به گزارش مجله خبری نگار،حسین عبیری گلپایگانی درباره آموزش درختکاری در مدارس گفت: در مدارس اطلاعات زیادی درباره کاشت درخت به دانشآموزان ارائه میشود، ولی اصلا کودکان را به طبیعت نمیبرند تا کاشت درخت یاد بگیرند و بیاموزد که این درخت اکسیژن و سایه و... تولید میکند و یا گاز دی اکسید کربن را کاهش میدهد.
این فعال محیط زیست با تاکید براینکه کودکان تفکیک زباله را باید از خانههای خود آغاز کنند، گفت: چندین نوع زباله صنعتی، شیمیایی، خشک وتر وجود دارد، ولی زبالههای خانگی عمدتا زبالههای خشک وتر هستند و به جز اندکی مواد شوینده مواد شیمیایی دیگری در زبالههای خانگی وجود ندارد. لازم است که دانشآموزان یادبگیرند تا چگونه زبالههای خشک همچون کاغذ و پلاستیک را از زبالههایتر همچون پسماند غذا و پوست میوه جدا کنند.
وی ادامه داد: دانشآموزان باید از طریق علمی مفهوم تغییرات اقلیمی، اهمیت و راهها جلوگیری از آن را بیاموزند. به طور مثال باید بداند اتومبیلی که پدر و مادر استفاده میکنند چقدر آلاینده دارد و چه تاثیری بر تغییرات اقلیمی میگذارد و یا صنایع مختلف چه تاثیری بر تغییرات اقلیمی دارند؟
گلپایگانی درباره کاشت درخت توسط دانشآموزان برای کاهش تاثیرات تغییرات اقلیمی اظهار کرد: دانشآموزان با تشکیل تیمهای دانشآموزی میتوانند طی چند مرحله در مناطقی که آب وجود دارد، نهال بکارند.
وی ادامه داد: پیشنهاد من این است که به دانشآموزان دانههای نهال بدهیم تا در ظرفی بکارند و در هفته منابع طبیعی آنها را در مناطقی که آب وجود دارد بکارند. با این روش دانشآموزان هم با طبیعت دوست میشوند و هم گامی در راستای جلوگیری از تغییرات اقلیمی میگذارند.
این فعال محیط زیست در بخش دیگری از صحبتهای خود عنوان کرد: ما سه نوع رفتار ناآگاهانه، آگاهانه و مسئولانه داریم. در آموزش و پرورش آگاهسازی خیلی انجام میشود، ولی در حوره مسئولیت پذیر کردن افراد چندان فعالیت خاصی انجام نمیدهند.
گلپایگانی در پایان اظهارکرد: یک فعال محیط زیست هم به دلیل مشکلاتی که در محیط زیست وجود دارد علاقهمند شده و مطالعه کرده است تا برای رفع آن مشکل محیطزیستی چهکار کند؟ یعنی ابتدا از خودش آغاز کرده است. وقتی یک فعال محیط زیست به خرید میرود باید یک کیسه پارچهای همراه داشته باشد و از دریافت کیسههای پلاستیکی امتناع کند و این همان مفهوم مسئولیتپذیری دارد.