رویا‌های جدید الکسیس؛ سانچس در حلقه پرطرفدارترین تیم فرانسه

به گزارش مجله خبری نگار/فوتبال ۳۶۰: جوان درخشان ریورپلاته آرژانتین به اروپا سفر کرد و فقط کمی پس از درخشش در اودینزه ایتالیا سر از نوکمپ درآورد. سانچس آبی و اناری شد و سال‌های حضور او در این پیراهن همواره با امید زیادی از سوی هواداران بارسلونا برای درخشش ویژه او سپری می‌شد. این درخشش ویژه هرگز اتفاق نیفتاد، اما اشتباه بزرگ او در این مسیر تسلیم شدن در برابر سختی‌ها در اسپانیا و مهاجرت به لیگ برتر انگلیس بود. شاید اگر سانچس با جنگندگی که از او سراغ داشتیم در بارسا ماندنی می‌شد، اکنون کارنامه موفق‌تری را در ۳۳ سالگی در اختیار داشت.

سال‌های بارسا، فرصتی که سوخت

۱۴۱ بازی برای بارسلونا، ۴۶ گل و ۳۷ پاس گل با پیراهن آبی و اناری در کنار یک قهرمانی لالیگا کارنامه بارسایی الکسیس سانچس را می‌سازد که عملکرد بدی نیست. مهاجم اهل شیلی سابق بارسلونا، اما برای ادامه کار در نوکمپ و بارسا و حضور ثابت در ترکیب تیمش باید تلاش و صبر بیش‌تری به خرج می‌داد تا تیم اسپانیایی‌اش به او بیش از این‌ها اعتماد کند. ۲ قهرمانی شیلی در کوپا آمریکا که با درخشش سانچس همراه بود و در مجموع بازی‌های او در این سال‌ها و به خصوص دوران اوجش به خوبی از یک پتانسیل بالا برای مهاجمی مانند او حکایت دارد، اما این پتانسیل دستکم در بارسلونا به نیروی محرکه تبدیل نشد.

دوران آرسنال، روز‌های خوبی که بد تمام شد

الکسیس سانچس در قامت یک فرمانده به اردوی توپچی‌ها اضافه شد. او در آرسنال همان گونه که خودش انتظار داشت بدون هیچ تلاش بیش‌تری از درجه‌داران ارشد ارتش توپچی‌های لندن بود و خط حمله آرسنال حساب ویژه‌ای روی عملکرد او باز کرد. دوران آرسنالی بودن سانچس به خوبی آغاز شد و اوج این دوران به فصل ۱۷-۲۰۱۶ بازمی‌گردد که او با ثبت ۲۴ گل و ۱۱ پاس گل در لیگ برتر انگلیس درخشید. با این حال فصل بعد به این خوبی سپری نشد و اشتباه بعدی و بزرگ‌تر ستاره تیم ملی شیلی باز هم در انگلیس رقم خورد. سانچس در آرسنال هم می‌توانست با کمی صبوری مجددا به روز‌های اوجش بازگردد، اما صبر ظاهرا در لغت‌نامه دوران حرفه‌ای او جایی نداشت و پایان حضور در لندن برای او هرگز به شیرینی ورود به این شهر نگذشت.

منچستریونایتد، اشتباه بزرگ و سقوط

پس از یک نیم فصل متوسط در آرسنال، الکسیس سانچس تصمیم گرفت در زمستان ۲۰۱۸ به دشمن قدیمی تیمش بپیوندد. منچستری‌ها با امید زیادی به قابلیت‌های پرشمار مهاجم اهل شیلی او را از آرسنال خریدند. اولدترافورد نقطه شروع کابوس‌های ادامه‌دار الکسیس سانچس بود که هنوز هم دست از سر او برنداشته است. این ستاره سابق بارسلونا و آرسنال در منچستر حتی شبحی از یک ستاره هم نبود و در لیست شلوغ خرید‌های آن‌ها کاملا گم شد. ستاره‌ای که می‌توانست در یک فصل لیگ انگلیس ۲۴ بار گلزنی کند، یک فصل و نیم حضورش در جمع شیاطین سرخ را با فقط ۲ گل زده به پایان رساند تا خودش زودتر از هر کسی متوجه اشتباه بودن انتقالش به منچستر پی ببرد. سانچس در پی جبران این اشتباه سر از آغوش کونته درآورد و او را که سابقه احیای ستارگان فوتبال را هم داشت در قامت منجی دوران حرفه‌ای دید. با این حال و با وجود موفقیت اینتر، این ستاره تیم ملی شیلی در تیم ایتالیایی‌اش هم فروغ چندانی نداشت و فقط کمی بهتر از نسخه منچستری خود بود.

بالاخره حضور در لیگ پنجم اروپا

زمانی بود که او را در حد و اندازه‌های تبدیل شدن به ستاره بزرگ تیم‌های مطرح قاره سبز می‌دیدند. هر تیمی که موفق به جذب سانچز می‌شد، گویا یک رقابت در نقل و انتقالات را برنده شده بود، اما اکنون بازنده اصلی تمام ان جابه‌جایی‌ها کسی نیست جز خود الکسیس سانچس! اینتر هم او را نخواست و ستاره سابق بارسلونا از سر اجبار مجبور شد به تیمی برود که البته سابقه و تاریخچه مناسبی دارد، اما هرگز با تیم‌های سابق این بازیکن هم‌تراز نیست و تنها موهبتی که در اختیار بازیکن جدیدش خواهد گذاشت، شاید بازی در ترکیب اصلی در ۳۳ سالگی باشد. مارسی جدیدترین مقصد مهاجم مغموم شیلی در عرصه باشگاهی است. در فصل جدید او را در بین ۴ لیگ معتبر اروپا نخواهیم دید و دوران ۱۳ ساله ماجراجویی الکسیس سانچس در ۴ لیگ برتر قاره سبز این گونه و با پیوستن به مارسی به اتمام رسیده است.

تیم ملی، نسخه‌ای متفاوت از سانچس

مهاجم سابق باشگاه‌های بزرگ اروپا در تیم ملی اصلا شبیه به نسخه باشگاهی‌اش نبود و با تعصب و غرور ملی مردم آزادی‌خواهش پیراهن شیلی را به تن می‌کرد و فتح ۲ کوپا آمریکا در کنار ۱۴۶ بازی ملی او را تبدیل به یکی از اسطوره‌های فوتبال کشورش کرده. الکسیس سانچس با ۴۸ گل ملی ضمن عبور از ستاره‌هایی مانند مارچلو سالاس و ایوان زامورانو بهترین گلزن تاریخ تیم ملی شیلی به شمار می‌رود. انگار دوران حرفه‌ای بسیاری از فوتبالیست‌های آمریکای جنوبی را باید به ۲ قسمت کاملا مجزا تقسیم کنیم؛ فوتبال ملی و فوتبال باشگاهی! آن‌ها برای ملیتشان با تلاش ویژه‌ای به میدان می‌روند و این موضوع در مورد خیلی دیگر از ستاره‌های امریکای لاتین هم صدق می‌کند. مهاجم جدید مارسی از این قاعده مستثنی نبوده و شاید برای قضاوت دوران حرفه‌ای او بهتر باشد بیش از عرصه باشگاهی به فوتبال ملی او نگاه کنیم.