به گزارش مجله خبری نگار، این چیزی است که آنتونیو کونته را از مربیان قبلی تاتنهام متمایز میکند: او تهدید توخالی نمیکند. سرمربی سابق تاتنهام، مائوریسیو پوچتینو، کمی عاشق سیاست قبول مخاطره بود.
آمادهسازی او برای بردن تیم به فینال لیگ قهرمانان سال ۲۰۱۹ تحتالشعاع حواشی مربوط به آینده مرد آرژانتینی قرار داشت. همه میخواستند ببینند که آیا او بودجهای را که برای ساختن تیم لازم دارد، میگیرد، آیا او بالاخره به رئال مادرید یا منچستریونایتد میرود که البته هیچ یک از آنها محقق نشد. تعجبی هم نداشت که کاسه صبر دنیل لوی رئیس باشگاه لبریز شد و او را اخراج کرد. بعد ژوزه مورینیو آمد. او سیاستمدارانهتر رفتار کرد، اما الزاماً همه سیاستهایش درست نبود. نتیجه این شد که او هم مانند پوچتینو اوج نگرفت بلکه بیرون رانده شد.
کونته، اما متفاوت است. کونته مرد عمل است. به همین دلیل نیز چیزهایی که میخواهد مهیا و عملی میشود. در انگلیس همه میدانند که دنیل لوی قرارداد بستن را دوست دارد و این را هم میدانند که او چه زمانی دوست دارد این قراردادها را ببندد؛ دیر، در واقع در دیرترین زمان ممکن.
در روز پایانی بازار نقل و انتقالات، همیشه یک نفر هست که در تاریکی محوطه بیرون از زمین تمرینی تاتنهام ایستاده و منتظر است ساعت ۲۲:۵۹ شود. کونته، اما از این ایده خوشش نیامد و برخلاف مربیان قبلی که لوی با آنها کار کرده، او بلوف نمیزند. لوی هم این را فهمید و خیلی زود بازیکنان مد نظر کونته را جذب کرد. اگر لوی ذرهای شک داشت که کونته هنگام ناراحتی دست به چه کارهایی میزند، تنها کاری که لازم بود انجام دهد این بود که عملکرد او را در تیمهای قبلیاش نگاه کند. برای نمونه: کونته بدون توجه به اینکه چه اتفاقاتی دارد در اینتر رخ میدهد، هشدار داد که دارد میرود و واقعاً هم رفت.
او همان تهدیدها را در مورد تاتنهام هم انجام داد. او بازیکن میخواست و خیلی زود هم میخواست. به خواستهاش هم رسید و در نتیجه تاتنهام دارد یکی از بهترین و خوشبینانهترین اردوهای پیش فصلش طی چند سال اخیر را سپری میکند.
الان باشگاه، کونته و تیمش را با هم دوست دارد. باشگاه خوشحال است که دیگر درباره هری کین شایعهسازی نمیشود. خوشحال است که یک مربی خوش سابقه دارد و خوشحال است که میبیند بازیکنان تا مرز از حال رفتن در تمرینات تلاش میکنند. همه اینها کار مردی جدی است که میتواند تاتنهام را بار دیگر به یک مدعی تبدیل کند. تاتنهام دیگر تیم پسر بچهها نیست. تاتنهام، تاتنهام شده و افق نگاهش فراتر از چیزی است که امثال آرسنال و منچستریونایتد دارند.