو سال و اندی اخیر آرژانتین همان قدر ریشه در توان فنی و ذاتی آن‌ها داشته که در نزول آشکار برخی بزرگان دیگر فوتبال و پیروزی ۱-۲ جمعه شب آرژانتین مقابل مکزیک هم این باور را چندان تغییر نداد.

سومین قهرمانی احتمالی آرژانتین در خارج از قاره امریکا سنت شکنی خواهد بود و این اتهام و نظریه رقبا را بی‌اعتبارتر خواهد کرد که دو غول فوتبال امریکای جنوبی بیشتر شیر بیشه‌های خودی هستند.

شروع موفق اکوادور و ثبت یک برد و یک تساوی و توقع مثبت و زیادی که از تیم پرمهره اروگوئه وجود دارد، سبب شده در دوره‌ای که میزبانی جام با قاره‌ای به جز قاره امریکا است بدرستی یا غلط بخت تیم‌های بخش جنوبی این قاره برای تصاحب جام قهرمانی بیشتر از اروپایی‌های پرشمارتری به نظر برسد که اگر چه برخی از آن‌ها خوب‌اند، اما از گذشته درخشان خود فاصله گرفته‌اند. همه این‌ها البته فقط گمانه‌زنی‌هایی است که برای برآورد صحیح‌تر باید حداقل تا پایان دور دوم مرحله گروهی صبر کرد.