برای فلسطینی‌ها "فیل" و "خر" فرقی ندارد

آمریکا علی‌رغم وعده‌های مکررش به ملت فلسطین درباره تحقق حق آنها برای داشتن کشور مستقل اما بارها پشت آنها را خالی کرده است و پیروزی جو بایدن در انتخابات ریاست جمهوری آتی این کشور که پیشتر معاون باراک اوباما بود هم فلسطینی‌ها را به تأسیس کشور مورد نظرشان نمی‌رساند و علی‌رغم تعویق اجرای طرح الحاق، این طرح به قوت خود باقی است.

به گزارش مجله خبری نگار، شبکه خبری المیادین در گزارشی درباره طرح الحاق کرانه باختری توسط رژیم صهیونیستی و ارتباط آمریکا با آن نوشت: "با وجو آن‌که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل نتوانست وعده انتخاباتی خود درباره اجرای طرح الحاق را در اول ژوئیه محقق کند اما این تاخیر هرگز اسرائیل را از ادامه سیاست‌های استعمارگرایانه خود و مورد حمایت واشنگتن باز نمی‌دارد.

در حالی که نزدیک به سه دهه مذاکرات رهبری فلسطین با دولت آمریکا تنها به دادن امتیازات پیاپی توسط فلسطین منجر شد، به نظر می‌رسد که رهبری فلسطین از شکست‌های مذاکرات قبلی خود با دولت‌های متوالی آمریکا درس نگرفته و همچنان به واشنگتن به عنوان یک طرف قادر به احیای حق و حقوق فلسطین و برآورده کردن آرمان‌های فلسطینی‌ها برای دستیابی به حاکمیت نگاه می‌کند.

در مصاحبه‌ای که بنیاد "کارنگی" با محمد اشتیه، نخست‌وزیر تشکیلات خودگردان فلسطین انجام داد، وی برای بازنگری در "چشم‌انداز" صلح دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا به پیروزی جو بایدن، کاندیدای دموکرات در انتخابات آتی آمریکا تکیه کرد، این درحالی است که جانبداری بایدن از اسرائیل کاملا واضح و آشکار است و در مناسبت‌های مختلف خواستار حفاظت از منافع این رژیم در خاورمیانه شده است.

در اواخر دهه ۸۰ قرن گذشته، رهبری فلسطین کانال‌های ارتباطی را با دولت آمریکا باز کرد اما جهت گیری‌های سیاست خارجی آمریکا متشکل از دو حزب آن یعنی دموکرات و جمهوری خواه نسبت به فلسطین، همیشه رویکرد سیاسی ناعادلانه‌ای را نسبت به فلسطینی‌ها دنبال کرده و سیاست خارجه مغرضانه و جانبدارانه‌ای را به نفع اسرائیل در پیش گرفته است. بیشتر مذاکراتی که تاکنون به رهبری آمریکا میان دو طرف صورت گرفته، درصدد گرفتن امتیازهای بیشتر از فلسطینی‌ها بوده و همچنین کاملا به حقوق تاریخی آنها طبق قانون بین‌المللی بی‌اعتنا بوده است.

از زمان اشغال اراضی کرانه باختری در سال ۱۹۶۷ تاکنون اسرائیل حدود ۲۴۰ شهرک و کانون شهرک‌سازی را در کرانه باختری و قدس شرقی بنا کرده است و حتی پس از امضای توافقنامه اسلو در سال ۱۹۹۳ توسط یاسر عرفات، رئیس سابق تشکیلات خودگردان فلسطین و تحت نظارت آمریکا و همچنین با حضور بیل کلینتون، رئیس جمهوری وقت آمریکا، شهرک‌های اسرائیلی در حال توسعه و گسترش هستند.

انتخاب جورج بوش در سال ۲۰۰۴ به ایجاد پیشینه‌ای برای اعلام "چشم‌انداز صلح" ترامپ کمک کرد، چراکه جورج بوش در پیامی به آریل شارون، نخست‌وزیر اسبق اسرائیل از موضع این رژیم و مخالفت با حق بازگشت آوارگان فلسطینی حمایت کرد و الحاق شهرک‌های اسرائیلی اصلی به اراضی اشغالی را تأیید کرد. او در همین حال، مدعی شد که ایالات متحده از تأسیس کشور مستقل فلسطین حمایت می‌کند.

پیروزی باراک اوباما در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۸ آمریکا دید مثبت رهبری فلسطین و انتظارات آنها را از رخ دادن تحولات اساسی در پرونده فلسطین به همراه داشت اما سیاست‌ها و دیدگاه وی نسبت به مناقشه فلسطین و اسرائیل با رویکردی که رؤسای جمهوری پیش از وی در پیش گرفتند، هماهنگ بود، چراکه سیاست‌های دولت اوباما در قبال روند صلح فلسطین و اسرائیل به جای عمل بر حرف متمرکز شد.

اوباما در سخنرانی که در قاهره انجام داد، مدعی شد که "اوضاع فلسطین قابل تحمل نیست و آمریکا هیچ‌گاه به آرزوها و آرمان‌های قانونی فلسطینی‌ها ازجمله کرامت و کشور مختص آنها پشت نخواهد کرد"، علی‌رغم این تعهد، سیاست‌های وی این آرزوهای فلسطینی‌ها را تضعیف کرد و تشکیلات خودگردان فلسطین را تحت فشار قرار داد تا "گزارش گلدستون" را رها کند؛ گزارشی که به شواهدی مبنی بر ارتکاب جنایات جنگی توسط اسرائیل در تجاوز به غزه در سال ۲۰۰۸ دست یافته بود. تشکیلات خودگردان فلسطین را تحت فشار قرار داد و این گزارش از سازمان ملل متحد خارج شد و به دنبال آن اسرائیل به شهرک سازی خود ادامه داد.

با روی کار آمدن ترامپ، دولت وی از هر بهانه‌ای برای میانجی‌گری یا مذاکره درباره مبانی مشروعیت بین‌المللی صرف نظر کرد. وی در ماه دسامبر سال ۲۰۱۷ قدس را به عنوان پایتخت "اسرائیل" به رسمیت شناخت و سفارت آمریکا را به این شهر منتقل کرد. یک سال بعد، ترامپ کمک‌های مالی خود به آژانس کار و امداد آوارگان فلسطینی (آنروا) را متوقف کرد.

در همین سال وزارت خارجه آمریکا دیگر به کرانه باختری، نوار غزه و قدس شرقی با نام "مناطق اشغالی" اشاره نکرد. "چشم انداز صلح" خاورمیانه (معامله قرن) هم که اواخر سال گذشته میلادی رونمایی شد، به اسرائیل اجازه می‌دهد که تسلط ۳۰ درصد از اراضی فلسطین را به دست بگیرد و شهرک‌های کرانه باختری و غور اردن را به اراضی اشغالی الحاق کند.

همزمان با موج الحاق، محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین، وزرا و مشاوران او در رام الله به صدور بیانیه‌های بیهوده در محکومیت این اقدام ادامه می‌دهند و تهدید به خروج از توافقنامه اسلو و توافقنامه هماهنگی امنیتی با اسرائیل می‌کنند.

با این وجود، اما هیچ یک از وزارتخانه‌های فلسطین بسته نشد، هیچ وزیری استعفا نکرد و زندانیان از زندان‌های امنیتی فلسطین آزاد نشدند. رهبری فلسطین نه تنها استراتژی مابعد خروج از توافقنامه اسلو و اقداماتی که پس از آن انجام می‌دهد را به ملت فلسطین ارائه نکرد، بلکه به پاسخگویی به طرح الحاق در یک کنفرانس مرکزی در "أریحا" متوسل شد و در این کنفرانس به حضور بین‌المللی اعتماد کرد و بار دیگر به عقب‌نشینی دولت منتخب آمریکا در نوامبر پیش‌ رو از تصمیمات ترامپ امید بست.

همانگونه که امیدهای رهبری فلسطین به دولت‌های کلینتون، بوش و اوباما ناامید شده بودند، چشم‌انداز ترامپ نیز بار دیگر ناکامی دلبستگی‌ها و امیدهای رهبری فلسطین را آشکار کرد. الحاق کرانه باختری ستون اساسی "چشم انداز" ترامپ برای صلح است که تلاش می‌کند فلسطینی‌ها پراکنده و متفرق باقی بمانند.

هزینه‌ای که آوارگان فلسطینی در اردوگاه‌ها و خارج آنها و تحت اشغال و محاصره اسرائیل متحمل می‌شوند، نتیجه شکست رهبری آنهاست و تهدیدهایی که توسط تشکیلات خودگردان فلسطین مطرح می‌شوند تهدیدهای بیهوده و بدون عمل هستند.

آمریکا علی‌رغم وعده‌های مکررش به ملت فلسطین درباره تحقق حق آنها برای داشتن کشور مستقل اما بارها پشت آنها را خالی کرده است و پیروزی جو بایدن در انتخابات که پیشتر معاون باراک اوباما بود، فلسطینی‌ها را به تاسیس کشور مورد نظرشان نمی‌رساند و علی‌رغم به تعویق افتادن طرح الحاق، الحاق اراضی فلسطینی به اراضی اشغالی توسط اسرائیل متوقف نخواهد شد".

منبع: ایسنا