ارابه جنگی غرب؛ کشتار صد‌ها هزار انسان به بهانه مبارزه با تروریسم از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۰

به گزارش مجله خبری نگار/ایران-شیوا حسنی(پژوهشگر روابط بین‌الملل): برای بیش از دو دهه، رهبران امریکا از یادبود ۱۱ سپتامبر برای مشروعیت بخشیدن به «جنگ بی‌پایان علیه تروریسم» استفاده کرده‌اند. جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده، در مراسم بزرگداشت بیست و یکمین سالگرد حملات ۱۱ سپتامبر در بنای یادبود ملی ۹/۱۱ پنتاگون در ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۲ در آرلینگتون، ویرجینیا (AFP) سخنانی را ایراد کرد. هر سال در سالگرد حملات ۱۱ سپتامبر، از امریکایی‌ها خواسته می‌شود تا آن روز سرنوشت‌ساز سال ۲۰۰۱ را که نزدیک به ۳ هزار نفر در مرکز تجارت جهانی کشته شدند، «هرگز فراموش نکنند». «هرگز فراموش نکنیم» به معنای حفظ قاطعانه روایت قربانی شدن ایالات متحده و توجیه تمام مظاهر انتقام آن تحت این پوشش است.

رؤسای جمهور ایالات متحده از طریق کلماتی که به دقت انتخاب شده‌اند، به‌طور متوالی به مردم امریکا بویژه آن‌هایی که عزیزان‌شان را در آن روز از دست داده‌اند، تسلیت گفته‌اند.

با این حال، سخنرانی‌های آنها، که به‌عنوان سوگواری آیینی ارائه می‌شود همیشه بخشی از یک پیام سیاسی بزرگ‌تر است؛ پیامی که ریشه در خشونت دارد و مدام بازتولید ادعا‌های ایالات متحده برای مشروعیت بخشیدن به جنگ علیه تروریسم است. سال گذشته، جو بایدن، رئیس‌جمهور امریکا در پیامی ویدیویی به مناسبت بیستمین سالگرد حملات ۱۱ سپتامبر، گفت: «وحدت و خدمت. نسل ۱۱ سپتامبر برای خدمت و محافظت در برابر ترور گام برمی‌دارد تا از تروریست‌هایی که مسئول هستند و به همه کسانی که به‌دنبال آسیب رساندن به امریکا هستند نشان دهد که ما شما را تعقیب و شما را وادار به پرداخت هزینه خواهیم کرد. این هرگز امروز و فردا مانع از محافظت از امریکا نخواهد شد.»

بایدن به قول خود وفادار مانده است، اما به جای هدف قرار دادن تروریست‌ها، میراث پیشینیان خود را حفظ کرد که میلیون‌ها مسلمان در داخل و سراسر جهان را وادار خشونت کرده‌اند تا ایالات متحده بتواند از نمای امنیتی خود محافظت کند.

خشونت جمعی

در سالگرد ۱۱ سپتامبر امسال، بایدن در یک مراسم یادبود در پنتاگون سخنرانی کرد و در آن به صراحت ترور ایمن الظواهری رهبر القاعده در ماه اوت را توجیه کرد.

به همین منظور، بایدن گفت: «۱۰ سال طول کشید تا اسامه بن لادن را شکار کنیم، اما این کار را کردیم و در تابستان امسال، من مجوز حمله موفقیت‌آمیز به ظواهری را صادر کردم، مردی که بن‌لادن معاون او در ۱۱ سپتامبر و رهبر القاعده بود. چون ما آرام نمی‌گیریم. ما هرگز فراموش نخواهیم کرد ما هرگز تسلیم نخواهیم شد و اکنون، ظواهری دیگر هرگز نمی‌تواند مردم امریکا را تهدید کند.» سخنان بایدن را نباید صرفاً مشروعیت بخشیدن به ترور الظواهری خواند، بلکه باید به‌عنوان بخشی از چیزی بسیار بزرگ‌تر از خشونت انباشته‌ای که به این لحظه منتهی شده است؛ از جمله گسترش قدرت اجرایی و تاکتیک‌های عجولانه و وحشیانه جنگ علیه تروریسم تلقی کرد.

این خشونت به حدی عادی شده است که پس از ۲۱ سال این اقدامات به سادگی یک دوره است؛ دوره‌ای که با اسلام‌هراسی و انسانیت‌زدایی و محرومیت مسلمانان هموار شده است. رهبران ایالات متحده به جای اعتراف به این خشونت علیه مسلمانانی که بیش از دو دهه پس از این حملات در معرض توهین، بازداشت، شکنجه و کشتار دسته جمعی قرار داشتند، آن‌ها را در حالی که سیاست‌های مجرمانه و مجازات دسته جمعی را تداوم می‌بخشند، مورد انتقاد قرار داده‌اند.

به عبارت دیگر، «هرگز فراموش نکنیم» به معنای حفظ قاطعانه روایت قربانی شدن ایالات متحده و به حداقل رساندن توجیه و به طور مؤثر همه مظاهر انتقام این کشور تحت این پوشش است.

چه کسی به یاد می‌ماند؟

علاوه‌بر مراسم رسمی سالانه، تعداد بی‌شماری یادبود ۱۱ سپتامبر نه تنها در ایالات متحده، بلکه در شهر‌های بزرگ سراسر جهان گرامی‌می‌دارند و این به خشونت خارجی ایالات متحده موقعیت ویژه‌ای اعطا می‌کند.

طوماری در وب‌سایت موزه و یادبود ۱۱ سپتامبر از بازدیدکنندگان می‌خواهد تعهدی را امضا کنند که با کلید واژه هرگز فراموش نخواهند کرد شروع می‌شود و امضا‌کننده متن ذیل را هم می‌پذیرد: به یاد ۲۹۸۳ انسان بی‌گناه کشته شده در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ و ۲۶ فوریه ۱۹۹۳. برای ارج نهادن به کسانی که جان خود را برای نجات دیگران به خطر انداختند... به یاد بیاوریم که چگونه انعطاف‌پذیری و قدرت ما به ما اجازه داد تا به‌عنوان یک نفر بلند شویم... تا داستان‌های ۱۱ سپتامبر را با نسل‌های آینده به اشتراک بگذاریم.

یادبود ۱۱ سپتامبر در نیویورک

گل رز روی نام قربانی در موزه و یادبود ملی ۱۱ سپتامبر در ۲ اوت ۲۰۲۲ در شهر نیویورک (AFP) قرار می‌گیرد.
این تعهد و سایر تلاش‌های عمدی برای پرورش و تقویت نسخه خاصی از حافظه جمعی امریکایی‌ها بر درک ۱۱ سپتامبر متکی است که امکان به خاطر سپردن همه چیز‌هایی را که پس از آن اتفاق افتاد از بین می‌برد. بنابراین، تاریخ را به حالت تعلیق در می‌آورد و به گروگان می‌گیرد که گویی در ۲۱ سال گذشته اتفاق دیگری نیفتاده است. بنابراین، باید بپرسیم: یاد‌آوری افرادی که کشته شدند و ما هرگز فراموش نمی‌کنیم، وظیفه کیست؟

در سال ۲۰۰۲، در جریان مراسم بزرگداشت ۱۱ سپتامبر در پنتاگون، جورج دبلیو بوش، رئیس‌جمهور وقت امریکا، اظهار داشت که کسانی که مرده‌اند «بیهوده نمرده‌اند» و مرگ آن‌ها «یک ملت را به حرکت واداشته است...» چه اتفاقی برای ملت ما افتاد. روز ١١سپتامبر اولین مبارزه بزرگ را در قرن جدید به راه انداخت.

پاسخ بوش به حصول اطمینان از اینکه کشته‌شدگان در حملات ۱۱ سپتامبر بیهوده نمردند، جنگ با تروریسم بود جنگی که جان مسلمانان را قربانی کرده تا ارزش دیگران را ثابت کند. از زمان آغاز جنگ علیه تروریسم، ایالات متحده صد‌ها هزار مسلمان را در سراسر جهان کشته است. مراکز دیده‌بان حقوق بشری تخمین می‌زند که بین ۱۸۴۳۸۲ تا ۲۰۷۱۵۶ غیرنظامی عراقی در طول جنگ ایالات متحده علیه عراق کشته شده‌اند، با توجه به اینکه این ارقام احتمالاً بسیار بیشتر است که در نتیجه شمارش‌های نادرست دولت عراق و ائتلاف به رهبری ایالات متحده است.

جنگ ایالات متحده در افغانستان نیز منجر به تلفات جانی گسترده‌ای شده است با کشته شدن حداقل ۷۰ هزار غیرنظامی از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۱.

ابعاد جنگ علیه تروریسم

در کشور‌هایی مانند سومالی - قربانی دیرینه نظامی‌گری امریکا و یمن کشوری که ایالات متحده با نیابت در تخریب آن مشارکت داشته است، خشونت کم نبوده است. این تنها یکی از ابعاد جنگ علیه تروریسم است که خشونت عظیم دولتی را بر جوامع مسلمان به راه انداخته است. هیچ حسابی برای ویرانی که به نام قربانیان ۱۱ سپتامبر به راه انداخته شده است وجود نداشته است.

ابعاد دیگر جنگ علیه تروریسم شامل سیاست‌های مهاجرتی سختگیرانه، نظارت، تعقیب تروریسم فدرال و بازداشت و شکنجه بوده و همچنان تعریف می‌شود که همگی باعث ایجاد حالت ترس در واقع وحشت و خطر برای مسلمانان است.

برخی ممکن است استدلال کنند که مطرح کردن موضوع خشونت علیه مسلمانان در ۱۱ سپتامبر بی‌اساس است، با این حال هرگز حسابی برای ویرانی‌هایی که به نام قربانیان آن به راه انداخته شده است، صورت نگرفته است. در واقع، دولت ایالات متحده و رهبران آن به طور کامل از پاسخگویی فرار کرده‌اند. جنایات دو دهه گذشته، از جمله جنگ‌های غیرقانونی، برنامه‌های شکنجه، حملات هواپیما‌های بدون سرنشین به مراسم عروسی و کشتار غیرقانونی کودکان، از حافظه عمومی امریکایی‌ها محو شده است. رؤسای جمهور سابق که برای حمله به کشور‌ها دروغ می‌گفتند یا با دستیاران‌شان شوخی می‌کردند توانسته‌اند به‌عنوان یک توجیه‌کننده در تلویزیون ظاهر شوند و به مردم دروغ بگویند.

در توئیتی اخیر از موزه و یادبود ۱۱ سپتامبر، آن‌ها با استفاده از هشتگ‌هایی مثل هرگز فراموش نمی‌کنم از مردم می‌خواهند که در سالگرد حملات ١١ سپتامبر از آسمان بالای سرشان عکس بگیرند تا بر روشی که همه ما را به هم متصل می‌کند تأکید کنند. ایالات متحده مدت‌هاست که ادعا می‌کند که جنگ با تروریسم همیشه بر سر عدالت بوده است، اما آستانه بی‌عدالتی که می‌توان برای به دست آوردن عدالت متعهد شد چیست؟