زلنسکی: دیگر خواستار مذاکره با روس‌ها نیستم

به گزارش مجله خبری نگار، با این که «ولودیمیر زلنسکی» رئیس جمهور اوکراین در هفته‌های آغازین جنگ، بار‌ها درخواست مذاکره با مسکو را داشت، اما اکنون با کمک‌های نظامی بی‌رویه کشور‌های غربی، موضع مذاکره را کنار گذاشته است. زلنسکی در مصاحبه با شبکه «سی ان ان» در پاسخ به سوالی درباره احتمال مذاکره با روسیه، گفت: «امروز، خیر! من با کسانی که ضرب‌الاجل مطرح می‌کنند، صحبت نخواهم کرد.»

به نوشته وبگاه «ریانووستی»، وی، اما در اظهاراتی محتاطانه برای جلوگیری از خشم مسکو، اذعان کرد: «روسیه کشور همسایه ما و با جمعیت بسیار زیادی است که لازم است بتوانیم به‌عنوان همسایه کنار یکدیگر زندگی کنیم.» با این حال، «مارک کیمیت» معاون سابق فرماندهی ارتش آمریکا با هشدار درباره احتمال کاهش کمک‌های نظامی به اوکراین گفت که رئیس جمهور این کشور بهتر است که همین الان و نه بعدا، مذاکرات با روسیه را آغاز کند. زلنسکی پیش از این نیز ادعا کرده بود که نیرو‌های مسلح این کشور توانسته‌اند در جریان عملیات ضدحمله خود، بر مناطق گسترده‌ای در استان خارکیف مسلط شوند.

این در حالی است که «دیمیتری مدودوف» معاون رئیس شورای امنیت ملی روسیه هشدار داد شروط مسکو برای مذاکره با اوکراینی‌ها ممکن است به تسلیم کی‌یف تغییر کند. کرملین نیزتاکید کرد: «عملیات نظامی روسیه تا زمانی که این کشور به اهداف خود برسد ادامه خواهد داشت.» همزمان، خارکیف دومین شهر بزرگ اوکراین که طی روز‌های اخیر محل درگیری روسیه و اوکراین بود، به دلیل قطعی برق در تاریکی فرو رفت.

بسیاری علت آن را حمله روسیه به نیروگاه حرارتی این منطقه می‌دانند. در این بین ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه گفت که اقتصاد کشورش توانسته به خوبی در برابر فشار غرب بایستد. پوتین پیمودن روند حذف دلار از اقتصاد کشورش را گریزناپذیر دانست و بر درک چگونگی ایجاد ضربه گیر‌های اقتصادی و روش عملکرد آن‌ها در شرایط روزگار کنونی و همزمان با اجرای روند گریز ناپذیر دلارزدایی از اقتصاد، تاکید کرد.

همزمان خبرنگار تسنیم، با طرح این سوال که آیا ارتش اوکراین، روسیه را شکست داده است؟ نوشت: «چیزی که در یک هفته حضور در اوکراین به‌صورت خاص برای من یک دستاورد محسوب می‌شود، رسیدن به پاسخِ این سؤال است که «چرا روسیه در چندکیلومتری پایتخت اوکراین، متوقف شد و نهایتاً عقب‌نشینی کرد؟ آیا این مسئله، ارتباطی به مقاومت اوکراینی‌ها دارد یا یک راهبرد از پیش تعیین‌شده از سوی مسکو بوده است؟» سؤالی که تا در تهران بودم، جواب روشنی برایش نداشتم و همیشه به‌صورت یک ابهام جدی در ذهنم بود.

مشاهداتی که در این چند روز از شهرک‌های ایرپین و بوچا در حومۀ کی‌یف و سفر به «چرنیگوف» در مرز بلاروس با اوکراین داشتم، به من اثبات کرد که ارتش روسیه در همان یکی دو روز اول، تمام موانع را کنار زده و خیلی راحت تا عمق خاک این کشور نفوذ کرده است بنابراین قاعدتاً نباید مشکلی برای فتح کی‌یف داشته باشد، اما چیزی که این روند را متوقف کرده، اشتباه از آب درآمدن تحلیل ساکنان کرملین بوده است.

روس‌ها از ابتدا قصدی برای تصرف یا اشغال کی‌یف و سایر شهر‌های اوکراین نداشتند و خیال می‌کردند بعد از این حجم از حضور نظامی در خاک این کشور، دولت اوکراین به‌سرعت شروط مسکو را ـ لغو عضویت در ناتو، به‌رسمیت شناختن شبه‌جزیره کریمه به‌عنوان خاک روسیه و به‌رسمیت شناختن استقلال جمهوری‌خواهی خودمختار دونتسک و لوهانسک ـ می‌پذیرد و جنگ به پایان می‌رسد، اما این‌طور نشد. با ایستادگی دولت اوکراین که با تهییج و تشویق آمریکا صورت گرفت، روس‌ها که از ابتدا هم قصدی برای تصرف پایتخت و شهر‌های دیگر نداشتند، از این مناطق عقب‌نشینی کردند و تمرکز خود را بر جبهۀ نبرد اصلی ـ یعنی دونباس ـ قرار دادند.»