فقط دوربین می‌تواند چنین تصاویری را در برابر چشمان همه قرار دهد !

به گزارش مجله خبری نگار،با انتشار تصاویری از خود، صفحه شخصی اینستاگرامش را به‌روز کرد و نوشت :

 روز ملی سینما مبارک.
فقط دوربین می‌تواند چنین تصاویری را ثبت کند. فقط دوربین می‌تواند چنین تصاویری را در برابر چشمان همه قرار دهد.
فقط دوربین می‌تواند این همه حس خوب را منتقل کند. با اختراع دوربین، سینما متولد شد. هر کسی نمی‌توانست دوربین فیلمبرداری داشته باشد. ولی امروز دوربین فیلمبرداری در اختیار همه هست. همه می‌توانند از دوربین فیلم برداریشان استفاده کنند. همه می‌توانند فیلم بگیرند. ولی تعداد کمی می‌توانند فیلم بسازند. کمی پیچیده شد. نه؟ ولی عیبی ندارد.  #سینما #سینمای_ایران

رضا کیانیان (زاده ۲۹ خرداد ۱۳۳۰ در میدان خراسان تهران) بازیگر سینما و تئاتر و تلویزیون، نویسنده، طراح و عکاس صاحب نام ایرانی است.

 زندگی رضا کیانیان
رضا کیانیان در سال ۱۳۳۰ در تهران به دنیا آمد. رضا دومین فرزند خانواده و دارای ۴ برادر و دو خواهر می‌باشد. او در ۱ سالگی به همراه خانواده به مشهد نقل مکان کرد. در مشهد علاوه بر گذراندن دوران تحصیلات ابتدایی و دبیرستان، در حوزه علمیه مشهد به تحصیل دروس فقهی و اسلامی نیز پرداخت. اولین استاد بازیگری رضا کیانیان برادرش داوود بود که در سال ۱۳۴۵ وی را در نمایشنامه از پانیفتاده‌ها به قلم غلامحسین ساعدی کارگردانی کرد. رضا به مدت سه سال در گروه تاتر برادرش داوود فعالیت داشت. رضا کیانیان در سال ۱۳۵۵ از دانشکده هنر‌های زیبای دانشگاه تهران در رشته تئاتر فارغ‌التحصیل شد. همسر او هایده قراچه داغی، خواهرزادهٔ سهراب سپهری است.


فعالیت‌های رضا کیانیان

سینما و تلویزیون
کیانیان فعالیت در سینما را از سال ۱۳۶۸ با حضور در فیلم تمام وسوسه‌های زمین ساخته حمید سمندریان آغاز کرد. کیمیا ساخته احمدرضا درویش اولین کار قابل توجه او بود. سینما سینماست و آژانس شیشه‌ای نقطه اوج او در سینما بود، وی در شانزدهمین دوره جشنواره فیلم فجر برای بازی در فیلم آژانس شیشه‌ای جایزه بهترین بازیگر نقش دوم را گرفت و در سیزدهمین دوره جشنواره فیلم فجر برای بازی در فیلم کیمیا کاندیدای دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد نقش دوم بود. فیلم‌های سینما سینماست، گاهی به آسمان نگاه کن، ماهی‌ها عاشق می‌شوند، یک حبه قند، فرش باد، کیمیا، یک تکه نان و روبان قرمز از کار‌های شاخص او به شمار می‌رود و کیانیان در این آثار بازی‌های متفاوت و فوق‌العاده‌ای را به نمایش گذاشت. او برای بازی ماندگارش در فیلم خانه‌ای روی آب نیز سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد را از بیستمین دوره جشنواره فیلم فجر بدست آورد. معروف‌ترین نقش تلویزیونی رضا کیانیان نقش جمشید در سریال شلیک نهایی به کارگردانی محسن شاه‌محمدی می‌باشد. شهرت و محبوبیت کیانیان در نقش جمشید چنان بود که مدل مو و لباس‌های جمشید در میان جوانان و به نام مدل جمشیدی رایج شد. بطور یقین بحث برانگیزترین و جنجالی‌ترین نقش تلویزیونی وی در سریال‌های، کیف انگلیسی در نقش یک روحانی مسن و در دوران سرکشی در نقش یک قاضی می‌باشد. برجسته‌ترین کار کیانیان در تلویزیون بازی وی در سریال مختارنامه در نقش عبدالله بن زبیر، خلیفه بزرگ زبیری در مکه است که علاوه بر آن که متفاوت‌ترین نقش هنری وی محسوب می‌شود، اولین کار تاریخی کیانیان در نقش یک شخصیت خاکستری است. وی یکی از بازیگران ثابت مجموعه تلویزیونی وکلای جوان نیز بوده است. قلب یخی و شاهگوش نیر آثار او در بخش نمایش خانگی به حساب می‌آید. در سال ۲۰۱۴ از وی برای ایفای نقش در سریال میهن دعوت شد، اما کیانیان این پیشنهاد را رد کرد، وی در اینباره گفت: هرگز دوست ندارم در اثری بازی کنم که به ملتم توهین کنند.

تئاتر
نمایش‌های آنتیگونه، خرده بورژوا، چهره‌های سیمون ماشا، ازدواج آقای می‌سی‌سی‌پی، یادگار سال‌های شن از جمله کار‌هایی است که کیانیان از سال ۱۳۴۵ در عرصه تئاتر به بعد درآن‌ها بازی کرده است. او در فروردین ۱۳۸۹ با بازی در نمایش پروفسور بوبوس به کارگردانی آتیلا پسیانی بعد از ۶ سال دوری از تئاتر دوباره به صحنهٔ نمایش بازگشت.

 

رضا کیانیان، بازیگر سینما و تئاتر و تلویزیون، نویسنده، طراح و عکاس صاحب نام ایرانی است

 
آثار رضا کیانیان
سینما
* سایه (مسعود نوابی، ۱۳۹۴)
*  بارکد (مصطفی کیایی، ۱۳۹۴)
*  قشنگ و فرنگ (وحید موسائیان، ۱۳۹۴)
* کفشهایم کو؟ (کیومرث پوراحمد، ۱۳۹۴)
* خبر خاصی نیست (مصطفی شایسته، ۱۳۹۳)
* دلم می‌خواد (بهمن فرمان آرا، ۱۳۹۳)
* پنج تا پنج (تارا اوتادی، ۱۳۹۲)
*  هیچ کجا هیچ‌کس (ابراهیم شیبانی، ۱۳۹۱)
*  میگرن (مانلی شجاعی فرد، ۱۳۹۰)
*  آزمایشگاه (حمید امجد، ۱۳۹۰)
* گزارش یک جشن (ابراهیم حاتمی‌کیا، ۱۳۸۹)
 * راه آبی ابریشم (محمد بزرگ‌نیا، ۱۳۸۹)
*  یک حبه قند (رضا میرکریمی، ۱۳۸۸)
*   نیش زنبور (حمیدرضا صلاحمند، ۱۳۸۸)
*  صدا‌ها (فرزاد موتمن، ۱۳۸۷)
*  قطعه ۸۸ (رحمان حقیقی، ۱۳۸۷)
*  هفت و پنج دقیقه (محمدمهدی عسگرپور، ۱۳۸۷)
*  خاک آشنا (بهمن فرمان‌آرا، ۱۳۸۶)
*  صد سال به این سال‌ها (سامان مقدم، ۱۳۸۶)
*  همیشه پای یک زن در میان است (کمال تبریزی، ۱۳۸۶)
*  سه زن (منیژه حکمت، ۱۳۸۵)
*  اسب (بابک محمدی، ۱۳۸۴)
* باغ فردوس، پنج بعدازظهر (سیامک شایقی، ۱۳۸۴)
*  زاگرس (محمدعلی نجفی، ۱۳۸۴)
* کارگران مشغول کارند (مانی حقیقی، ۱۳۸۴)
*  یک بوس کوچولو (بهمن فرمان‌آرا، ۱۳۸۳)
*  ماهی‌ها عاشق می‌شوند (علی رفیعی، ۱۳۸۳)
*  یک تکه نان (کمال تبریزی، ۱۳۸۳)
* قدمگاه (محمدمهدی عسگرپور، ۱۳۸۲)
*  رأی باز (مهدی نوربخش، ۱۳۸۱)
*  فرش باد (کمال تبریزی، ۱۳۸۱)
* گاهی به آسمان نگاه کن (کمال تبریزی، ۱۳۸۱)
*  خانه‌ای روی آب (بهمن فرمان‌آرا، ۱۳۸۰)
*  عروس رومشکان (ناصر غلامرضایی، ۱۳۸۰)
* عیسی می‌آید (علی ژکان، ۱۳۸۰)
*  چتری برای دو نفر (احمد امینی، ۱۳۷۹)
*  سگ کشی (بهرام بیضایی، ۱۳۷۹)
*  بوی کافور، عطر یاس (بهمن فرمان‌آرا، ۱۳۷۸)
*  روبان قرمز (ابراهیم حاتمی‌کیا، ۱۳۷۷)
*  آژانس شیشه‌ای (ابراهیم حاتمی‌کیا، ۱۳۷۶)
*  سینما سینماست (سیدضیاءالدین دری، ۱۳۷۵)
*  سلطان (مسعود کیمیایی، ۱۳۷۵)
*  مادرم گیسو (سیامک شایقی، ۱۳۷۴)
*  درد مشترک (یاسمین ملک نصر، ۱۳۷۳)
*  کیمیا (احمدرضا درویش، ۱۳۷۳)
*  مرد ناتمام (محرم زینال‌زاده، ۱۳۷۱)
*  ایلیا، نقاش جوان (ابوالحسن داوودی، ۱۳۷۰)
*  پاتال و آرزو‌های کوچک (مسعود کرامتی، ۱۳۶۸)
*  تمام وسوسه‌های زمین (حمید سمندریان، ۱۳۶۸)