شناسایی دارویی برای درمان فلج کامل

به گزارش مجله خبری نگار، و به نقل از اس اف، دارویی که توسط دانشمندان انگلیسی برای درمان بیماری‌های ریوی ساخته شده است ممکن است بتواند در ترمیم آسیب طناب نخاعی (SCI) که موجب تغییرات موقتی یا دائمی در عملکرد طناب نخاعی می‌شود نیز موثر باشد.

محققان دانشگاه بیرمنگام اظهار کرده‌اند داروی"AZD ۱۲۳۶" شرکت داروسازی و زیست‌فناوری آسترازنکا، حرکت و احساس را تنها پس از سه روز تا ۸۵ درصد در موش‌ها بازیابی کرده است.

پروفسور "زبیر احمد" (Zubair Ahmed) نویسنده ارشد این مطالعه گفت: این دارو پتانسیل این را دارد که یک درمان خوب برای ترمیم برخی از عوامل اصلی پاتولوژیکی آسیب طناب نخاعی باشد و می‌تواند چشم انداز بهبودی بیماران مبتلا به آسیب طناب نخاعی را متحول کند.

برآورد‌ها نشان می‌دهد که تقریبا ۱۸ هزار آمریکایی هر ساله در نتیجه تصادف اتومبیل یا رویداد‌های ورزشی، خشونت یا سقوط دچار آسیب طناب نخاعی می‌شوند. بافت اسکار نیز با عمل کردن مانند چسب از ترمیم جلوگیری می‌کند و به فلج شدن در زیر محل آسیب منجر می‌شود.

"AZD ۱۲۳۶" قرصی است که در اصل برای کنترل و کاهش پیشرفت بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) ساخته شده است. پروفسور احمد و همکارانش اکنون دریافته‌اند که "AZD ۱۲۳۶"سوخت سلول‌های عصبی را تامین کرده و فرایند ترمیم و بازسازی را ممکن می‌سازد. محققان اظهار کردند پس از سه هفته، موش‌های آزمایشگاهی به طرز شگفت انگیزی بهبودی یافتند.

محققان نشان دادند که "AZD ۱۲۳۶"، تجمع مایع اضافی در اطراف نخاع که ورم یا خیز یا اِدِم (Edema) نامیده می‌شود را متوقف می‌کند. همچنین این دارو احتمال شکسته شدن سد خونی نخاعی (BSCB) و ایجاد اسکار در محل آسیب را نیز کاهش می‌دهد. علاوه بر این، این دارو دو آنزیم MMP-۹ و MMP-۱۲ که سبب ایجاد التهاب شده و مانع از بهبودی می‌شود و به مرگ سلول‌های عصبی منجر می‌شود را نیز مسدود می‌کند.

محققان اظهار کردند دوز‌های خوراکی این دارو تقریبا به اندازه تزریق این دارو در کانال نخاعی موثر بودند، اگرچه روش دومی باعث سرکوب بیشتر مایع مغزی نخاعی می‌شود.

پروفسور احمد گفت: در حال حاضر هیچ داروی ترمیمی برای بیماران مبتلا به آسیب طناب نخاعی در دسترس نیست، درمان‌ها فقط علائم را تسکین می‌دهند و با مکانیسم‌های مولکولی زیرساختاری که باعث ادِم و شکسته شدن سد خونی نخاعی می‌شوند هم مقابله نمی‌کنند.

تجزیه و تحلیل‌های بیشتر نشان داد که این دارو، فرایند تشکیل مواد شیمیایی التهابی مرتبط با درد طولانی مدت نوروپاتیک را که اغلب به دنبال آسیب طناب نخاعی ایجاد می‌شود را نیز مسدود می‌کند. همچنین این دارو در کاهش حساسیت به سرما، گرما و لمس، ۸۲ درصد بهتر از مسکن‌های رایج بود