به گزارش مجله خبری نگار، محصولات تصفیه شده در درجه اول شامل شکر، نان سفید، ماکارونی، ماکارونی، آرد سفید، برنج سفید، شیرینی و بسیاری موارد دیگر است. به عنوان مثال - شکر تصفیه شده در اشکال مختلف آن را در نظر بگیریم. این شکر از چغندر قند یا نیشکر تولید میشود، پس از برداشتن پوسته، فیبر و آب فقط گلوکز خالص باقی میماند و بنابراین ما یک محصول تصفیه شده به دست آوردیم.
به گفته وی، ضرر اصلی محصولات تصفیه شده این است که حاوی فیبر نیستند که از رسیدن سریع قند به خون جلوگیری میکند و سطح انسولین را افزایش میدهد.
بافت چربی زمانی شروع به سنتز میکند که سطح انسولین بالا باشد، زیرا باید در جایی استفاده شود. این بزرگترین خطر غذاهای تصفیه شده است.
این متخصص خاطرنشان میکند که انسولین هورمونی است که بر ساختار بافت عضلانی تأثیر میگذارد. اگر فردی بسیار فعال باشد یا ورزش کند، از قندی که به خون میرسد برای سنتز بافت عضلانی استفاده میشود و به صورت چربی تجمع نمییابد.
به گفته وی، غذاهای تصفیه شده احساس گرسنگی را از بین میبرند، زیرا انسان با کربوهیدراتها زندگی میکند. اما هنجاری وجود دارد که اجازه میدهد ۲۵-۳۰ گرم شکر خالص در روز بخورید. اگر فردی بسیار فعال و فعال باشد، هرگز به او آسیب نمیرساند. اگر او به شدت ورزش میکرد، میتوانست غذاهای تصفیه شده بیشتری بخورد که منجر به رشد بافت عضلانی میشود که در متابولیسم اساسی استفاده میشود و ذخیره اسید آمینه بدن محسوب میشود که برای عملکرد مغز و سیستم عصبی مفید است. نان سفید، برنج، ماکارونی و سایر غذاهای تصفیه شده را میتوان بدون ترس خورد.
اما اگر فردی از نظر جسمی فعال نباشد و سبک زندگی او کم تحرک باشد، همه اینها به صورت بافت چربی، به ویژه با افزایش سن، شروع به تجمع میکند.
به گفته وی، دیستروفی عضلانی طبیعی (کاهش توده عضلانی اسکلتی) از حدود ۳۵ تا ۴۰ سالگی شروع میشود، به این معنی که بدن دیگر به این مقدار گلوکز نیاز ندارد، زیرا نمیتواند سنتز بافت عضلانی را مانند قبل تسریع کند؛ بنابراین، تقریبا تمام انسولین با افزایش سن به بافت چربی تبدیل میشود.
منبع: نووستی