آیا خرید زمین در متاورس صحت‌ دارد؟

به گزارش مجله خبری نگار، چندوقت پیش آگهی‌های عجیبی در دیوار مشاهده شد؛ «فروش زمین در متاورس، ۵۰۰ میلیون تومان»، «فروش زمین‌های متاورس در سندباکس و دیسنترالند، توافقی» و یک آگهی شاهکار: «زمین کلنگی در سندباکس»! از آن‌جایی‌که بعد از چندروز این آگهی‌ها از دیوار حذف شدند، فرصت گفتگو با ناشران‌شان دست نداد، اما بحث بر سر صحت‌وسقم آن‌ها همچنان داغ است. در ادامه، دکتر «عباس آشتیانی» به سوالات ما درباره چندوچون متاورس پاسخ می‌دهد.

ماجرای خرید زمین در متاورس چیست؟

متاورس یک مفهوم است، نه یک مکان که به کسی تعلق داشته‌باشد؛ بنابراین عبارت «فروش زمین در متاورس»، عبارتی اغواکننده است. یکی از کسب‌وکار‌هایی که در متاورس کار می‌کند، پلتفرم «سندباکس» است که در آن کپی‌هایی از خشکی‌های کره زمین، توکنایز (Tokenize) [فرایند تبدیل دارایی‌های فیزیکی و غیرفیزیکی به توکن‌های دیجیتالی در بلاک‌چین]شده‌است. به‌عبارتی نقشه مشابه خشکی‌های زمین را در آن پلتفرم شبیه‌سازی کرده‌اند. نکته مهم این است که این نقشه در پلتفرم دیگری مثل «دیسنترالند» هم وجود دارد. در آینده ممکن است پلتفرم‌های دیگری بیایند و خشکی‌های زمین را شبیه‌سازی کنند و من در آن‌ها زمینی را خریداری کنم که شما در پلتفرم دیگری خریده‌اید؛ درواقع هر نقشه فقط در یک پلتفرم خاص، یونیک است و ارزش در فضای متاورس نیست بلکه به کاربران، کارکرد و کارایی در پلتفرم‌های مربوط به متاورس بستگی دارد.

منظور از وابسته بودن ارزش متاورس به کارکرد آن چیست؟

من در یکی از پلتفرم‌ها مثلا سندباکس، قسمتی از حافظه را تهیه می‌کنم و در آن یک چهاردیواری مجازی می‌زنم تا برای مثال داخل آن آثار هنری‌ام را به نمایش بگذارم. دیگران با دوربین‌های واقعیت مجازی (VR) وارد گالری من می‌شوند و برای بازدید از آثار هنری من، هزینه‌ای پرداخت می‌کنند. یک نفر دیگر در این پلتفرم یک کتابخانه مجازی راه می‌اندازد، شرکتی خدمات ثبت‌نام و ابراز هویتش را به‌جای وب‌سایت در این فضا انجام می‌دهد و به همین ترتیب کسب‌وکار‌های مختلف شروع به فعالیت می‌کنند؛ وقتی کاربری پلتفرم بالا می‌رود، ارزشش بیشتر می‌شود.

علاقه‌مندان به متاورس چطور می‌توانند در پلتفرم‌های مربوط به آن کسب‌وکاری راه بیندازند؟

تکرار و تأیید می‌کنم که باید بدانند متاورس یک مکان، نرم‌افزار یا دارایی نیست. مفهومی است که محدودیت‌های فیزیکی در آن از بین می‌روند و آینده به‌طور طبیعی به این سمت خواهدرفت. نیازی نیست که بدویم و چیزی را تهیه کنیم. علاقه‌مندان به متاورس می‌توانند تصور کنند که در دنیای بدون محدودیت‌های فیزیکی چه کار‌هایی می‌شود کرد. مثلا من به‌جای این‌که به فکر خرید زمین باشم، هنر دیجیتال را یادمی‌گیرم و طبق ظرفیت‌های این فضا تابلو‌هایی خلق می‌کنم که بیننده بتواند وارد آن‌ها شود، اجزای تابلو را لمس و بوی آن را استشمام کند. از چنین مهارتی طبعا درآمد هم می‌توان کسب کرد.

با این توضیح دوره‌های «صفرتاصد متاورس» که در فضای مجازی تبلیغ می‌شوند هم سودجویی از ناآگاهی مردم است.

بله، سواری روی موج است. صفرتاصد متاورس اصلا معنی ندارد. مثل این است که کسی بگوید صفرتاصد اینترنت را به شما آموزش خواهدداد؛ کجای اینترنت؟ شما همین الان بخش‌هایی از متاورس را می‌شناسید؛ روی یک صندلی می‌نشینید، عینکی به چشم می‌زنید و با تکان‌های صندلی و تماشای ریلی مجازی، حس ترن‌سواری را تجربه می‌کنید. اصلا قرار نیست یک نفر بیاید و به شما بگوید چه باید بکنید.

ریشه چنین سوء‌استفاده‌هایی را باید در کم‌کاری مراجع رسمی جست‌وجو کرد که اطلاع‌رسانی را وظیفه خودشان نمی‌دانند.

تعلل در مواجهه با پدیده‌های نو، دسترسی به آموزش صحیح را قربانی می‌کند. در دنیای امروز، نه برخورد‌های سلبی پاسخ‌گوست و نه رفتار مجوزمحورانه؛ چون اساسا در عرصه دیجیتال، امکان ایجاد ممنوعیت و جلوگیری وجود ندارد. برخورد‌های سلبی تنها باعث خروج سرمایه‌های دیجیتال می‌شود. مواجهه درست، رویکرد نوین تنظیم‌گری است که به اصطلاح «خودتنظیم‌گری» نامیده می‌شود و دو پیامد مثبت دارد؛ آموزش فراگیر و شفاف و فرصت برابر برای کسب‌وکارها.

طی روز‌های گذشته اظهارنظری مبنی‌بر حرام بودن خریدوفروش زمین در متاورس، به تصورات نادرست درباره این مفهوم دامن زد. رویکرد نوین تنظیم‌گری در این شرایط می‌تواند کمک‌کننده باشد؟

بله، چندروز پیش مقام معظم رهبری فتوا دادند که دارایی‌های دیجیتال و رمزارز‌ها (که متاورس هم جزئی از آن است) تابع قوانین کشور است. این فتوا بسیار روشنگرانه و دقیق بود چراکه طبق شرع و عرف، مال آن چیزی است که مردم برای آن حاضر به پرداخت بها باشند؛ مالکیتش قابلیت تصاحب داشته‌باشد و انتفاع و مالکیت آن قابلیت انتقال به غیر داشته‌باشد. مال، الزاما نیازی به فیزیکی بودن و مشهود بودن ندارد.

منبع: خراسان